Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

Το τέλος της αθωώτητας - Michael Jackson

Ίσως ο τίτλος του Βασιλιά της Ποπ, να ήταν το ίδιο μοιραίος για τον Michael Jackson, όπως ο Βασιλιάς του Ροκ εν Ρολ υπήρξε για τον Έλβις Πρίσλεϋ 30 και παραπάνω χρόνια πριν.

Στο γραφείο σήμερα πληροφορήθηκα έκπληκτη τα νέα του θανάτου του Μάικλ Τζάκσον, δίχως στην αρχή να το πιστεύω ότι συνέβη. Ήταν γνωστό πως δεν ήταν καλά εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά η είδηση του θανάτου του από καρδιακή προσβολή έσκασε στα αυτιά μου, ως κεραυνός εν αιθρία.

Το μυαλό μου γύρισε, καθώς το συνειδητοποιούσα όσο περνούσε η ώρα, στα τραγούδια του Τζάκσον που με έχουν σημαδέψει σαν άνθρωπο, μιας και η δική μου η γενιά υπήρξε από εκείνες που μεγάλωσαν με το να τον βλέπουν να μεταμορφώνεται από ταλέντο σε σούπερ σταρ.

Ο Michael Josef Jackson, το πέμπτο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας, γεννήθηκε σε μια φτωχή περιοχή του Νότου, στο Gary της πολιτείας της Indiana. Ο πατέρας Τζάζεφ, ήταν εκείνος που έσπρωξε τα μεγαλύτερα παιδιά του να δημιουργήσουν κατ' αρχήν τους Jackson 5 και στη συνέχεια τους Jacksons, όταν "είδε" πως τα παιδιά του είχαν ταλέντο στη μουσική και ήταν στη μόδα τα σχήματα των εγχρώμων τραγουδιστών όπως των Supremes της Diana Ross.


The Jackson 5- Never Can Say Goodbye


Jackson five-Blame it on the boogie

Ο μικρός Μάικλ, εισχώρησε στο γκρουπ σαν παιδί θαύμα από τη νηπιακή του ηλικία και ήταν η ατραξιόν των παραστάσεων, όταν ξεχώριζε ανάμεσα στα αδέλφια του στη σκηνή. Σύντομα η δημοτικότητα των Τζάκσονς εκτινάχτηκε και ο Μάικλ στην εφηβεία του έκανε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο το Off the Wall το 1979.


Off the Wall Medley Live - History Tour

Όμως, ήταν το 1982 που η προσωπική του καριέρα του απογειώθηκε όταν σε παραγωγή Quincy Jones, ο Μάικλ κυκλοφόρησε το καλύτερο άλμπουμ του 20ου αιώνα στη μουσική Ποπ, το Thriller. Με βίντεο κλιπ που είχαν άρτια σκηνοθεσία, υπόθεση και πλοκή, ο νεαρός Τζάκσον κατέπληξε τα πλήθη με τα επτά Νο 1 σίγκλ που κυκλοφόρησε από τη συγκεκριμένη δισκογραφική του δουλειά, που ακόμα και σήμερα ακούγεται όπως τότε, με επιτυχίες όπως το ομώνυμο τραγούδι, το Billie Jean, Dirty Diana, Why, κλπ.


Michael Jackson Thriller 25 Tribute Part 1


Michael Jackson Thriller 25 Tribute Part 2

Ακολουθεί το άλμπουμ Bad, για να εδραιώσει τον πρώτο έγχρωμο περφόρμερ στη παγκόσμια μουσική σκηνή, που τραγουδούσε και χόρευε με τον δικό του μοναδικό τρόπο, το σήμα κατατεθέν του, το Moonwalking, ή αλλιώς το Περπάτημα στη Σελήνη. Σε αυτό το άλμπουμ τραγουδά και σφραγίζει με την ερμηνεία του τραγούδια όπως το Bad, Smooth Criminal, The Way You Make Me Feel, κ.ά.


Michael Jackson - Liberian Girl (Hot Version)

Όμως σε αυτή τη δουλειά βρίσκονται δύο από τα τραγούδια που με έχουν σημαδέψει προσωπικά και τα έχω μέσα στη καρδιά μου. Το I just can't stop loving you & το Man in the Mirror. Το πρώτο, γιατί είναι από τα πλέον ερωτικά τραγούδια που έχει τραγουδήσει και η αισθαντική του ερμηνεία αγγίζει τη καρδιά με την δύναμη του ερωτικού λόγου και της τόσο προσωπικής του ερμηνείας, κατόρθωσε να είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια αγάπης που σε συνεπαίρνουν.


Michael Jackson - Bad - I Just Can't Stop Loving You


Michael Jackson - Man in the mirror

Το Man in the Mirror, θυμάμαι όταν το πρωτόπαιζε η ΕΤ3 με τον Λευτέρη τον Κονγκαλίδη στα πλατώ, με έκανε να κλαίω από συγκίνηση, νεαρή έφηβη πια. Αυτό που χρησιμοποιώ ως ένα από τα μότο μου είναι παρμένο από αυτό το τόσο συναισθηματικό τραγούδι. "If you want to make the world a better place, take a look at yourself and make that change".

Τη περίοδο εκείνη παντρεύτηκε τη κόρη του Έλβις, Lisa Marie Presley, με την οποία χώρισε λίγο αργότερα, λόγω ότι οι επαγγελματικές υποχρεώσεις τους κρατούσαν μακριά, αλλά η αλήθεια ήταν ότι ο Μάικλ πάντα ήταν ένα μεγάλο παιδί που ένιωθε άνετα ανάμεσα στα παιδιά και όχι στους ενηλίκους που του θύμιζαν τον καταπιεστικό πατέρ φαμίλια.

Ζούζε στη Καλιφόρνια σε ένα μεγάλης έκτασης ράντσο, τη Neverland, γεμάτη από παιχνίδια κάθε είδους, ζώα και κάθε τι που είχε στερηθεί ως παιδί. Όταν φιλοξενούσε παιδιά στην έπαυλη, έπαιζε και κοιμόταν μαζί τους σαν συνομίληκός τους, ενώ κάποιοι γονείς το εκμεταλλεύτηκαν αυτό, για να αποκομίσουν από τον ίδιο τεράστια ποσά με τον εκβιασμό της παιδεραστίας στο πρόσωπό του, κατηγορία για την οποία αθωώθηκε αργότερα.

Παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο την Debbie Rowe, μιαν αυστραλέζα νοσοκόμα που του συμπαραστάθηκε και μαζί της απέκτησε τα δύο μεγαλύτερα του παιδιά, που όμως δεν έζησαν μαζί ως οικογένεια, αλλά την αντάμοιψε πλουσιοπάροχα για να αφήσει την κηδεμονία σε εκείνον.

O Prince Michael, η Paris Michel και ο Blanket, μεγαλώνουν στη σκιά του διασήμου πατέρα τους, προστατευμένα από τα φώτα της δημοσιότητας, που όσο ζούσε ο Μάικλ Τζάκσον τραβούσε πάνω του όντας, ο Βασιλιάς της Ποπ.

Η υγεία του εξαιτίας των διαφόρων επεμβάσεων κοσμητικών αλλά και επανορθωτικών που είχε κάνει από την ηλικία των 25 ετών και μετά, αλλά και καταστάσεων που περνούσε είχε επιβαρυνθεί αρκετά, ενώ η λάμψη του είχε ξεθωριάσει στους νεότερους ακροατές. Σχεδιάζε να πραγματοποιήσει μια παγκόσμια περιοδεία με εμφανίσεις στην Αρένα 02 του Λονδίνου, όμως ο θάνατος τον πρόλαβε από ανακοπή καρδιάς ξημερώματα Παρασκευής, σε ηλικία 50 ετών. Ο Michael Josef Jackson είναι πια ένας ακόμη μύθος στο μουσικό παγκόσμιο στερέωμα, μιας και έφυγε νωρίς. Ο Πήτερ Παν της ποπ, το αιώνιο παιδί που δεν μεγάλωσε ποτέ, πέθανε πριν προλάβει να γεράσει.

Προβλέπω πως εκτός από την Graysland, τον τόπο προσκυνήματος του Elvis Presley, παρόμοια φαινόμενα λατρείας θα παρατηρηθούν και για το μνήμα του Michael Jackson. Ο Βασιλιάς της Ποπ, θα ζει στις καρδιές των εκατομμυρίων θαυμαστών και κοινού της μουσικής του στα πλάτη της γης, μιας και όσοι από εμάς μεγάλωσαν τη δεκαετία του '80, ένα κομμάτι τους ντύθηκε με τους ήχους του Πιο Ξεχωριστού Ειδώλου της Ποπ. Αν η Madonna ήταν τότε στα μάτια μας "Σαν τη Παρθένο" (Like A Virgin) που προκαλούσε με τα σεξουαλικά της υπονοούμενα, ο Michael Jackson ήταν ο πιο λευκός έγχρωμος που το ταλέντο του σε άφηνε άφωνο όταν εμφανιζόταν επί σκηνής.

Για το τέλος, θέλω να κλείσω αυτό το αφιέρωμα στην εφηβεία μας μέσα από το περίφημο τραγούδι του 1985, το We Are The World, που με μια πλειάδα μουσικών για τις ανάγκες του φιλανθρωπικού οργανισμού USA for Africa.


We Are The World - Michael Jackson Lionel Richie Cindy Lauper Steve Wonder & Other

Η συγκίνηση με ξεπερνά, συγχωρέστε με σταματώ να γράφω, γιατί τα λόγια είναι απλά περιττά από εδώ και μπρος...

michael jackson moonwalker Pictures, Images and Photos

Michael Josef Jackson R.I.P (1958 - 2009)

Μαριαλένα, 27/6/2009

Links: Michael Jackson - Wikipedia
CNN - Michael Jackson and the 'extreme' price of fame

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Το τέλος της αθωώτητας - Farrah Fawcett

Παράξενη μέρα η χθεσινή. Αιτία της τα νέα από τη διεθνή κοινότητα που έφτασαν στα αυτιά μου μέχρι σήμερα το πρωί. Η πρώτη είδηση έφτασε το βράδυ, όταν η γνωστή ηθοποιός Farrah Fawcett, στα 62 της έχασε τη μάχη με τον καρκίνο που είχε κάνει μετάσταση στο συκώτι.

Πρώτη δημοτικού πήγαινα, όταν η σειρά των "Αγγέλων του Τσάρλυ" του Άαρον Σπέλινγκ μεσουρανούσε στη διεθνή τηλεόραση. Τα καλλίγραμα κορίτσια ήταν ίσως οι πρώτες λυγερόκορμες υπάρξεις που λατρέψαμε σαν εικόνες, αφού θυμάμαι ολοζώντανα πως είχα ένα γαλάζιο τετράδιο ιλουστρασιόν, που στη πρόσοψη είχε τις τέσσερις φωτογραφίες των ηρωϊδων που πόζαραν με στυλ του τέλους της δεκαετίας του '70 με τα περίστροφα στο χέρι. Πρώτη δημοτικού και τις αντίκρυζα και τις θαύμαζα για τον δυναμισμό τους! Η Φάρα Φώσετ με το ομώνυμο στυλ μαλλιών, με το φωτεινό της χαμόγελο, την περίφανη κορμοστασιά, συνέχισε να σταδιοδρομεί και μετά από την αποχώρησή της από την σειρά, χαρίζοντάς μας κάποιες ταινίες όπως θα διαπιστώσετε στη φιλμογραφία της ηθοποιού. Η Τεξανή από το Corpus Christy, με την πλούσια κόμη, έγινε σύμβολο θηλυκότητας για εκατομμύρια γυναίκες σε όλον τον κόσμο στη δεκατία του '70 και του '80 ενώ μετά τον γάμο της με τον γνωστό ηθοποιό Lee Majors που έληξε το 1982, ζούσε με τον σύντροφό της Ryan O' Neil και είχαν αποκτήσει τον 24 ετών Redmont, που ως ακόμα ένα παιδί των σταρς του Hollywood, έχει προβλήματα με τον νόμο και τα ναρκωτικά.

Θα την θυμόμαστε για τον καρκίνο που διεγνώσθη το 2006 και έκτοτε ξεκίνησε τη προσωπική της μάχη τόσο με την αρρώστεια, αλλά και με την αφύπνιση του κοινού μέσα από ένα ντοκυμαντέρ με θέμα την αντιμετώπιση της νόσου. Ο σύντροφός της Ράιαν Ο'Νηλ, δεν πρόλαβε να την παντρευτεί, όπως της είχε προτείνει πρόσφατα, αλλά ήταν πάντα κοντά της στην άνιση πάλη με τον καρκίνο. "Την αγαπώ, δήλωσε, ειδικά από τότε που αρρώστησε, την αγαπώ κάθε μέρα και περισσότερο..." λόγια ενός άνδρα που σαν ακόμα ένα "Love Story", την ταινία που είχε πρωταγωνιστήσει μαζί με την Alie Mc Graw, έμοιαζε σαν να ξαναζούσε το σενάριο αυτή τη φορά, στη πραγματικότητα.


Farrah Fawcett, image by cinematicpassions.files.wordpress.com

Link: Farrah Fawcett - Wikipedia
Farrah Fawcett - Filmography

Μαριαλένα, 26/06/2009

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

The road not taken - Robert Frost



Robert Frost (1874–1963). Mountain Interval. 1920.

1. The Road Not Taken


TWO roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth; 5

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same, 10

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back. 15

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference. 20


σ.σ. Δύο δρόμοι...

αυτός της αρετής και αυτός της κακίας, αυτός της επιθυμίας και αυτός της λογικής, η διττή φύση του ανθρώπου που εκφράζεται μέσα από τη διαδικότητα της ύπαρξής μας, της απόφασης που λαμβάνεται μέσα από δύο παραμέτρους.

"Δύο δρόμοι χώρισαν σε ένα δάσος και εγώ
πήρα αυτόν που ήταν ο λιγότερο ταξιδεμένος
και αυτό έκανε όλη τη διαφορά"


Μαριαλένα, 23/6/2009

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009

Παναγιά η Θαλασσινή

Πήρε στα χέρια της ακόμα έναν ταξιδιωτικό οδηγό με τα ταξίδια του καλοκαιριού, καθώς περίμενε τη σειρά της σε ένα ιατρείο. Εικόνες θαλασσινές, γεμάτες από τα τοπία της Ελλάδας ξεπρόβαλλαν μπροστά της, ενώ χάζευε τις φωτογραφίες από τα αφιερώματα μέσα στο περιοδικό και προσπαθούσε να διακρίνει τη ζωντάνια της κάθε εικόνας στο φυσικό της περιβάλλον, που πρόβαλλαν σε αντίθεση με τον χώρο αναμονής που καθόταν.

Έξαφνα, μια εικόνα την έκανε να παγώσει τον χρόνο γύρω της. Η τοποθεσία της έμοιαζε γνωστή και έσκυψε καλύτερα να την δει. "Παναγία Θαλασσινή" έγραφε από κάτω η λεζάντα και εκείνη ξανακοίταξε καλύτερα την εικόνα. Μια εκκλησίτσα χτισμένη στα βράχια μιας απόκρυμνης ακτής λουσμένη από το αιγαιοπελαγίτικο φως, κόντρα στους ανέμους που την μάστιγωναν στου καιρού τα περάσματα.

Έκλεισε για λίγο τα μάτια και θυμήθηκε που την είχε ξαναδεί. Καλοκαίρι ήταν και τότε και ο ήλιος έκαιγε στο μεσουράνημά του. Είχαν πάρει το αυτοκίνητο και ακολούθησαν μια ορεινή διαδρομή που κατέληξε σε ένα ξέφωτο με θέα τη θάλασσα. "Που πάμε?" τον ρώτησε εκείνη, "θα δεις, ακολούθησέ με" της απάντησε εκείνος και την έπιασε από το χέρι. Κατηφόρησαν ένα χωμάτινο μονοπάτι για αρκετή ώρα, ανάμεσα σε κλαδιά και πέτρες που ξεφύτρωναν από το έδαφος. Εκείνος ήταν μαθημένος σε χωμάτινες διαδρομές, όντας φυσιολάτρης και σκαρφάλωνε συχνά στα βουνά, εκείνη όμως δεν ήταν τόσο εξοικειωμένη με την ορειβασία, οπότε κατέβαινε όπως μπορούσε το δύσβατο μονοπάτι.

Έχοντας τα λιόδεντρα που έστεκαν στις απόκρυμνες άκριες του μονοπατιού ως βοήθημα, κατηφόρησαν προς τη χαράδρα αρχικά χωρίς τίποτε να φαίνεται στον ορίζοντα. Δεν άργησε όμως να φανερωθεί μπροστά τους η σκεπή μιας μικροσκοπικής εκκλησίτσας που έκανε αντίθεση με το μπλε της θάλασσας και το πράσινο των φύλλων των δέντρων στο βάθος. Τα βήματά τους, τους οδήγησαν σε ένα μικρό ξέφωτο που έγλυφε κυριολεκτικά το κύμα, σε μια παλιά εκκλησία φυτρωμένη λες από τον ίδιο τον Θεό ανάμεσα στα απόκρυμνα βράχια και την ακροθαλασσιά.

Image Hosted by ImageShack.us
image by Marialena, 2008

"Πως σου φαίνεται το τοπίο?" τη ρώτησε, ενώ με θαυμασμό εκείνη αντίκρυζε για πρώτη φορά αυτόν τον απομονωμένο κολπίσκο στο νησί. "Δεν φανταζόμουν πως υπάρχει τέτοιο μέρος!" του απάντησε ενθουσιασμένη. "Έλα να πάμε λίγο πιο κάτω, στην ακτή να σου δείξω κάτι..." την προσκάλεσε και με προσοχή ανάμεσα από τα γλυστερά βράχια την οδήγησε λίγο παρακάτω. Μπροστά τους πρόβαλλε μια καταβόθρα, ένας φυσικός σχηματισμός από πέτρες στην ακτή, που από μέσα της ανέβλυζε ένας πίδακας από νερό. "Το βλέπεις αυτό?" της είπε. "Είναι φυσική κατάληξη του γλυκού νερού που εισρέει στη θάλασσα, έλα να μπούμε μέσα στην λιμνούλα".

Έβγαλε τα ρούχα του και μπήκε μέσα στον σχηματισμό του νερού. Έβγαλε και τα δικά της και με αδαμιαία περιβολή και οι δύο βούτηξαν καθώς ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει, αφού το μεσημέρι είχε περάσει εδώ και ώρα. Μια παράξενη αίσθηση την κατέκλυσε καθώς το θαλασσινό νερό, αναμιγνύονταν με το γλυκό προκαλώντας ρεύμα μέσα σε λίγα τετραγωνικά. Η γαλήνη του τόπου αυτού, ο παφλασμός των κυμμάτων παραδίπλα, εκείνη και εκείνος, σαν τους πρωτόπλαστους να αγκαλιάζονται και να φυλιούνται μέσα στην απόλυτη ησυχία. Το πάθος μέσα τους φούντωσε και το υγρό στοιχείο ήταν ο σύμμαχός τους για να έλθουν πιο κοντά.

Την πήρε στην αγκαλιά του και την κρατούσε εκεί όσο το νερό έντυνε τη γύμνια τους. Τον κοίταξε με νόημα, ένιωσε σαν την Εύα μέσα της, η Γυναίκα στην Πρώτη Ενανθρώπιση. Έσφιξε τα χέρια της στον λαιμό του, οι στιγμές αυτές δεν χωρούσαν λόγια περιττά. Έσβησε τη ματιά της στη δική του και τα χείλη τους ενώθηκαν ανταλλάσσοντας μανιασμένα φιλιά λαγνείας. Της χάιδευε τα μαλλιά, τον λαιμό, τη πλάτη, το στήθος που έτρεμε έτσι νοτισμένο κόντρα στο κορμί και τον αέρα. Άρχισε να τον μαλάσσει στους ώμους και να κατεβαίνει προς τη σπονδυλική του στήλη, κατέβασε το χέρι της χαμηλότερα. Εκείνος έκανε να τραβηχτεί, μα δεν αντιστάθηκε τελικά στο χάδι της. Τον θώπευε στην γενετήσια περιοχή του, νιώθοντας την ορμή του να προβάλλει όσο συνέχιζε να τον αγγίζει.

"Σταμάτα..." της έκανε ασθμαίνοντας. Του έγνεψε αρνητικά και συνέχισε, "θέλω να σε κάνω ευτυχισμένο" του απάντησε και σε λίγο το όργανό του σπαρτάρισε στη παλάμη της. Ένιωσε ικανοποιημένη και γύρισε να τον φιλήσει απαλά στα χείλη. "Σου άρεσε?" του ψιθύρησε στο αυτί, ενώ εκείνος είχε ανακτήσει την αναπνοή του και τη φίλησε με νόημα. "θα σου δείξω" της απάντησε και τότε ήλθε η δική της σειρά να χαθεί στο άγγιγμά του μέσα στη λιμνούλα. Ρίγη διαπέρασαν το κορμί της καθώς εκείνος την πυροδοτούσε να ερεθίζεται όλο και περισσότερο. Ένας βαθύς αναστεναγμός ξέφυγε από τα σωθικά της καθώς σκιρτούσε στα χέρια του, παραδωμένη στην έξαψη της επαφής τους.

Καθώς τα πυροτεχνήματα μέσα της είχαν πια πάψει, ένιωσε να κρυώνει, εκείνος έκανε μια βουτιά από τα διπλανά βράχια στη θάλασσα και εκείνη βγήκε έξω να σκουπιστεί. Έβαλαν τα ρούχα τους ξανά και ανέβηκαν στο πλάτωμα της εκκλησούλας. Της άνοιξε τη πόρτα και μπήκαν μέσα στον ναϊσκο. Παναγιά η Θαλασσινή λοιπόν, μια κουκκίδα στον χάρτη που έκρυβε παμπάλαιες εικόνες, προσφορά των πιστών στη Κυρά της Θάλασσας, στην Προστάτιδα των Ναυτικών του νησιού. Τα κεριά μύριζαν κερύθρα και στην άκρη είχε και κάποια προσευχητάρια αφημένα.

Έκαναν τον σταυρό τους και έμειναν για λίγο μέσα στον χώρο. Το λευκό του Αιγαίου φώτιζε απαράμιλλα το μπλε της θάλασσας παραδίπλα. Πήρε ένα προσευχητάρι στα χέρια της, έριξε ένα νόμισμα στη σχισμή και το πήρε μαζί της στη τσάντα της. Οι κόμποι του θα της χρησίμευαν για τις ώρες που το λευκό κομποσχοίνι, θα την έφερνε ξανά στην Παναγιά τη Θαλασσινή με το νου της. Έκατσαν για λίγη ώρα ακόμα στο προαύλιο και έφαγαν το προσφάι τους, η ζέστη είχε κόψει αρκετά, ο ήλιος έκαιγε σαφώς πια λιγότερο.

Κίνησαν για τον δρόμο της επιστροφής, ενώ εκείνη γύριζε όλο πίσω το κεφάλι της για να δει ίσως για τελευταία φορά, τον τόπο της Εδέμ της. Δεν ήθελε τίποτε άλλο, μόνον εκείνον στην αγκαλιά της και αυτό που ζούσε μαζί του εκείνο το καλοκαίρι. Έφτασαν ιδρωμένοι από την ανάβαση στο αυτοκίνητο, καθώς ο τρούλος είχε πια χαθεί από το οπτικό τους πεδίο και το μέρος ήταν όπως αρχικά το πρωταντίκρυσε το πρωί. Ελιές, βουνά και στο βάθος το Αιγαίο Πέλαγο να σταφταλιάζει κόντρα στον Φωτεινό Δίσκο που έδυε μέσα της.

Της κρατούσε το χέρι στην επιστροφή καθώς οδηγούσε προς τη πόλη, την άγγιζε τρυφερά συνέχεια και στο ηχοσύστημα του αυτοκινήτου ακουγόταν ερωτικά τραγούδια που είχε επιλέξει εκείνος για να ακούσουν καθ' οδόν. "Όλα σε θυμίζουν, γλυκά κι αγαπημένα, πράγματα δικά σου καθημερινά..."

Μια άγνωστη φωνή την επανέφερε στην πραγματικότητα. "Ο γιατρός σας περιμένει, μπορείτε να περάσετε", την ειδοποίησε η γραμματέας και εκείνη έκλεισε το περιοδικό βιαστικά. Η καρδιά της είχε χτυπήσει ακανόνηστα πάλι στη σκέψη του, σε όσα έζησαν δίχως να τα χορταίνει όσο ήταν μαζί. "Έρχομαι, ευχαριστώ" απάντησε, ενώ σηκώθηκε από τη θέση της και προχώρησε στα ενδότερα. Η Παναγιά η Θαλασσινή ήταν πάντα μαζί της σε εκείνο το προσευχητάρι που δεν είχε βγάλει ακόμα από την τσάντα της, σε ανάμνηση όσων έζησε στον Παράδεισο, έστω και για μια στιγμή, όσο κοιτάς μια φωτογραφία σε ένα ταξιδιωτικό αφιέρωμα...

Marialena, 7-17/6/2009 (σ.σ. πόσο εύκολο είναι άραγε να παραδωθούν στη Λήθη, όσα ποθείς να ζήσεις?)

Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

Αν θες να λέγεσαι Άνθρωπος

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
1950



Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες - μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο
απ΄τ΄άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη : Ειρήνη
σα ναγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ΄την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν΄ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.


Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

Οι 25 πιο περίεργοι νόμοι στον κόσμο!

Το γνωρίζατε ότι στη Γαλλία απαγορεύεται να αποκαλεί κανείς Ναπολέοντα ένα γουρούνι; Ή ότι στο Μαϊάμι δεν επιτρέπεται να κάνει κανείς σκέιτμπορντ μέσα στα αστυνομικά τμήματα; Αυτοί είναι δύο από τους είκοσι πέντε πιο περίεργους νόμους που ισχύουν ανά τον κόσμο. Διαβάστε παρακάτω και τους είκοσι πέντε, ειδικά αν σας αρέσουν τα ταξίδια, γιατί ένα φαινομενικά ασήμαντο λάθος μπορεί να σας οδηγήσει ακόμα και στο... εκτελεστικό απόσπασμα.



1. Για όποια φάλαινα βρεθεί νεκρή στις βρετανικές ακτές το κεφάλι της ανήκει στο βασιλιά, ενώ η ουρά της στη βασίλισσα (σε περίπτωση που θέλει να χρησιμοποιήσει τα κόκαλα για τον κορσέ της).

2. Στο Μπαχρέιν ένας άντρας γυναικολόγος μπορεί να εξετάσει μια γυναίκα, αλλά δεν μπορεί να κοιτάξει απευθείας τα γεννητικά της όργανα. Μπορεί να τα δει μόνο μέσα από την αντανάκλασή τους σε καθρέφτη.

3. Στο Λονδίνο είναι παράνομο να μπει κανείς σε ταξί, αν υποφέρει από πανώλη.

4. Στο Βέρμοντ οι γυναίκες θα πρέπει να έχουν γραπτή άδεια από τον σύζυγό τους για να βάλουν ψεύτικα δόντια.

5. Στο Μπάουλντερ του Κολοράντο είναι παράνομο να σκοτώσει κανείς πουλί μέσα στα σύνορα της πόλης, όπως επίσης και να έχει στην κατοχή του κατοικίδιο ζώο. Από νομικής πλευράς, όλοι οι κάτοικοι του Μπάουλντερ θεωρούνται «pet minders», δηλαδή φροντιστές των ζωών.

6. Στην πόλη του Γιορκ μπορεί να σκοτώσει κανείς έναν Σκωτσέζο μέσα στο εσωτερικό των αρχαίων τειχών της πόλης, αλλά μόνο αν αυτός κρατάει στα χέρια του τόξο και βέλος.

7. Στο Τσέστερ απαγορεύεται στους Ουαλούς άντρες να μπαίνουν στην πόλη πριν από το χάραμα και να μένουν μετά το ηλιοβασίλεμα.

8. Στο Κεντάκιι δεν μπορεί να μεταφέρει κανείς κρυφά όπλο μήκους μεγαλύτερου από 182 εκατοστά.

9. Στη Φλόριντα οι ανύπαντρες γυναίκες που κάνουν αλεξιπτωτισμό τις Κυριακές κινδυνεύουν με φυλάκιση.

10. Στη Βρετανία ένας άντρας που αναγκάζεται να ουρήσει δημοσίως μπορεί να το κάνει νόμιμα μόνο αν στοχεύει την πίσω ρόδα του αυτοκινήτου του και ταυτόχρονα ακουμπάει το δεξί χέρι του πάνω στο όχημα.

11. Στο Σαν Σαλβαδόρ οι μεθυσμένοι οδηγοί μπορεί να τιμωρηθούν εις θάνατον από το εκτελεστικό απόσπασμα.

12. Στο Λονδίνο οι λεγόμενοι «Freemen» (μεσαιωνικός τίτλος) έχουν το δικαίωμα να οδηγούν τα πρόβατα κατά μήκος της «Γέφυρας του Λονδίνου» χωρίς να πληρώνουν κανένα φόρο.

13. Στην Αγγλία όλοι οι άντρες άνω των 14 ετών οφείλουν να εξασκούνται στην τοξοβολία δύο ώρες την ημέρα.

14. Στην Ινδονησία η τιμωρία για τον αυνανισμό είναι ο αποκεφαλισμός.

15. Στο Μαϊάμι είναι παράνομο να κάνει κανείς σκέιτμπορντ μέσα σε αστυνομικό τμήμα.

16. Στο Λάνκασαϊρ κανένας δεν πρέπει να υποκινεί ένα σκύλο να γαβγίσει, εφόσον ένας αστυνομικός του έχει ζητήσει προηγουμένως να σταματήσει.



17. Στην Αγγλία μία έγκυος γυναίκα μπορεί να γεννήσει όπου θέλει. Αν το επιθυμεί, μπορεί να γεννήσει ακόμα και μέσα στο κράνος ενός αστυνομικού.

18. Τα πλοία του βρετανικού ναυτικού που εισέρχονται στο λιμάνι του Λονδίνου θα πρέπει να παρέχουν ένα βαρέλι ρούμι στον αστυφύλακα του Πύργου του Λονδίνου.

19. Στο Οχάιο είναι ενάντια στο νόμο να ψαρεύει κανείς μεθυσμένος.

20. Στην Αλαμπάμα είναι παράνομο να οδηγεί κανείς με δεμένα μάτια.

21. Σύμφωνα με τους βρετανικούς νόμους του 2006 για τη φοροδιαφυγή, είναι παράνομο να αποκρύψει κανείς από έναν εφοριακό στοιχεία που δεν επιθυμεί να γνωστοποιήσει. Αντιθέτως, δεν είναι υποχρεωμένος να του πει κάτι που πιστεύει ότι δεν υπάρχει λόγος να το γνωρίζει.

22. Στη Γαλλία απαγορεύεται να δίνεται το όνομα «Ναπολέων» σε γουρούνια.



23. Θεωρείται προδοσία να κολλήσει κανείς ανάποδα γραμματόσημο που απεικονίζει τον βασιλιά της Αγγλίας.

24. Απαγορεύεται να πεθάνει κανείς μέσα στο βρετανικό κοινοβούλιο.

25. Στο Λονδίνο απαγορεύεται στα ταξί να μεταφέρουν σκύλους που πάσχουν από λύσσα ή πτώματα.


ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΥ

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

Ευρωεκλογές 2009: Για όλα φταίνε... οι εξωγήινοι!

Αναρωτιέμαι αν αυτοί που ασκούν εξουσία στη χώρα μας, είναι αυτοί που μας αρμόζουν τελικά. Έχω την εντύπωση συχνά πως είναι από άλλον πλανήτη, καθώς φαίνεται ότι η αναρρίχηση στα ανώτερα πολιτειακά αξιώματα, συνεπάγεται και αποκοπή από την πραγματικότητα σε πολλά επίπεδα.

Παρακολούθησα νωρίτερα τις δηλώσεις των αρχηγών των κομμάτων μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων χθες το βράδυ, όπως και διαφόρων πολιτικών. Να πω την πρώτη μου αντίδραση? Γέλασα...

Γέλασα, όταν είδα τον κ. Πρωθυπουργό με ύφος σαν να έχει περάσει μια νύχτα όπου το γαστρεντερικό του σύστημα τον ταλαιπώρησε ιδιαίτερα, να λέει στις κάμερες ότι "πήραμε το μήνυμα, ο λαός είναι δυσαρεστημένος". Ε, τώρα εγώ τι να σου πω βρε Κωστάκη μου? Περίμενες να βγουν τα ποσοστά που έλαβε το κάθε κόμμα στις ευρωεκλογές για να το καταλάβεις αυτό? Ή στο Μέγαρο Μαξίμου δεν έχετε επαφή με το τι συμβαίνει στην Ελλαδίτσα μας? Εδώ που τα λέμε, στην Πλατεία Θεάτρου δεν ξέρετε τι αυγό του φιδιού επωάζετε εσείς και ο σύντροφος Νικήτας που δεν ενοχλείται από το εμπόριο λευκής ααρκός και ναρκωτικών στα στενά της Ομόνοιας, δίπλα στο δημαρχειακό μέγαρο, τι το ψάχνουμε παραπάνω, ε?

Τι στο καλό σου λένε οι παρά τω πρωθυπουργώ, για να ισχυρίζεσαι πως τώρα πήρες το μήνυμα? Λες πως ευθύνη έχουν οι δημοσκόποι που σας καθοδήγησαν λάθος? Βάσει προγνώσεων χαράσσεις τη πολιτική σου δηλαδή? Πριν δεν το έπαιρνες το ρημαδομήνυμα, από τον Δεκέμβρη που έγινε το μακελιό και παραδώθηκε η Αθήνα στα πλιάτσικα, το μήνυμα που ήταν? Πλούσια δεν είμαι, αλλά έναν υπολογιστή και μια τηλεορασίτσα έχω στο καθιστικό μου για προσωπική μου ενημέρωση, να στα κάνω δώρο, μπας και αλλάξει αυτή η τακτική του "δεν ήξερα, δεν γνώριζα, δεν μου είπαν τι συμβαίνει" που ακολουθείς από το Βατοπέδι και μετά?

Βρε κουτό, μήπως εσύ μονάχα προεδρεύεις της κυβερνητικής επιτροπής και όλα τα άλλα γίνονται δια μαγείας? Μπα, δεν θέλω να το πιστέψω αυτό, είσαι καλό παιδί, Σαλονικιώτικο εσύ, δεν κάνεις τέτοια πράγματα, αλίμονο! Να σου πω όμως κάτι μεταξύ μας, θα πεις της Ντοράκλας να μην μιλάει επί του παρόντος, γιατί δεν φτάνει που "άφησε" να φύγουν οι υπεύθυνοι της υπόθεσης Siemens στο εξωτερικό, το παίζει στο απυρόβλητο και δεν λέει. Ή πες του Γιώργου του Κουφού, να αφήσει το κόμμα ήσυχο και να αναθέσει στα συνεργεία του ΥΠΕΧΩΔΕ να ξαναστρώσουν τους δρόμους με νέο ασφαλτοτάπητα, γιατί θα σκοτωθούμε με τις τρύπες και τη λιωμένη άσφαλτο που υπάρχει στους αθηναϊκούς δρόμους και τότε πάνε και οι ψηφοφόροι, πάνε και τα έσοδα του κράτους από τους φόρους, δεν συμφέρει κάτι τέτοιο, γι' αυτό κρατήστε μας ζωντανούς!

Εγώ πάντως λέω σαν πτωχή πλην τίμια ψηφοφόρος που είμαι, τρομάρα μου, να τολμήσω να κάνω μιαν υπόθεση για το ποιός φταίει που το "μήνυμα" των ευρωεκλογών άλλους τους δρόσισε και άλλους τους ζόρισε, σαν το αγγούρι του γνωστού ρητού:

Ο Αλέξης ο Τσίπρας, ο ωραίος Μπρούμελ του Σύριζα, λέει πως "πρέπει να ξαναβρούμε το στίγμα μας". Σωστό, αν δεν είναι καλό το GPS, χάνεσαι, έχει μια λογική η δήλωσή σου Αλέξη μου, βεβαίως... Να το βρείτε το στίγμα σας και όταν το βρείτε, πείτε μου και μένα να χαρώ, γιατί αυτή η αριστερά, μου φαίνεται πως πάσχει από κρίση ταυτότητας, αλλά μην το πούμε πουθενά, γιατί οι αριστερίζοντες θα στεναχωρηθούν και αν είναι σε κρίσιμη ηλικία όπως ο Αλαβάνος, δεν κάνει, θα πάθει η καρδιά τους από τα νέα!

Εγώ την Αλέκα χαίρομαι πάντως, την κλειδοκράτωρα του Μαυσωλείου του Κομμουνισμού στην χώρα μας! Χο τσι μινγκ, εσύ μας οδηγείς! Είπε η τρισμέγιστη πως "ο λαός πρέπει να συνεχίσει να αντιστέκεται γιατί το κατεστημένο το πολιτικό και το οικονομικό θα αργήσει να πέσει". Αντιστέκομαι Αλέκα μου στο φλερτ του Μήτσου του καπιταλιστή, αλλά τι να κάνω, γυναίκα είμαι, καταλαβαίνεις, θα καμφθούν τα όριά μου μέχρι να επικρατήσει το λαϊκό κίνημα και τους κόψουμε τους κώλους των πλουτοκρατών. Τι προτείνεις, να θυσιαστώ υπέρ του κόμματος?

Και πάω στους νικητές αυτών των εκλογών, ξεκινώντας από τους Οικολόγους Πράσινους. Θα την πω την αλήθεια μου, αυτός ο Τρεμόπουλος με το killer look, κάπως μου κάνει! Όμως, μπορεί να μου πει κανείς εκεί που έκανε τις δηλώσεις του στον αέρα, ποιός ήταν ο μαλλιάς με το κόκκινο μπλουζάκι και την αφάνα που κρατούσε ένα μπουκέτο θαλερούς ηλίανθους δίπλα στον κο Καθηγητή? Βρε πουλάκι μου μαλλιαρό, δεν έχουμε πει να σεβόμαστε τα φυτά και να μην τα κόβουμε? Εσύ γιατί τα ξερίζωσες τα άμοιρα? Έτσι σε έχουν μάθει να κάνεις στο Κόμμα? Ντροπή μωρέ, δίνεις και το λάθος παράδειγμα στους απανταχού έλληνες οικολόγους και από αύριο από τη χαρά τους, δεν θα αφήσουν ζωντανό λουλουδικό και όχι τίποτε άλλο, μόλις φύτεψα στη πρασιά πέντε έξι ηλιοτρόπια και φοβάμαι μην μου τα ξεριζώσεις για τα επινίκια!

Και ο Δι' ευχών κ. Πρόεδρος του ΛΑΟΣ, ο γνωστός Χέρι-Χέρι, είπε πως τώρα με το 7% έχει περισσότερες ευθύνες, αλλά τη ΝουΔου την άδειασε μόλις πήρε τα πάνω του κανονικά. Έτσι σε θέλω Γιώργο μου, μια ζεστό, μια κρύο να τον έχεις τον Κωστάκη, αφού είσαι ο 152ος βουλευτής/ρυθμιστής της κυβερνητικής πολιτικής, όπως δηλώνεις, τώρα χόρεψέ τους στο ταψί που αφενός δεν ήξεραν με ποιόν συμμαχούσαν και αφετέρου δεν ρώταγαν. (Αλλά είπαμε, στου Μαξίμου δεν έχει σήμα, οπότε μην τη ψάχνεις, δεν ενημερώνονται εκεί!)

Και τέλος κυρίες και κύριοι, το Όσκαρ για την Καλύτερη Ταινία "Στους στραβούς κυβερνάει ο Μονόφθαλμος", απονέμεται στον Γιωργάκη Παπανδρέου, τον γνωστό και ως Παιντί κατά τη μαμά του, τα παλιά τα χρόνια της αθωότητας. Τον χαίρεσαι τον Γιωργάκη, όσο προεδρεύει του ΠΑΣΟΚ, οι άλλοι από κάτω του δουλεύουν. Υπέρ ή κατά του, αυτό θα φανεί στη πορεία, τώρα έχουμε να γιορτάσουμε ότι η Δεξιά "έβαλε α χέρια της και έβγαλε τα μάτια της" στη κυριολεξία, οπότε αυτό και μόνο, είναι λόγος εορτασμού της νίκης της Σαμοθράκης! Μέχρι και ο ακριβοθώρητος ο Μπένυ ο Βενιζέλος, το μυαλό του Κινήματος, έκανε δηλώσεις τώρα που νικήσαμε γιά (σαλονικιώτικη αυτή η έκφραση).

Μπροστά μας προμηνύεται ένα ακόμα καυτό καλοκαίρι, ενόσω ο υδράργυρος έχει αγγίξει από τώρα αρχές Ιουνίου τους 35+ βαθμούς Κελσίου, προέχουν τα "μπάνια του λαού" και τα κόμματα προετοιμάζονται για μιαν ακόμα εκλογική αναμέτρηση σε βάθος χρόνου. Αντέχει η Ελλάδα και οι πολίτες της μιαν ακόμα κονταρομαχία με επιχειρήματα που προκαλούν το γέλωτα και τη θυμηδία? Είμαστε σε θέση να εκταμιεύσουμε τεράστια ποσά για την επόμενη εκλογική διαδικασία πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις?


See no evil, hear no evil, image by tribe.net

Πέντε χρόνια μετά την έκλαμψη των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004, θα το ξαναπώ, πως είμαστε χειρότερα από ότι πριν, εδώ στην Ελλάδα. Ο ιδεατός κόσμος της υλικής ευμάρειας, έχει καταρρεύσει συθέμελα. Δεν φταίνε μόνο οι συγκυρίες οι διεθνείς, που έχουν επιφέρει δυσπραγία σε οικονομικό επίπεδο, αλλά και η δική μας, η γνωστή ελληνική επιπολαιότητα και έλλειψη μακροχρόνιου σχεδιασμού για το μέλλον. Η κατάρρευση των θεσμών και η διαπόμπευση των αξιών στις οποίες βασίζεται ένα σύγχρονο δημοκρατικό πολίτευμα, μάλιστα από τους ίδιους τους εκλεγμένους λειτουργούς των.

Θέλω να κοπούν κώλοι, να διαπομπευθούν ανήθικοι και διευθαρμένοι πολιτικοί από όπου και αν προέρχονται, να λειτουργήσει η δικαιοσύνη αυτοδίκαια και βάσει των νόμων περί δικαίου που υπηρετεί, θέλω να σεβαστούν το πολίτη και τον μετανάστη που κατέφυγε σε αυτή τη χώρα, θέλω να βάλουν τα στήθια μπροστά και να μην ζουν στη κοσμάρα τους, αποκομμένοι από το μόρφωμα που έχουν αφήσει να δημιουργεί εις βάρος της ευνομίας και της τάξης στην χώρα μας. Θέλω, επιτέλους, να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν με παρρησία και συναίσθηση και να μην μας "πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες", υποτιμώντας τη νοημοσύνη και τη κρίση μας.

Το μήνυμα αγαπητέ μου κύριε Πρωθυπουργέ και όλοι οι υπόλοιποι, ήταν η αποχή της τάξης του 48% επί του συνόλου των ψηφοφόρων για τις ευρωεκλογές του 2009. Συνεχίστε να μας φέρεστε σαν να είμαστε εξωγήινοι που δεν έχουμε επαφή με την εδώ πραγματικότητα και μην απορρήσετε εάν η αποχή ή η ψήφος διαμαρτυρίας θα είναι πολύ μεγαλύτερη τις επόμενες εκλογές... και τότε πράγματι θα φταίνε οι εξωγήινοι, σας διαβεβαιώ!

Μέρος πρώτο: Ευρωεκλογές 2009: Ε, και?

Μαριαλένα, 8/6/2009

Ευρωεκλογές 2009: Ε, και?

Στον απόηχο της χθεσινής εκλογικής διαδικασίας και με τα αποτελέσματα της κάλπης ήδη πλέον δηλωμένα, κάνω τις πρώτες σκέψεις για την επόμενη μέρα.

48% των συμπολιτών μας επέλεξαν να μην ψηφίσουν σε αυτές τις εκλογές, να απέχουν με οποιονδήποτε τρόπο. Ένα ικανό ποσοστό να διαμορφώσει το εκλογικό αποτέλεσμα, εάν εψήφιζε και ακόμα και τώρα αρκετό για να επιδείξει την ισχύουσα τάση ανάμεσα στους Έλληνες ψηφοφόρους.

Κατ' αρχήν η αποχή τι σημαίνει? Το ότι οι εκλογές διεξήχθησαν εν μέσω του "ιερού" για τον Νεοέλληνα τριημέρου του Αγίου Πνεύματος, που για πολλούς είναι μια ακόμα ευκαιρία για μίνι διακοπές στις αρχές του καλοκαιριού και το να μείνουν στη πόλη για να ψηφίσουν, ήταν ένας μεγάλος ανασταλτικός παράγοντας. Κατά δεύτερον, ας κοιτάξουμε πως εξελίχθηκε αυτή η προεκλογική περίοδος στη χώρα μας.

Όλο αυτό το διάστημα, είμασταν παρατηρητές μιας εκλογικής αναμέτρησης που θύμιζε σε πολλά, όχι Ευρώπη, αλλά Μπανανία. Μπανανία, όταν ο κ. Πρωθυπουργός θυμάται τον λαό της Δυτικής Αττικής με το να κάνει ένα πέρασμα από τον Ασπρόπυργο για να μιλήσει εκεί, στοχεύοντας στους αθίγγανους ή πολιτικούς πρόσφυγες ή μετανάστες που ζουν εκεί?

Μπανανία, όταν κεντρικό θέμα δεν είναι η Ευρώπη και η Ευρωπαϊκή πραγματικότητα, αλλά το να αναμασάμε τα εσωτερικής κατανάλωσης προβλήματά μας για να "πείσουμε" τους ψηφοφόρους να μας ψηφίσουν. "Αντισταθείτε" έλεγε το ΚΚΕ, που παρεπιπτόντως, σύμφωνα με την πάγια τακτική του, ρύπανε τους δρόμους τελευταία στιγμή με φυλλάδια υπέρ του κόμματος που έχουν συσσωρευθεί στα πεζοδρόμια κατά εκατοντάδες.

Το ΠΑΣΟΚ εισέπραξε την ψήφο διαμαρτυρίας κατά της κυβέρνησης και επικράτησε όσον αφορά στα ποσοστά, στις Ευρωεκλογές. Παρά τη σοβαροφανή εικόνα της καμπάνιας του, ο κ. Παπανδρέου δεν έπεισε για την ισχύ των λόγων του, άσχετα ότι είχε καλή επικοινωνιακή υποστήριξη από την ομάδα της προβολής του. Προσωπικά μου θύμισε την επιτυχημένη φιγούρα/μαριονέτα που τον μιμήται στο "ΚΡΑ!", σατυρική εκπομπή που προβάλλεται αργά το βράδυ στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ. Δεν είναι έτοιμο αυτό το ΠΑΣΟΚ να πάρει τα ηνία της χώρας, ενόσω οι ισορροπίες οι εσωκομματικές δεν έχουν ξεκαθαριστεί. Είναι τυχαίο που ο Νο 2 στη διαδοχή, Ευάγγελος Βενιζέλος, το τελευταίο διάστημα απέχει από το να εκτίθεται στα μάτια των πολιτών με δηλώσεις και ενέργειές του?

Ο Συνασπισμός μπορεί να πρόβαλλε ένα λιγότερο πολωτικό πρόσωπο σε σχέση με το αδελφό ΚΚΕ, όμως έδειχνε πως έχει χάσει το πλεονέκτημα να εκφράζει τη κοινή γνώμη απέναντι στα γεγονότα, προσπαθώντας και αυτός να βρει το στίγμα του ενόψει αυτών των εκλογών. Πλεονέκτημα που όμως εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο το Κόμμα των Οικολόγων Πρασίνων που δυναμικά διεκδίκησε το δικαίωμά του εκπροσώπησης στην Ευρωβουλή.

Με κυρίαρχη την τάση της Οικολογίας πια στον Δυτικό Κόσμο, η ανάδειξη μιας τέτοιας κίνησης στα πρότυπα των Πρασίνων της Γερμανίας για παράδειγμα, είναι ένα σαφές βήμα προόδου, όταν η στροφή πως φιλικές προς το περιβάλλον πολιτικές επιβάλλεται για να μπορέσουμε να επιφέρουμε ανακούφιση στο ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας και όχι μόνο. Διερωτώμαι όμως, τι δουλειά έχει ο εκπρόσωπός τους να δίνει συνεντεύξεις υπέρ της αυτοδιάθεσης των Σκοπίων και της ένταξής τους στην Ε.Ε., όταν το Σκοπιανό είναι ένα από τα εθνικά μας θέματα που παραμένουν σε εκκρεμότητα? Το να διορθώνει μετέπειτα και να ανακατασκευάζει, λέγοντας πως συμπλέει με την εκάστοτε εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, εμένα προσωπικά μου δείχνει πως όλοι μας παριστάνουμε τους ξερόλες στου Κασίδη το κεφάλι τελικά.

Αν και τα άκρα στη πολιτική ποτέ δεν με εξέφραζαν, είτε αυτά προέρχονται από την "καθιγιασμένη" αριστερά, είτε από την "επάρατο" δεξιά, το ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη κέρδισε τις εντυπώσεις, δίνοντας ένα εκατομμύριο ευρώ υπέρ της ενίσχυσης του ταμείου Φτώχειας, αντί να το σπαταλήσει για την προβολή του κόμματος για τις Ευρωεκλογές. Το ποσοστό που έλαβε, πιστεύω προήλθε τόσο από δυσαρεστημένους δεξιούς, όσο και από ανθρώπους που η κίνηση αυτή τους βρήκε σύμφωνους και την επικρότησαν.

Και εδώ τίθεται το ζήτημα που ξεκίνησα να γράφω αυτούς τους προβληματισμούς σήμερα:

-Που πήγε η Ευρώπη στη μεταξύ των κομμάτων αντιπαράθεση για την εξασφάλιση της ψήφου μας?
-Πουθενά, γιατί εδώ στο Ελλαδιστάν, η Ευρώπη δεν μας απασχολεί επί του παρόντος!

-Που πήγαν τα θέματα που άπτονται της Ευρωπαϊκής Πολιτικής?
-Εννοείτε την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε, την λαθρομετανάστευση, την "πράσινη" πολιτική, την οικονομική κρίση?
-Άλλη ερώτηση παρακαλώ!

-Που πήγε ακόμα και η δική μας κατάσταση, εδώ στην χώρα μας, που πέντε χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς του 2004, η Αθήνα δεν θυμίζει στο παραμικρό σύγχρονη Ευρωπαϊκή πόλη?
-Ε, γι' αυτό φταίνε τα φαινόμενα της εγκληματικότητας των ομάδων των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας που την έχουν μεταμορφώσει σε γκέτο.
-Άλλη ερώτηση παρακαλώ!

-Το έχετε αντιληφθεί πως η ελληνική κοινωνία είναι μια κοινωνία σε σήψη, που αφήνει τα παιδιά της να αργοπεθαίνουν χωρίς όραμα και δράσεις για το μέλλον?
-Όλα θα γίνουν, αρκεί να μας δώσετε την ψήφο σας!




Στις εκλογές της 7ης Ιουνίου, εγώ προσωπικά δεν απείχα, αλλά ψήφισα υπερασπιζόμενη τα πιστεύω και τα ιδανικά που ακόμα κουβαλάω, ως μάλλον η τελευταία των Μοϊκανών εν Ελλάδι. ΄Λλλοι ψηφίσαμε για να διαμαρτυρηθούμε, άλλοι για να εκδικηθούμε, άλλοι για να υπερασπιστούμε, ή να αναδείξουμε τον συνδιασμό που μας εξέφραζε καλύτερα. Το μόνο σίγουρο είναι, πως η επόμενη μέρα μας βρίσκει το ίδιο προβληματισμένους για μια Ελλάδα που κινείται στην τελευταία ταχύτητα της Ευρώπης, προβάλλοντας ως το κέντρο του κόσμου, την ιδιωτεία της, σαν πανάκεια για όλα όσα οι πολιτικοί στέκουν ανίσχυροι να αντιμετωπίσουν και να προστατέψουν τους πολίτες που τους εμπιστεύονται, από τις δικές τους κακές πολιτικές. Έως πότε?

Μαριαλένα, 8/6/2009

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

Omar Faruk Tekbilek - Μια νύχτα στον Παράδεισο

Ετοιμαζόμουν για να πάω στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Σάββατο 30 Μαϊου, φορώντας τα "καλά" μου και ανυπομονώντας να δω για πρώτη φορά από κοντά τον Ομάρ Φαρούκ Τεκμπιλέκ και να ακούσω τη μουσική των Σούφι. Άνοιξα το τσαντάκι που θα έπαιρνα μαζί μου και τακτοποιώντας το, βρήκα μιαν επαγγελματική σου κάρτα μέσα, αγάπη μου. ΄Εφυγα για το Μέγαρο και περίμενα να ξεκινήσει η συναυλία, καθισμένη σε απόσταση αναπνοής από την ορχήστρα. Μπήκε η Νέα Συμφωνική Ορχήστρα της Θεσσαλονίκης, η Χορωδία, οι μουσικοί του Τεκμπιλέκ και τελευταίος εκείνος, ντυμένος μέσα στα μαύρα, όπως όλοι, απλός μα και αγέρωχος μέσα στη λυγερόκορμη σιλουέτα του.

Ο μαέστρος έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσει η παράσταση. Όλοι πειθαρχημένοι, όλοι συντονισμένοι στον υπέρτατο σκοπό. Ανατρίχιασα καθώς οι πρώτες νότες ξεπήδησαν από την ορχήστρα και τους οργανοπαίχτες! Αν υπήρχε προορισμός στη ζωή μου, αυτό ήθελα να είμαι και εγώ, ένα κομμάτι αυτού του συνόλου που ζει και αναπνέει για την μουσική και την αρμονία των ήχων μέσα από τις νότες...


Omar Faruk Tekbilek - Why

Ήθελα να σε έχω στο πλάι μου, αγάπη μου, καθώς η θεσπέσια μουσική του Τεκμπιλέκ είχε πλημμυρίσει τον χώρο. Ήθελα να σου κρατώ το χέρι και να σου ψιθυρίσω "θυμάσαι?". Θυμάσαι τότε που εσύ με γνώρισες σε αυτήν την θεόπνευστη μουσική ένα βράδυ, χωρίς να ξέρω ποιός και τι ήταν αυτό που άκουγα για πρώτη φορά και είχα "πάει" σε άλλο επίπεδο, όσο διαρκούσε το κομμάτι. Σε ξαναρώτησα έναν χρόνο σχεδόν μετά και μου αντέγραψες το δίσκο του για να τον πάρω μαζί μου και η αίσθηση ήταν ακόμα εκεί. Η μουσική των Σούφι είχε μπει μέσα μου, είχε γίνει βίωμά μου και εσύ με είχες κάνει κοινωνό της για πρώτη φορά, τότε...


Omar Faruk Tekbilek - Whirling Dervish

Δε στο κρύβω, πως έκλαψα καθώς άκουγα τις μελωδίες και τις προσευχές του επί σκηνής. Το συναίσθημα από τη μουσική του με είχε κατακλύσει, το δίχως άλλο. Δάκρυα συγκίνησης ήταν, που δεν πίστευα ακόμα πως ήμουν εκεί, κομμάτι της ξεχωριστής αυτής βραδυάς που εκτυλισσόταν. Άκουσα το "I love you" με τα βιολιά να κάνουν το χαρακτηριστικό κόψιμο και αγαλλίασα! Ο Μαέστρος, ο φωτισμένος Σούφι Τεκμπιλέκ, είχε φέρει ένα κομμάτι του ουρανού επί της γης και το μοιραζόταν μαζί μας!

Κι έπειτα, πως μπορώ να μην σου περιγράψω την αίσθηση των Περιστρεφόμενων Δερβίσηδων επί σκηνής? Πως να περιγράψω το δέος, τον σεβασμό, την εκστατικότητα που εξέπεμπαν, καθώς με τους ήχους της μουσικής, ξεκινούσαν την επικοινωνία τους με τον Θεό, τον Μοναδικό, τον Ένα και περιστρέφονταν αφήνοντας τα Γήινα κατά μέρους, ξανά και ξανά, παραδίδοντας τον Εαυτό εις την Ανώτερη Δύναμη. Δεν ήταν χορός, ήταν μυσταγωγία να παρατηρείς την έκφραση της μετάβασης σε άλλες σφαίρες στα πρόσωπά τους καθώς στροβιλιζόταν, μέσα στις παραδοσιακές τους φορεσιές και μου μετέδιδαν κύμματα ηλεκτρισμού από την πνευματική κατάσταση που είχαν περιέλθει ενώ επικοινωνούσαν με τα Άνωθεν. Κι έπειτα, ενώ επανερχόταν στη πραγματικότητα, κατέβαζαν το κεφάλι και προχωρούσαν αργόσυρτα προς τα παρασκήνια, για να επανέλθουν με το ίδιο τελετουργικό ξανά στο επόμενο κομμάτι που θα εμφανιζόταν και ο Μαέστρος θα έβαζε το χέρι στη καρδιά και θα επικαλούνταν τον Θεό στις προσευχές του.


Omar Faruk Tekbilek - I love you

Τέσσερις φορές τον καλέσαμε τον Τεκμπιλέκ επί σκηνής, ενώ έκανε να φύγει και το χειροκρότημά μας συχνά, κρατούσε επί μακρόν σε κάθε κομμάτι που τελείωνε. Τέσσερις φορές, σύσσωμη η κατάμεση αίθουσα ήμασταν τόσο διψασμένοι για την Αλήθεια του, για την Μουσική του, που ζητούσαμε τις ουράνιες μελωδίες του να έλθουν να εναποτεθούν στις διψασμένες μας καρδιές. Έκλεισε τη συναυλία με τη δεύτερη εκτέλεση του "I love you" και υποκλίθηκε στο κοινό ταπεινά, πριν αποχωρήσει. Είχε κάνει το θαύμα της η μουσική του, αγάπη μου, σαν τότε που τον είχα πρωτακούσει στο σπίτι σου, όταν οι νότε του γέμισαν το δωμάτιο και ο έρωτάς μας τη ψυχή μου.

Ευλογημένος να είναι ο Ομάρ Φαρούκ Τεκμπιλέκ, να δημιουργεί αυτά τα μικρά αριστουργήματα που μοιάζουν με μια Νύχτα στον Παράδεισο, αγάπη μου, σαν τότε... θυμάσαι?

Links: Ψυχαγωγία - Omar Faruk Tekbilek και Περιστρεφόμενοι Δερβίσηδες

Μαριαλένα, 31/5/2009