Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Τα Πρόσωπα του Διαβήτη


Είναι αλήθεια πως έχω καιρό να καταγράψω τις σκέψεις μου διαδικτυακά, αφού ο τελευταίος καιρός έχει περάσει μέσα σε εναλλαγές διαφόρων γεγονότων που με κράτησαν αρκετά από το να νιώσω το ερέθισμα να γράψω κάτι που με αφορά.

Στις 14 Νοεμβρίου, ξημερώνει ξανά η Παγκόσμια Ημέρα για τον Διαβήτη, τότε που οι Μπάντινγκ και Μπεστ, ανακάλυψαν ότι η ενέσιμη ινσουλίνη, τότε από χοίρο ή αγελάδα, έσωζε τους ασθενείς που έπασχαν από διαβήτη, από σίγουρο θάνατο! Η ανακάλυψη αυτή, μας έχει φέρει σήμερα στο να ζούμε με τον διαβήτη μας και να είμαστε ένα ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, αντί μια ακόμη στατιστική στα δεδομένα για την θνησιμότητα πληθυσμών που πάσχουν από ανίατες ασθένειες.

Ομολογώ, πως τώρα που έχω μεγαλώσει, η συνύπαρξη με τον διαβήτη μου έχει γλυκάνει, αφού οι εσωτερικές συγκρούσεις έχουν πια κατευναστεί και μπορώ να απολαμβάνω ένα επίπεδο ζωής τέτοιο, που οι όποιοι περιορισμοί υφίστανται λόγω της πάθησής μου, δεν μου στερούν το περιθώριο να είμαι ένα ενεργό μέλος της κοινωνίας, στο επίπεδο που μου επιτρέπουν οι δυνάμεις μου ακόμα.

Όμως, έρχομαι συχνά αντιμέτωπη με την σκληρή πραγματικότητα των νέων γονιών που τα παιδιά τους έχουν διαγνωστεί με διαβήτη και μέσα από τις αφηγήσεις και τους προβληματισμούς τους, αισθάνομαι πως ο δρόμος για μια ζωή μαζί με τον διαβήτη είναι συχνά στρωμένος με αγκάθια και όχι με ρόδα, για τα παιδιά και τις οικογένειές τους. Συνταγή επιτυχίας στο να βρεις τις όποιες ισορροπίες σου, δεν υπάρχουν, αφού ο καθένας μας αντιμετωπίζει τη ζωή και τον διαβήτη του μέσα από το προσωπικό του πρίσμα. Όμως, είναι μεγάλη υπόθεση να ξεφύγεις από το καθεστώς του φόβου, του άγχους και των κατακλυσμιαίων συναισθημάτων που προβάλουν όταν σε ξεπερνά η πραγματικότητα η οποία ζεις και να μπορέσεις να κάνεις βήματα προς τη προσαρμογή σε έναν τρόπο ζωής τέτοιο, ώστε να μπορείς να είσαι αυτόνομος, αυτοδύναμος και ανεξάρτητος στις επιλογές σου, επαναλαμβάνω, πάντα παρέα με το "γλυκό βάσανο" που λέγεται διαβήτης.

Ο Θεός λένε, ή η Μοίρα ή η Ειμαρμένη, διαλέγετε και παίρνετε, μας στέλνει όσα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, μα υπάρχουν ώρες και στιγμές, τώρα που έχω κοντά 30 χρόνια στο κουρμπέτι, δίχως να γνωρίζω τη δική μου πορεία από εδώ και μπρος, που λέω μέσα μου "Παναγία μου, τι τραβάνε και αυτοί οι άνθρωποι..." αναφερόμενη στις προσπάθειες των γονιών να αναστήσουν το παιδί τους και να εξασφαλίσουν μέσα από την εμπλοκή τους, μια σωστή θεραπεία και καλή υγεία σε ένα άτομο με διαβήτη που εξαρτάται από τη δική τους ενεργή δράση, σε όλα τα επίπεδα.

Αυτές τις ημέρες στην Αθήνα γίνονται διάφορες δράσεις που αφορούν στον σακχαρώδη διαβήτη μέσα από ημερίδες επιστημονικού ενδιαφέροντος που διοργανώνονται ή ενημερωτικές εκδηλώσεις για το κοινό από φορείς που έχουν να κάνουν με τον διαβήτη. Προέρχομαι από μια γενιά διαβητικών που στη δεκαετία που '80 που μεγαλώσαμε και παρουσιάσαμε διαβήτη, η ευρεία ενημέρωση και κινητοποίηση πάνω στα θέματα του διαβήτη, ήταν ακόμη στα σπάργανα στη χώρα μας.

Να πω ότι χαίρομαι, όχι δεν χαίρομαι που ο διαβήτης αποτελεί μια από τις κύριες αιτίες θανάτου από επιπλοκές παγκοσμίως, αλλά από την άλλη, το κοινό έχει υποχρέωση και δικαίωμα, να ενημερωθεί και να διατηρήσει έναν υγιεινό τρόπο ζωής που θα απομακρύνει το ενδεχόμενο να θέσει την υγεία του σε κίνδυνο, λόγω άγνοιας ή κακής πληροφόρησης για τον διαβήτη.

Από την άλλη, δεν είμαστε διάολε, οι "τρελλοί του χωριού" για να μας ξεχωρίζουν λόγω της πάθησής μας και αυτό είναι κάτι που θα το πολεμώ μέχρι τέλους. Δεν θέλω να είμαστε "ξεχωριστοί" λόγω της ορμονικής μας διαταραχής και του ειδικότερου τρόπου ζωής που αυτό συνεπάγεται. Δεν θέλω στη τελική, να μας θυμούνται μόνο κάθε 14 Νοεμβρίου και να φτύνουν τον κόρφο τους όσοι δεν έχουν διαβήτη, δεν τις μπορώ αυτές τις κομπλεξικές συμπεριφορές που πηγάζουν από ανασφάλειες και έλλειψη ανθρωπιάς.

Αντί για λόγια, λόγια, λόγια, μικρούς ψιθύρους στο σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής, επιτρέψτε μου να αφήσω αυτά τα βίντεο να μιλήσουν για λογαριασμό όλων των "γλυκών παιδιών", γιατί αυτά, εμείς, είμαστε τα Πρόσωπα του Διαβήτη.





Καλή μας Παγκόσμια Ημέρα για τον Διαβήτη 2011!

Marialena, 11/11/11