Πανσέληνος του Αυγούστου - Ηραίο 2010

Φέτος το καλοκαίρι, ήμασταν τυχεροί να αντικρίσουμε δυο πανέμορφες πανσελήνους στα τέλη Ιουλίου και του Αυγούστου. Το φεγγάρι πελώριο ως ο φωτεινός δίσκος του Φαέθωνα ξεπρόβαλε από τις βουνοκορφές στις καλύτερες στιγμές του.

Η Πανσέληνος της 24ης Αυγούστου με βρήκε να ατενίζω τα νερά του Κορινθιακού για μιαν ακόμη φορά και κάτι το τόσο μοναδικό με ώθησε να περάσω απέναντι στη χερσόνησο του Ηραίου στη Περαχώρα του Λουτρακίου, για να ακούσω τη συναυλία της Νίνας Λοτσάρη με την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Λουτρακίου Περαχώρας.

Φτάνουμε στη Λίμνη της Βουλιαγμένης όπου και κατεβαίνουμε, για να κάνουμε τον υπόλοιπο δρόμο μέχρι τον φάρο με τα πόδια (περίπου 1 χλμ απόσταση), λόγω μεγάλης προσέλευσης του κόσμου. Το τοπίο ήρεμο και μυστηριακό, φωτιζόταν μόνο από τον δίσκο της Σελήνης που μας ακολουθούσε καθώς προχωρούσαμε. Η φωνή της Λοτσάρη ήδη έσπαζε την σιγαλιά του δάσους και δυνάμωνε όσο φτάναμε στον προορισμό μας.

Σε λίγο, μπροστά μας έστεκε ο Κορινθιακός βυθισμένος στο σκοτάδι, μα με τα φώτα από τις απέναντι ακτές να σηματοδοτούν που ήμασταν πριν από λίγη ώρα και που φτάσαμε. Η Σελήνη από ψηλά μας ατένιζε, ενώ διαγραφόταν η σιλουέτα της στο υδάτινο βασίλειό της.

Η Συμφωνική Ορχήστρα παίζει το "Ποιος πληρώνει τον βαρκάρη", γνωστό κομμάτι από την ομώνυμη ταινία σε μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου.


Ακολουθεί η Νίνα Λοτσάρη, που λαμπερή αλλά και άμεση μας ταξίδεψε με τις μελωδίες των Θεοδωράκη, Χατζηδάκη, Πλέσσα, Μικρούτσικου κ.ά. σε ένα μαγευτικό μουσικό ταξίδι με θέα τη Πανσέληνο...


Πόσα Καλοκαίρια - Νίνα Λοτσάρη


Η Σκλάβα (Παιδί μου παράξενο) - Νίνα Λοτσάρη


Luna Rossa - Νίνα Λοτσάρη


Summertime - Νίνα Λοτσάρη


Πόσο όμορφη ήταν η ατμόσφαιρα, που όμως με αυτό το ανκόρ έφτασε στο τέλος της, George Gershwin "Summertime" και εμείς να ταξιδεύουμε μέσα από την αγαπημένη μελωδία εκεί που το φεγγάρι μας οδηγούσε!

Σύντομα μπαίνουμε ημερολογιακά στο φθινώπορο αυτής της χρονιάς, όμως η διάθεση και ο καιρός είναι σαν να σε σπρώχνουν να ζήσεις τον απόηχο αυτού του καλοκαιριού, για όσο ακόμα μπορείς και θέλεις...

Καλή ακρόαση,
Μαριαλένα
31/8/2010

Ride Like The Wind

Ride Like The Wind -

Christopher Cross

It is the night. My body's weak.
I'm on the run. No time to sleep.
I've got to ride.

Ride like the wind to be free again.
And I got such a long way to go.
To make it to the border of Mexico.
So I'll ride like the wind.

I was born the son of a lawless man.
Always spoke my mind with a gun in my hand.
Lived nine lives
gunned down ten.
Gonna ride like the wind.

And I got such a long way to go.
To make it to the border of Mexico.
So I'll ride like the wind.
Ride like the wind.
Ride like the wind.

Accused and tried and told to hang
I was no where in sight
when the church bells rang.
Never was the kind to do as I was told.
Gonna ride like the wind before I get old.

It is the night. My body's weak.
I'm on the run. No time to sleep.
I've got to ride.
Ride like the wind to be free again.

And I got such a long way to go.
To make it to the border of Mexico.
So I'll ride like the wind.
Ride like the wind.

And I got such a long way to go.
To make it to the border of Mexico.
So I'll ride like the wind.
Gonna run like the wind.

Η αίσθηση του να "φεύγεις", να αφήνεσαι στον άνεμο να σε οδηγήσει σε μονοπάτια απάτητα ή χιλιοπερπατημένα, με την ίδια λαχτάρα, όπως ένα μωρό κάνει τα πρώτα του βήματα στο πάτωμα, με οδηγό μονάχα το ένστικτό του. Η ζέστη να ποτίζει το κορμί σου και εσύ να ιππεύεις τον Δούρειο Ίππο και να ξεκινάς για μια περιπέτεια δίχως παρελθόν και μέλλον. Μόνο η στιγμή μετράει, μόνο το κλάσμα του δευτερολέπτου όπου συμβαίνουν όλα, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ!

"Φύγε" και νιώσε το κορμί να καίγεται από την καυτή άσφαλτο, καθώς ο αγέρας σε τυλίγει σαν τον Λίβα στην έρημο. Βάλε μπρος, άκου τον γνώριμο ήχο που σε μεθάει και φύγε, ξεκίνα αργά και προοδευτικά κάνε τον δρόμο δικό σου, χάραξε τη πορεία σου και όρισε το πεπρωμένο σου. Ζύγισε τις κινήσεις σου, συγκεντρώσου και προχώρα, εσύ και ο Άνεμος είστε παρόντες σε αυτό το παιχνίδι, δίνοντας πάσες ο ένας στον άλλον καθώς τα χιλιόμετρα αυξάνονται και η αδρεναλίνη σε κυριεύει.

Μη σταματήσεις μέχρι να φτάσεις στον Ιδανικό σου Προορισμό. Σε όλα ετούτα που μέσα σου αποζητάς και κατευθύνεσαι. Είτε πρόκειται για τη γραμμή των οριζόντων, για το μελένιο ηλιοβασίλεμα του καλοκαιριού, για το σούρουπο που σε προφταίνει, για τη νύχτα που σε κάνει δικό της μέσα στο σκοτάδι, για τον ήλιο που σε πυρώνει και πορώνει, δικό σου το ταξίδι, δικός σου και ο προορισμός.

Για τους όλους τους ταξιδευτές της ζωής, τον φίλο μου τον Demetrios Traveller, το μωρό μου, τον Σάκη τον Σταυραετό, τους φίλους στο ScooterClub Hellas, τον Ματ, τον Alex Papaioannou, την An - Lu, τη Βούλα τη Κιτρομελλένια, τη Μαρίνα, τον Μίλτο, τη Φαραόνα, τη Γιώτα μου τη ξενιτεμένη, για όσους είναι ακόμα εδώ πριν, μετά και ανάμεσα, στον άνεμο που μας παίρνει μακρυά... Σε όλους και όλες, το λατρεμένο μου, μας το αφιερώνω: Ride Like The Wind, με αγάπη & καλές διαδρομές του νου και της φαντασίας και φύγαμε για εκεί που η καρδιά χαράσσει πορεία!

Υ.Γ. Έξι χρόνια blogging ετούτο τον Αύγουστο και συνεχίζουμε όσο γουστάρουμε να "φεύγουμε" μέσα από τις λέξεις, τις σκέψεις, τις μελωδίες και τις εικόνες. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε, παρέα με όλους τους φίλους που έκανα, τους ενδιαφέροντες ανθρώπους που συνάντησα μέσα από τα ιστολόγια όλα αυτά τα χρόνια και τις εμπειρίες που αποκόμισα, μια λέξη μοναχά στο νου ωσάν πυξίδα, με το ομώνυμο τραγούδι, να με εκφράζει όσο τίποτε άλλο:
Never was the kind to do as I was told
Gonna ride like the wind before I get old
και... "φύγαμε"!

Marialena, 12/8/2010