Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Another brick in the Mall...

Χρειάστηκε να πάω μέχρι το γνωστό εμπορικό κέντρο The Mall, στο Μαρούσι, πριν από λίγο καιρό και μάλιστα για πρώτη φορά, γιατί όντας μακρυά από το σπίτι μου, ποτέ δεν είχα μπει στη διαδικασία να "ταξιδέψω" για να πάω σώνει και καλά, στο συγκεκριμένο μέρος.

Η ιδέα του "όλα μαζεμένα" σε ένα μέρος, είναι και η πηγή της λογικής για την δημιουργία ενός ανάλογου εμπορικού κέντρου, όμως η αισθητική και η μαζικότητα που αποπνέουν, εμένα προσωπικά δεν με τραβούν. Μπορεί ο συνδυασμός διασκέδασης-εστίασης-αγοράς/βόλτας, να προσφέρει ένα πλήρες "πακέτο" για τους επισκέπτες, όμως, η φτήνια στην κατασκευή και η λογική του κουτιού της Πανδώρας, όπου το πορτοφόλι σου είναι ο κύριος στόχος, κάπως μου κάνει.

Όχι ότι δεν είμαι καταναλωτικό ον, κάτω από προϋποθέσεις όμως. Σαν παιδί της Αθήνας, έχω μεγαλώσει με αφορμές για επίσκεψη στο κέντρο και τις επισκέψεις στα πολυκαταστήματα που διέθετε η πόλη, ειδικά την περίοδο των εορτών, δραστηριότητα που ήταν συναρπαστική στα παιδικά μου μάτια, όμως η βόλτα στη πόλη, στους δρόμους και στο ιστορικό της κέντρο, δεν συγκρίνεται (ακόμα και τώρα), με το κλείσιμο σε ένα μεγάλο χώρο, συχνά απρόσωπο.

Ειδικά τώρα που το πορτοφόλι των περισσοτέρων εξ ημών, δεν έχει την αγοραστική δυνατότητα που είχε λίγα χρόνια πριν, το να ξοδεύουμε δίχως μέτρο, δεν έχει θέση πια στη ζωή μας. Όμως, ακούω γονιούς που λένε πως η επίσκεψη σε ένα εμπορικό κέντρο προσφέρει "ασφάλεια" για τα παιδιά τους, καθώς παίζουν σε κάποιον παιδότοπο και εκείνοι πίνουν ένα καφέ, όσο τα βλαστάρια τους παίζουν. Δεν θα διαφωνήσω, πως είναι μια άποψη συχνά βολική, που τους βγάζει από το αδιέξοδο της βόλτας, όμως αν τα παιδιά, δεν τρέξουν, δεν παίξουν, δεν περπατήσουν στη πόλη που ζουν, θα μάθουν να μετακινούνται από το κλουβένιο σπίτι τους, στο επίσης κλουβένιο παιδότοπο με το αυτοκίνητο πήγαινε έλα και ύστερα, θα εκβιάζουν τους γονιούς κάθε φορά που πηγαίνουν στα "Χρυσά Κλουβιά" να τους αγοράζουν και από κάτι, γιατί αυτό γίνεται εκεί και για να ηρεμήσουν, θα πρέπει να υποκύψουν στις ορέξεις των μικρών τυράννων.

Μην γελιόμαστε και εμείς τα ίδια κάναμε όταν πηγαίναμε στο Λαμπρόπουλο ή στο Μινιόν και ήταν βασικό να μας αγοράσουν "κάτι" που θα κατεύναζε την κυριαρχική μας διάθεση, γιατί και να μην κάνουν τα ίδια και τα παιδιά μας, ειδικά, αν τα έχουμε μάθει να συμπεριφέρονται έτσι. Το δικό μου μέσον εκβιασμού ήταν τα Σπιρτούλια της El Greco και η συλλογή των μικρών σπιρτοκούτων με τα κουκλάκια μέσα, που τα ήθελα όλα!

Αν τα μάθουμε να αγαπούν τον αθλητισμό, το δημιουργικό παιχνίδι, τις ανακαλύψεις, τη φύση, τις τέχνες, τότε δεν χρειάζεται να καταφεύγουμε σε έτοιμες λύσεις για να περάσουμε μαζί τους εποικοδομητικό χρόνο, τουλάχιστον όχι κατά κανόνα, αλλά ευτυχώς που ακόμα και σε μια πόλη όπως η Αθήνα, υπάρχει περιθώριο να μεγαλώσουν όχι σαν σαρδέλες σε κονσέρβα, αλλά σαν παιδιά που έχουν επαφή και συναίσθηση με το περιβάλλον τους, αλλά και πάλι από εμάς και το "βόλεμα" μας, εξαρτάται τι βλαστούς αναθρέφουμε...

Marialena, 23/10/2010

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

34o Rally ΕΛΠΑ

Γιατί να πάει κανείς στην Ιτέα της Φωκίδας, ένα φθινοπωρινό σαββατοκύριακο στις αρχές του Οκτώβρη? Η απάντηση για τους λάτρεις του μηχανοκίνητου αθλητισμού, είναι απλή: Για να δει από κοντά το 34ο Ράλι ΕΛΠΑ, στα χνάρια του φημισμένου Ράλι Ακρόπολις, βαδίζοντας στις ίδιες Ειδικές Διαδρομές στις παρυφές της Οίτης.

Ο καιρός μια έκλαιγε και μια γελούσε ενώ διασχίζαμε τον Παρνασσό και μέσω της Δεσφίνας φτάσαμε στα παράλια της Φωκίδας με καταληκτικό προορισμό το γραφικό Γαλαξείδι. Όμορφος τόπος, με ένα λιμάνι απάγγειο που δημιουργούσε ένα λίκνο για όσους διάλεγαν να περπατήσουν και να αντικρίσουν από το άλσος του Προφήτη Ηλία απέναντι, την πανέμορφη θέα των βουνών και της θάλασσας με την Ιτέα και το Χρυσό στο βάθος!


Photos by Marialena, 2010

Το Ράλι διεξήχθη δυο ημέρες 2 και 3 Οκτωβρίου με επαναλαμβανόμενες ειδικές και τερματισμό στο λιμάνι της Ιτέας τη Κυριακή το απόγευμα. Τα στιγμιότυπα που απαθανάτισα ήταν μετά την Αγία Ευθυμία, στη περίφημη ειδική "Βωξίτες" στον τελευταίο αγώνα τη Κυριακή στις 2.05', όπου ήδη είχαν εγκαταλείψει αρκετά πληρώματα, αλλά και πάλι ο αγώνας διατηρούσε το ενδιαφέρον του.

Ωραία η αίσθηση της ταχύτητας και του ήχου των πουσαρισμένων ατμοσφαιρικών και τούρμπο κινητήρων με το άκαυστο καύσιμο και τα ασυγχρόνιστα κιβώτια ταχυτήτων. Το κυριότερο δε, ήταν πως μαζί με τους αγωνιζόμενους, Έλληνες και Ευρωπαίους, μοιραστήκαμε τη χαρά του αθλήματος, τόσο ως θεατές, όσο και ως συμπαραστάτες στη κούρσα τους με τον χρόνο.

Η απονομή σήμανε και το κλείσιμο αυτής της γιορτής, καθώς με το Ράλι αυτό έκλεισε και την αγωνιστική περίοδο για τους Έλληνες διαγωνιζόμενους. Πρώτοι τερμάτισαν θριαμβευτικά οι Βωβός-ΕΛ.ΕΜ. με Mitsubishi Lancer Evo, προετοιμασμένο από τον θρυλικό Λεωνίδα Κύρκο και την ομάδα του, κάτι που έκανε περήφανους όλους τους Έλληνες θεατές!

Απολαύστε τα στιγμιότυπα και όσοι πιστοί των ράλι, διαβάστε και ΕΔΩ. Μέχρι το Ράλι Ακρόπολις 2011, καλές διαδρομές!

Μαριαλένα, 8/10/2010

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

10 Λόγοι Να Νιώθεις Αγάπη...

Όταν μου έστειλε η αγαπημένη μου φίλη η Γοργονίτσα, πρόσκληση για να συμμετέχω και εγώ σε αυτό το μπλογκοπαίχνιδο για τα δέκα πράγματα που αγαπώ, ομολογώ πως χάρηκα! Ο λόγος ήταν πως μετά από αρκετό καιρό, "ξαναπαίζουμε" όπως κάναμε παλιότερα στα ιστολόγια, έχοντας την ευκαιρία να ζουζουνίσουμε με τα μικρά, δικά μας, μυστικά και όχι μόνο!

Οι δέκα δικές μου Αγάπες, για πάμε...

1. Η Μουσική, κέλτικη, παραδοσιακή, μπλουζ, τζαζ, ροκ, έντεχνο, ψυχεδέλεια, αλλά και χορευτική, ελληνική και ξένη. Κυλάει στο αίμα μου και χωρίς αυτήν, δεν θα γέμιζε η ζωή μου από μελωδίες και στίχους που κουβαλάω πάντα μέσα μου!

2. Ο Ήλιος, ο ζωοδότης. Κάθε που λάμπει με "ανεβάζει", η ζωτική μου ενέργεια! Και το Φεγγάρι, Η Σελήνη η πλανεύτρα, της Μοίρας η Υφάντρα, κομμάτι μου κι αυτό, στη ψυχή βαθιά ριζωμένο!

3. Η Τεχνολογία και η ανακάλυψη του υπέροχου κόσμου της Γνώσης μέσα από τα βιβλία!

4. Η Γεύση της Καραμέλας και το Τσάι με κανέλλα. Γεύση υπέροχη που με πλημμυρίζει κάθε φορά που τα χείλη μου ρουφούν αυτό το θεσπέσιο μίγμα μπαχαριού και βοτάνων, από το φλυτζάνι.

5. Η Τσούτση μου, το καμάρι μου, η μικρή μου αδελφή, ή αλλιώς η σκυλίτσα μας, το πλάσμα που ήλθε και έδειξε στην οικογένεια τι σημαίνει να μοιράζεσαι την Αγάπη!

6. Τα alter ego μου, το σκουτέρι και το αμάξι μου, γιατί αποτελούν προέκταση του εαυτού μου και οδηγώντας τα, αποκτούν και αυτά υπόσταση σε μια σχέση φροντίδας και αγάπης από μέρους μου, ενώ με ταξιδεύουν στις δικές μου Ιδανικές Διαδρομές!

7. Τα Παιδιά ανέκαθεν. "I believe the children are our future, teach them well and let them lead the way, show them all the beauty they possess inside..." Η αγνότητα της ψυχής τους, η μοναδικότητά και η αθωότητά τους, που για μένα είναι η Πηγή του Είναι τους και η δική μου πυξίδα για να αντικρίζω τον κόσμο μέσα από τα μάτια τους!

8. Οι Φίλοι της Καρδιάς, όπως τους ονομάζω. Οι λίγοι και καλοί "εκλεκτοί", που είτε είμαστε κοντά είτε μακρυά, η σχέση μας βασίζεται σε γερά θεμέλια και πάντα πιάνουμε το κουβάρι από εκεί που το αφήσαμε τη τελευταία φορά, νιώθοντας ευγνωμοσύνη που υπάρχουν στη ζωή μου.

9. Η Φύση. Το να γειώνομαι με το περιβάλλον και να "χάνομαι" μέσα σε τόπους και τοπία ανεπανάληπτης ομορφιάς και πληρότητας, όπως είναι και η Φύση η ίδια, οι Παράδεισοι της Εδέμ που γαληνεύει το βλέμμα και ημερεύει η ψυχή σαν καταφέρεις να τους νιώσεις!

10. Η Αγκαλιά του, καθώς με κλείνει μέσα της και με νανουρίζει με τη ζεστασιά του κορμιού του, στο τέλος της ημέρας!

Με τη σειρά μου, απευθύνω τη πρόσκληση για να καταγράψουν τις δικές τους Αγάπες, οι φίλοι Σταυραετός, Κιτρομελλένια, Η Μαρίνα που αγαπά τα παζλ, η Φαραόνα η παινεμένη, η Γιώτα μου η πολυμήχανη απόγονος του Οδυσσέα και όλοι όσοι φίλοι μπαίνουν στον πειρασμό να τις καταγράψουν.

Η Ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι μίζερη, γι' αυτό ας τη ρουφήξουμε ως το μεδούλι!


George Benson, The Greatest Love Of All

Σας φιλώ και καλό μας μήνα,
Μαριαλένα
1/10/2010