... Εις Το Επανειδείν

Σήμερα ήταν μια από αυτές τις ημέρες που σε προκαλούν συναισθηματικά. Στο γραφείο ο ένας μετά τον άλλον οι συνάδελφοι που οι συμβάσεις τους λήγουν στις 31/12, αποχώρησαν αφήνοντας πια τα γραφεία τους κενά και έχοντας μαζέψει τα πράγματά τους, ενώ γύρω μου επικρατεί μια απόκοσμη ησυχία.

Άσχημο πράγμα να αποχαιρετάς ανθρώπους που συνεργαζόσουν για καιρό μαζί τους και που με κάποιους γίνατε φίλοι και κάνατε και παρέα κιόλας. Ήλθαν στην υπηρεσία για να καλύψουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ενώ οι προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ είναι δυστυχώς χρονοβόρες και δεν αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά το πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού στις δημόσιες υπηρεσίες.

Το ότι διάλεξε η πολιτεία να "λύσει" το ζήτημα μέσω των συμβάσεων έργου και να προσλαμβάνει αθρόα εργαζόμενους που με την προοπτική της προϋπηρεσίας και του διορισμού, ανέχονταν τα μπλοκάκια παροχής υπηρεσιών και τη διακριτική συμπεριφορά, είναι η χιονοστιβάδα που τώρα καλείται να αντιμετωπίσει.

Από την εμπειρία που αποκόμισα συνεργαζόμενη μαζί τους, θα πω ότι οι περισσότεροι και εργατικοί είναι και αξιόλογοι από πλευράς προσόντων και χαρακτήρα, που εργαζόμενοι στα διάφορα πόστα, το έκαναν γιατί είχαν οικογενειακές ανάγκες και αναζητούσαν μιαν ευκαιρία στην αξιοπρεπή εργασία, ενώ υπάρχει η γνωστή μερίδα μονίμων δημοσίων υπαλλήλων που διακατέχονται από την νοοτροπία του "ωχ αδελφέ" και του "τι με νοιάζει εμένα..." σε αντίθεση.

Είναι ηλίου φαεινότερον πως από Δευτέρα τα πράγματα θα είναι διαφορετικά στην αποτελεσματικότητα της εξυπηρέτησης του πολίτη, καθώς οι τομείς που δραστηριοποιούνται οι συμβασιούχοι, θα μείνουν τώρα δίχως υποστήριξη και μοιραία το σύστημα θα "κάνει κοιλιά", χωρίς την παρουσία τους.

Δεν θα μπω στη λογική να κρίνω την απόφαση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για την κατάργηση των συμβάσεων εργασίας στο δημόσιο. Το θέμα είναι ότι τη δεδομένη στιγμή, η δημόσια διοίκηση δεν λύνει τους γόρδιους δεσμούς της με σπασμωδικές κινήσεις που πλήττουν τη κοινωνική συνοχή και αυξάνουν τα ποσοστά της ανεργίας δραματικά.

Οι προσλήψεις από το παράθυρο για ικανοποίηση των ψηφοφόρων της εκάστοτε εκλογικής περιφέρειας στο μεγάλο χωνευτήρι του δημοσίου, αποδείχτηκαν η "μαύρη τρύπα" στη λογική του "δως ημείς σήμερον" και αύριο ποιος ξέρει! Το ότι με αυτές τις τακτικές δημιουργούνται χιλιάδες ανέργων που παραμονή Πρωτοχρονιάς μένουν δίχως δουλειά και εισόδημα, πόσο άραγε επηρεάζει τα κέντρα λήψης αποφάσεων της κυβέρνησης? Που είναι οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν σε αντιστάθμισμα βάσει της "πράσινης ανάπτυξης"?

Θα πω ΝΑΙ στον εξορθολογισμό της δημόσιας διοίκησης, αφού περικοπούν οι διπλοθεσίτες, οι δήθεν σύμβουλοι, τα διακοσμητικά μέλη των Δ.Σ. με τους παχυλούς μισθούς και τις παροχές σε χρήμα και είδος, οι μίζες, οι ρεμούλες και τα ελλείμματα που προέρχονται από διασπάθιση των κονδυλίων του προϋπολογισμού και των χρημάτων των φορολογούμενων.

Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία λέμε για να γλυκάνουμε το χάπι, όμως για τους συμβασιούχους συναδέλφους μου εύχομαι - μέρες που είναι- να υπάρξει μια δίκαιη λύση, γιατί για ανθρώπους μιλάμε και όχι για κάτι που φθείρεται και το πετάς αντικαθιστώντας το. Σε αυτή τη περίπτωση δεν θέλω να πω αντίο, αλλά ...εις το επανειδείν.


Never say goodbye, image by www.decorativeglasspaintings.co.uk

Μαριαλένα, 30/12/2009

Το Πνεύμα των Χριστουγέννων

Για μένα ο ερχομός των Χριστουγέννων ως παιδί, σήμαινε κάτι το μαγικό. Θυμάμαι πως στολίζαμε το δέντρο με τη μητέρα μου, ανάβαμε τα λαμπιόνια και το σαλόνι μεταμορφώνονταν με μιας στη πηγή των ευχών. Καθόμουν δίπλα του και χάζευα τη φάτνη και τα αγγελάκια που κρεμάγαμε στα κλαδιά και ακόμα πιο μικρή, έπαιρνα τον φουσκωτό αγιοβασίλη που μου έπαιρναν και με αυτόν αγκαλιά, ξημεροβραδιαζόμουν περιμένοντας τον ερχομό του Άη Βασίλη και την πραγματοποίηση των δικών μου ευχών.

Σίγουρα τα Χριστούγεννα ήταν συνδεδεμένα με τη βόλτα στο κέντρο της Αθήνας και την επίσκεψη στο Χωριό του Άη Βασίλη στο Λαμπρόπουλο ή στο Μινιόν, όπως και τα κάλαντα που λέγαμε στο δημοτικό, γύρω τριγύρω στη γειτονιά μας με τα τρίγωνα ανά χείρας, όσο παράφωνοι και αν ήμασταν! Όπως ήταν αλληλένδετα με τις χριστουγεννιάτικες ιστορίες με τα καλικαντζαράκια, που έβγαιναν από τη γη και τριγύριζαν κλέβοντας πράγματα από τους ανθρώπους και μόνο μετά τα Φώτα και τον Αγιασμό, έμπαιναν πίσω πάλι στη φωλιά της για έναν ακόμη χρόνο και εγώ με ανακούφιση, μπορούσα να κοιμάμαι το βράδυ χωρίς να φοβάμαι πως ένας καλικάντζαρος θα έλθει σπίτι μου από τη καμινάδα που δεν είχα και θα μου πάρει τα παιχνίδια μου...

Κάθε φορά που μπαίνω ξανά στην εορταστική διάθεση, ξυπνά μέσα μου το κοριτσάκι που τα έβλεπε με τα παιδικά της μάτια, όλα μαγικά τα Χριστούγεννα. Τα στολίδια στους δρόμους, το δέντρο που φαίνεται από το απέναντι παράθυρο και φεγγοβολά, τα τραγούδια που ακούμε τέτοιες μέρες. Όμως όλα αυτά που περιγράφω, είναι κοινωνικά γνωρίσματα που εκδηλώνονται ως μαθησιακή συμπεριφορά, σε ένα συγκεκριμένο γεγονός, όπως τα Χριστούγεννα για παράδειγμα. Όπως κοινωνικές συμπεριφορές, κυρίως ενοχικές, είναι εξίσου οι φιλανθρωπίες μόνον κατά την περίοδο των εορτών, ή η ενθύμηση ότι υπάρχουν γύρω μας ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, όπως γέροι και παιδιά που χρειάζονται τη βοήθειά μας.

Για να αιτιολογήσω και τον τίτλο αυτών μου των σκέψεων, βαδίζοντας στην απαρχή της Τρίτης Χιλιετίας, προσπαθώ να αντιληφθώ ποιο είναι το νόημα των Χριστουγέννων πλέον.
Σίγουρα, δεν είναι η αναδρομή στις περιγραφές της Αγίας Γραφής, ενός θρησκευτικού βιβλίου, για την γέννηση του Ιησού Χρηστού, αφού πλέον μόνο ανθρωπολογικά μπορούμε να ανατρέξουμε στον τρόπο που περιγράφονται διάφορα ιστορικά γεγονότα, από μεμονωμένες πηγές ηλικίας 2000+ ετών.

Ούτε βέβαια, τα Χριστούγεννα είναι η επιδρομή στα διάφορα εμπορικά κέντρα και μαγαζιά για να ξοδέψουμε - ίσως με λιγότερες αναστολές - τον 13ο μισθό ή επίδομα που λαμβάνουμε εν ριπή οφθαλμού, για να ικανοποιήσουμε τα καταναλωτικά μας ένστικτα και να γεμίσουμε έτσι τα κενά της κατά τα άλλα, αδιάφορης, ζωής μας. Τι σχέση έχει το Πνεύμα των Χριστουγέννων με τη συσσώρευση υλικών αγαθών στα σπίτια μας?

Η γέννηση του Διδασκάλου, ήταν αναμφισβήτητα σταθμός στην ιστορία της ανθρωπότητας, καθώς ο Εμμανουήλ, από παιδί της Μαρίας και του Ιωσήφ του μαραγκού από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας, έμελλε να γίνει ο εκφραστής του Χριστιανισμού, ο Υιός του Θεού ο Μονογενής, ο Ιησούς Χριστός Θεού Υιός.

Τι έφερε άραγε πέραν από την απόλυτη τυπολατρία, η μετά Χριστόν εποχή σε όσους ενστερνίστηκαν την νέα θρησκεία? Πέραν από τις πεπαλαιωμένες διηγήσεις για Μάγους και Βασιλιάδες σφαγείς νηπίων?

Μας αφορά στο σημείο όπου η γέννηση του Θεανθρώπου, εμπεριέχει την ιστορία του ανθρώπινου γένους, μέσα από τη εξελικτική του πορεία. Ο Πατέρας, ο Δημιουργός, είναι η απαρχή και κομμάτι όλων μας, είναι η Θεϊκή Υπόσταση που έχουμε μέσα μας ως πνοή Θεού, ως ψυχή, ως αειφόρο ενέργεια. Αυτός είναι ο Πατέρας που συνδέεται και αποτείνεται ο Ιησούς στις προσευχές του, όχι ο γονιδιακός, αλλά η Αρχή της Ζωής, το Συν+Παν (=Σύμπαν).

Τι συμβολίζει άραγε στις μέρες μας το Πνεύμα των Χριστουγέννων? Για μένα προσωπικά, αφήνοντας κατά μέρος τις πρακτικές που δεν έχουν να κάνουν με την πνευματική υπόσταση της γιορτής αυτής, θα έλεγα ότι συμβολίζει την Ελπίδα, συμβολίζει τη Γέννεση του Ανθρώπου που είναι σε επαφή με την Θεϊκή του Ιδιότητα, καθότι πλασμένος κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του Πατρός αυτού. Το Πνεύμα των Χριστουγέννων είναι η ίδια η ΕΛΠΙΔΑ, πως ο άνθρωπος δεν είναι μόνον φτιαγμένος από γη και ύδωρ, αλλά και από εκείνη την αδιαπραγμάτευτη αλήθεια που όταν πλέον την αντιληφθεί έχει κερδίσει τη Βασιλεία των Ουρανών.


Diana Krall - White Christmas (2005)

Καλά Χριστούγεννα στην εποχή όπου τίποτα δεν είναι όπως δείχνει,
Χριστός γεννάται δοξάσατε και επί Γης ειρήνη!

Μαριαλένα, 24/12/2009

Η Αθήνα θυμάται τους εθελοντές του 2004

Αλήθεια, ποια ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες περήφανος που είσαι Έλληνας?

Η απάντηση είναι το 2004, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, όταν η χώρα μας βρισκόταν στο επίκεντρο του παγκόσμιου αθλητισμού και όχι μόνο.

Τότε που η πόλη μας άλλαζε πρόσωπο και οι πολίτες της ξεχύνονταν στους δρόμους με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη, νιώθοντας μέθεξη για ό,τι συνέβαινε εκείνες τις ημέρες στην Αθήνα και στις υπόλοιπες πόλεις που φιλοξενούσαν ολυμπιακά αθλήματα.

Η έκθεση που διεξάγεται στις εγκαταστάσεις της Γλυπτοθήκης στο Άλσος Στρατού στο Γουδί μέχρι τις 20 του μηνός, είναι αφιερωμένη στους εθελοντές που πλαισίωσαν τις τελετές έναρξης και λήξης της Ολυμπιάδας, επιδεικνύοντας στο κοινό κάποιες από τις σημαντικότερες στιγμές των θεαμάτων αυτών καθώς και μαρτυρίες των δημιουργών του.


All images by Marialena, 2009

Εκπληκτικές οι λεπτομέρειες που αποτυπώνονταν στα κουστούμια, όπως και στα πόστερ στους τοίχους που μικρά ενσταντανέ απαθανάτιζαν το τι έζησαν οι μεγάλοι αθλητές και οι εθελοντές κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων.

Έξω από το κτίριο που φιλοξενούσε την έκθεση στη Γλυπτοθήκη, βρισκόταν το λευκό καράβι που είχε ως επιβάτη ένα αγοράκι που κρατούσε μιαν ελληνική σημαιούλα, στην Τελετή Έναρξης, όπως και εκθέματα μόνιμα της Σύγχρονης Τέχνης στην Ελλάδα που με φόντο τον Υμηττό αλλά και το γκρίζο του ουρανού που ετοιμάζονταν να βρέξει, αναδεικνύονταν οι μορφές και τα σχήματά τους.

Στη συνέχεια, περπατήσαμε μέχρι το θέατρο του Batminton, όπου φιλοξενείται φέτος το Χωριό του Άι Βασίλη, εκτός Συντάγματος, αυτή τη φορά. Επίκεντρο του ενδιαφέροντος στα παιδιά αποτελεί η τέντα της Playmobil, όπου μπορούν με τις ώρες να παίξουν στα νέα δημιουργήματα της εταιρείας με δράκους και ιππότες, φαραώ και όργανα της τάξης, ενώ η υπόλοιπη έκθεση φιλοξενεί διάφορα περίπτερα για δώρα και γλυκίσματα, όπως και παγοδρόμιο μαζί με καρουσέλ.



Τελευταία στάση, στη γερμανική μπυραρία του Octoberfest, όπου γευτήκαμε νόστιμα γερμανικά λουκάνικα με ξινολάχανο, παρέα με γνήσια γερμανική μπύρα, ενώ ο καιρός έδειχνε τις άγριες διαθέσεις του και ήδη η βροχή είχε κατακλύσει τους γύρω δρόμους.

Marialena, 17/12/2009

Iris - Τα χρώματα της θύμησης

Iris - Goo Goo Dolls

"... I don't want the world to notice,
cause I don't think that they'll understand
when everything's meant to be broken,
I just want you to know who I am..."

Σαν το μελιτζανάκι το γλυκό, της γιαγιάς της Ελένης της συγχωρεμένης, που όταν το έφτιαχνε όταν ήμουν παιδί και μας το έστελνε, η γεύση του ήταν τόσο καθοριστική που χρόνια μετά σαν ξαναδοκίμασα, μου έφερε στο νου την αίσθηση της γεύσης όπως ήταν χρόνια πριν.

Χθες βράδυ άκουσα ξανά από το πουθενά αυτό το τραγούδι και κοντοστάθηκα. Κάπου το ξέρω, είπα μέσα μου και άρχισα να σιγοτραγουδώ τους στίχους όπως συνηθίζω, σαν γνωρίζω ένα τραγούδι. Κάπου το ξέρω και θυμήθηκα! Έφευγες μακριά παραμονές Χριστουγέννων, όπως τώρα και εγώ έμενα πίσω με τις σκέψεις και το κενό που βίωνα.

Ερωτευμένη και μόνη να βλέπω τα φώτα της πόλης να ανάβουν ενώ εσύ έκανες αυτό που ήθελες. Μείνε σου είχα πει, μείνε να στολίσουμε το δέντρο μαζί, να ζήσουμε τα πρώτα μας Χριστούγεννα παρέα, πως θα αντέξω την απουσία σου τέτοιες μέρες... Μα έφυγες κι απέμεινα να ζω τα πρώτα μας Χριστούγεννα χώρια και να επικοινωνούμε μέσω τηλεφώνου.

Το είχα ξαναζήσει αυτό το συναίσθημα, φρικτό μα την αλήθεια. Όταν όλοι γύρω μοιάζουν να είναι στην ατμόσφαιρα της γιορτής και εγώ να είμαι στον κόσμο μου, στον τεράστιο άδειο κόσμο μου, χωρίς εσένα. Εσύ έφυγες και εγώ τράκαρα τότε το αμάξι μου ένα βράδυ δεκεμβριάτικο που μια γιαγιά έπεσε πάνω μου με το αυτοκίνητό της.

Τι μου θύμισε αυτό το τραγούδι σαν το ξανάκουσα χθες το βράδυ. Τη ταινία που ακουγόταν και ήταν από τις αγαπημένες μας, αφού είχε να κάνει με έναν αγγελικό έρωτα όπως τον θέλαμε εμείς να τον ζήσουμε κι ύστερα στο δισκάκι που μου το έγραψες για να το έχω, ο Θεός ξέρει που το έχω καταχωνιάσει, δεν έχει σημασία τώρα πια.

Φέτος για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια, αυτό το σαββατοκύριακο στολίζω ξανά δέντρο, πήρα στολίδια, κατέβασα τραγούδια Χριστουγεννιάτικα για να γεμίσει η ατμόσφαιρα με χαρά! Φέτος εσύ είσαι όπου αποφάσισες να είσαι χρόνια τώρα κι εγώ είμαι πάντα εδώ, εγώ μετά από σένα, καρδιοχτυπώντας να πάνε όλα καλά στο να ζήσω -ίσως- σαν παιδί ξανά, μα και σαν γυναίκα τη στιγμή και τη πραγματικότητά μου κι ας έρχονται στο νου τέτοιες εικόνες που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ψευδαισθήσεις στην έρημο. Τρέμει το φυλλοκάρδι μου μην ολισθήσω στη μελαγχολία των εορτών, αίσθημα τόσο οικείο μα και τόσο επίμονο, όταν το φως δίνει τη θέση του στο σκοτάδι. Σαν θα περνούν τέτοιες θύμησες απ' το μυαλό και έρχεται σαν υπόκρουση αυτό το τραδούδι, θα τις αφήνω να περνούν, ξέρω τώρα πια, όλα αυτά είναι κομμάτι της προσωπικής μου ιστορίας και τίποτε άλλο.

Πόσο ήθελα να είχαμε στολίσει εκείνο το δέντρο στο σαλόνι σου τότε, πόσο ήθελα να βλέπαμε την Πόλη των Αγγέλων αγκαλιά και να αφήναμε τη συγκίνηση να μας συνεπάρει. Όμως, θα ζήσω το τώρα, έστω και αν σήμερα ήλθαν αυτές οι σκέψεις να συντροφεύσουν αυτή τη μπαλάντα. Στο κρύο το βοριά των ενθυμήσεων, θα προσπαθήσω να σταθώ κόντρα γιατί τα φετινά Χριστούγεννα δεν έχουν να κάνουν τίποτε με εκείνα που δεν ζήσαμε.

Και εκεί βρίσκεται η διαφορά.

Marialena, 12/12/2009

Anytime, anyplace...

Janet Jackson, Anytime anyplace, 1994 (janet lp)

Με αφορμή κάποια τραγούδια με ιδιαίτερα αισθαντικό χαρακτήρα, όπως το συγκεκριμένο για παράδειγμα και τα ερεθίσματα που προκαλούν, αυτές τις ημέρες έπιασα τον εαυτό μου να κάνει κάποιες σκέψεις γύρω από τη γυναικεία σεξουαλικότητα.

Μου αρέσει το γεγονός ότι οι γυναίκες σήμερα νιώθουν όλο και πιο άνετα να εκφράσουν τις προτιμήσεις τους προς τον σύντροφό τους και να αισθανθούν ανάλογα χωρίς ντροπή. Να διεκδικούν το δικαίωμα στην ευχαρίστηση και ικανοποίησή τους με τον τρόπο που επιθυμούν, ενώ απολαμβάνουν εξίσου τον έρωτα με τον άνδρα (κάποιες φορές ίσως και περισσότερο...)

Όμως δεν απέφυγα να με θυμηθώ μερικά χρόνια πριν και πως τότε ήμουν όσον αφορά στην ερωτική μου συμπεριφορά και διαπίστωσα πως ακολουθώντας εξελικτική πορεία, δεν είμαι πια αυτή που ήξερα. Βάλε τα χρόνια που πέρασαν, τις βιολογικές αλλαγές από την αρχή της δεκαετίας των 30 μέχρι τώρα, αλλά περισσότερο βαρύνει το πως βιώνω πια τις καταστάσεις στη ζωή μου.

Παλιότερα πετάριζα σαν χτυπούσε η καρδιά μου για κάποιον, είτε αυτό τελικά αποδεικνύονταν αμοιβαίο είτε όχι. Μέσα από ένα πρίσμα προσδοκιών και εξιδανικεύσεων, έπλαθα μια εικόνα για τον άλλον, που συχνά καταρρίπτονταν από την ίδια την πραγματικότητα και τις δικές του ανάγκες, μόνο για να ξαναβρεθώ να προσμένω και να επιθυμώ το ιδανικό, κατ' εμέ, που ποτέ δεν εμφανιζόταν.

Χαζομάρες μπορεί να πει κανείς, εγώ θα το έλεγα πορεία προς την ενηλικίωση. Σίγουρα, ο άνθρωπος που θέλουμε να είμαστε μαζί, θέλουμε να συνδυάζει ποιότητες και χαρακτηριστικά που μας κάνουν να νιώθουμε άνετα και ειδικά σε εμάς τις γυναίκες, ασφάλεια, τόσο συναισθηματική, όσο και υλική, ό,τι και αν αυτό σημαίνει για την κάθε μια μας.

Δεν είμαστε πια "το ασθενές φύλο", αλλά για μένα τουλάχιστον, όταν ο άνδρας κερδίσει με τον τρόπο του την εμπιστοσύνη και τον θαυμασμό μου, είναι βασικό. Τώρα πια και έχοντας ζήσει φορτούνες και μπονάτσες στον έρωτα, έχοντας σημαδέψει και σημαδευτεί από την αίσθηση της απώλειας και της αγάπης που γίνεται απουσία και σκίαχτρο της μνήμης για πάντα, νιώθω την ανάγκη να ζω το ΤΩΡΑ και αυτό που συνεπάγεται.

Τη συντροφικότητα, τη τρυφερότητα, την επικοινωνία, την ειλικρίνεια, την αμοιβαιότητα, το άγγιγμα, το νοιάξιμο, την απέκδυση του μανδύα της γυναίκας που τα κάνει όλα ως άλλη wonderwoman και την εμφάνιση εκείνων των πλευρών του χαρακτήρα που συνάδουν με το φύλο και την ιδιοσυγκρασία μου. Να είμαι το θηλυκό μέσα σε μια σχέση και όχι ο "Τα κάνω όλα και συμφέρω"!

Το αύριο είναι μια έννοια που εμένα προσωπικά με κάνει να ονειρεύομαι μα και να φοβάμαι την ίδια στιγμή. Νιώθω πως με το ένα πόδι προχωράω στα ζητούμενα της ζωής μου και με το άλλο αγγίζω το έδαφος για να αισθάνομαι ότι υπάρχει μια σταθερά να πατήσω. Αυτό το "τώρα", έχει τα πάντα και δεν κρατάει μονάχα για μια στιγμή, όταν το ζεις συνειδητά. Ώρες ώρες με τσακώνω να είμαι η γνωστή αγχωμένη Μαριαλένα, που οι κεραίες της πιάνουν τις δυσαρμονίες στο περιβάλλον της και αυτό συχνά με καταβάλλει από κάθε άποψη.

Όμως με τον φόβο αγκαλιά πορεύομαι, έστω και αν με νιώθω διαφορετική από πριν, ίσως λίγο πιο ρεαλίστρια, ίσως πιο ανθρώπινη σε σχέση με το παρελθόν. Θέλω πια περισσότερο χρόνο για να εξοικειωθώ με μια καινούργια γνωριμία και ενώ το σώμα μου είναι πιο δυνατό από παλιά, παράλληλα "ξεκλειδώνει" με το κατά πόσο αισθάνεται άνετα απέναντι στον άλλον, βήμα βήμα όσο περνάει ο καιρός. Το να υπερβώ τα δικά μου "εσκαμμένα" και τείχη προστασίας που τόσα χρόνια έχτιζα για να έχω στις απρόοπτες στιγμές ένα ανεμοθώρακα να υψώσω, είναι ακόμα εκεί, αλλά τουλάχιστον το ξέρω και μαζί με αυτά προσπαθώ να πορευτώ.

Κάθε ανάσα που παίρνω, μου θυμίζει πως τη πραγματικότητά μου εγώ την καθορίζω τελικά. Έλεγα παλιότερα πως δεν ξέρω αν μπορώ να ξαναγαπήσω, ενώ έγλυφα τα τραύματά μου να γιάνουν, αλλά τώρα πια νομίζω πως μπορώ να πω, πως κάθε φορά που ανοίγει η καρδιά σου για να υποδεχθείς την αγάπη, αγαπάς πια μοναδικά και ανεπανάληπτα και καλώς καμωμένο το πριν και το μετά που μας έφεραν ως εδώ.

Anytime, anyplace λοιπόν και το στοίχημα να είμαστε παρόντες στα τεκταινόμενα της ζωής μας απομένει να κερδηθεί, ανεξαρτήτως του κόστους της συνειδητοποίησης και του κοψίματος των παλαμαριών που χρειάζεται να αφήνουμε πίσω για να σαλπάρει το καράβι της ψυχής μας στον ωκεανό του άχρονου χρόνου.

Καλό μας ταξίδι, όπου και αν μας βγάλει, αφού του καθενός η Ιθάκη είναι μονάχα μέσα του!

Μαριαλένα, 5/12/2009

VW Golf 1.4 TSI, 160 hp, DSG-7

Το νέο Volkswagen Golf με τον κινητήρα διαμάντι των 1400 κυβικών είναι εδώ! Η 6η γενιά του θρυλικού διαδόχου του Σκαθαριού, με κωδικό MK-6, εξοπλίστηκε με υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες ισχύος 122 και 160 ίππων και ειδικά με αυτήν την ιπποδύναμη, ορμά ασυγκράτητο στο δρόμο, με επιδόσεις που ξεπερνούν αυτές των ατμοσφαιρικών κινητήρων των 1800 και 2000 κυβικών!

Όμως το μυστικό δεν κρύβεται στον διπλό υπερσυμπιεστή με κομπρέσσορα που εξοπλίζεται ο TSI των 160 ίππων, ούτε στη ροπή των 24 rpm που ξεκινά από τις 1500 στροφές, αλλά στο αυτόματο κιβώτιο των επτά σχέσεων που ονομάζεται DSG - 7. Ο συνδυασμός αυτός προσφέρει εκπληκτικές επιδόσεις, καθώς τρεις φορές γρηγορότερα από τον άνθρωπο αντιλαμβάνεται την αύξηση ή μείωση των στροφών του κινητήρα και επιλέγει την καλλίστη σχέση στο κιβώτιο, χωρίς να "κρεμάει" ο κινητήρας, όπως θα συνέβαινε με το χειροκίνητο κιβώτιο.



Και βέβαια ο οδηγός μπορεί να οδηγήσει το Golf με το DSG ως αυτόματο, ξεχνώντας τον συμπλέκτη δια παντός, όμως αν θέλει, μπορεί να αλλάξει ταχύτητες (kickdown) για αστραπιαία προσπεράσματα, ή να θέσει τον επιλογέα στη θέση S (sport) και να νιώσει την ισχύ του κινητήρα να τον κατακλύζει οδηγώντας σε ρυθμούς ακόμα πιο εντατικούς με το τούρμπο να σε κολλάει κυριολεκτικά στα μπάκετ καθίσματα.

Οδηγικά το αυτοκίνητο αυτό είναι ουδέτερο, αλλά όχι αδιάφορο όπως προηγούμενες γενιές του. Με ελαστικά διάστασης 205/55 και ζάντες 17 ιντσών, η οδήγηση σε ορεινούς δρόμους είναι ευχαρίστη, όπως και η απογείωση στην Εθνική Οδό, όπου τα 170 χλμ/ώρα που με ευκολία φτάνει σαν μέση ταχύτητα, φαντάζουν στους επιβάτες για πολύ λιγότερα, καθώς το Golf είναι τόσο αθόρυβο, που μόνον κάποιες στιγμές ακούγονται τα ελαστικά σε κακή άσφαλτο και τίποτε άλλο! Στη πόλη οι χειρισμοί του 4,22 μέτρων αμαξώματος με το αυτόματο κιβώτιο είναι παιχνίδι, αφού είναι ακαριαίες οι αλλαγές πορείας, ενώ στο παρκάρισμα οι αισθητήρες μπρος/πίσω αλλά και πλάι, δίνουν μέσω της οθόνης του ηχοσυστήματος/κέντρου ελέγχου, μια σαφή εικόνα για το που βρίσκεται το αυτοκίνητο αποφεύγοντας τα εμπόδια σε κοντινή απόσταση.



Η κατανάλωση είναι μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, καθώς λόγω της χαρτογράφησης του κινητήρα, αλλά και της λειτουργίας του κιβωτίου, οι 160 ίπποι κάνουν δίαιτα και η κατανάλωση κυμαίνεται γύρω στα 5 λίτρα/100χλμ μεικτής διαδρομής, ποσό που συναντάμε στα 1000 κυβικά και όχι σε συμβατικά 1400άρια που καίνε γύρω στα 6,5 με 7 λίτρα σε παρόμοιες συνθήκες, ποσό που συγκριτικά θέτει το Golf σε πλεονεκτική σχέση.

Η ποιότητα κατασκευής και συναρμολόγησης δεν επιδέχεται κριτική, καθώς τα υλικά δείχνουν ποιοτικά και τα χειριστήρια βρίσκονται σωστά τοποθετημένα από άποψη εργονομίας. Ευτυχώς που το αμάξωμα δεν διαθέτει ιδιαίτερες κρυφές γωνίες στην οπισθοπορεία και έτσι δεν διαταράσσεται το οπτικό πεδίο του οδηγού. Το ηχοσύστημα είναι ικανοποιητικό όσον αφορά την ισχύ του με 8 ηχεία woofer & tweeter, ενώ διαθέτει 6δισκο cd player και θύρα για κάρτα μνήμης SD, ενώ το καλώδιο σύνδεσης με USB/IPOD, είναι προαιρετικό και κοστίζει για κάθε θύρα ξεχωριστά 150€! (Αθάνατοι Γερμανοί!)



Συμπερασματικά, μπορώ να πω έχοντας οδηγήσει το νέο "υπεραυτοκίνητο" της VW, πως το Golf στην 6η του γενιά, ξεπέρασε τον εαυτό του και έβαλε τον πήχη πάρα πολύ ψηλά στους ανταγωνιστές του. Το αυτοκίνητο αυτό διαθέτει εκπληκτικό κινητήρα, ευχάριστη οδική συμπεριφορά, άριστη ποιότητα κατασκευής και όπως πάντα, υψηλές τιμές μεταπώλησης λόγω παράδοσης και ονόματος. Γιατί να το πάρει κανείς? Γιατί πολύ απλά είναι το καλύτερο στη μικρομεσαία κατηγορία και δείχνει τον δρόμο για τους υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες μικρομεσαίου κυβισμού με την τεχνολογία που εφαρμόστηκε με επιτυχία εδώ και μια διετία, αρχής γενομένης από τον προκάτοχό του.

Τα αξίζει τα λεφτά του? Πιστεύω πως ναι, αφού το μοντέλο που απεικονίζεται στις φωτογραφίες, με περίπου 26 χιλιάδες ευρώ, διαθέτει τα πάντα και μπορεί άνετα να συγκριθεί με τις λεγόμενες μάρκες κύρους (Mercedes-BMW-Audi) όσον αφορά τις προδιαγραφές του και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από ποιότητα κατασκευής και τεχνολογική υπεροχή. Το Golf ΜΚ-6, είναι το αυτοκίνητο με την διακριτική αλλά και διαχρονική σχεδίαση που όταν το οδηγήσεις, ξεπερνά κατά πολύ τις προσδοκίες σου!


all images by Marialena, 2009

Για το test drive,
Μαριαλένα, 1/12/2009

Λιβαδειά/Μονή Οσίου Λουκά

Με τον καιρό το περασμένο σαββατοκύριακο να θυμίζει περισσότερο άνοιξη παρά τα τέλη του φθινοπώρου που διανύουμε, το να πάμε εκδρομή και να φύγουμε έστω και για λίγο εκτός πόλης, ήταν μονόδρομος. Η επιλογή αυτή τη φορά ήταν η περιοχή της Λειβαδιάς και τα περίχωρα, που από την Αθήνα φτάνει κανείς μέσα σε δύο ώρες περίπου μέσω Εθνικής Οδού Αθηνών Λαμίας, έχοντας διανύσει περίπου 150 χλμ.

Η Λειβαδειά, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βοιωτίας μετά τη Θήβα, βρίσκεται βορειοδυτικά της Αθήνας και στους νεοέλληνες είναι γνωστή για το περίφημο σουβλάκι (καλαμάκι από χοιρινό), την ποδοσφαιρική ομάδα του Λεβαδειακού και τα Σαράντα Παλληκάρια από το ομώνυμο δημοτικό τραγούδι. Δεν είναι όμως μόνον αυτά τα χαρακτηριστικά της πόλης που μένουν στη θύμησή μας. Η Λειβαδειά είναι μια πόλη με έντονο το χρώμα του παρελθόντος, αφού η ρυμοτομία της είναι ακόμα ακανόνιστη και οι δρόμοι για τον ανήξερο επισκέπτη μοιάζουν δαιδαλώδεις και κακοτράχαλοι, χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο πόλεως. Η μοντέρνα αρχιτεκτονική συνυπάρχει με τα παραδοσιακά κτίσματα των αρχών του 20ου αιώνα, ενώ ο πόλος προσέλκυσης στη πόλη είναι ο ποταμός Έρκυνας και οι περίφημες πηγές της Κρύας, μέσα στη παλιά πόλη.


Λειβαδειά - οι πηγές της Κρύας, images by Marialena, 2009

Πέριξ του ποταμού στη περιοχή του κάστρου, έχει διαμορφωθεί ένας πλακόστρωτος πεζόδρομος από όπου οι πεζοί μπορούν να περπατήσουν στις όχθες του ποταμού και να χαζεύουν πως το νερό κυλά ανάμεσα από καταρράκτες νερόμυλους, μικρούς υδάτινους σχηματισμούς στις όχθες και να αντικρύσουν τα θεόρατα πλατάνια να έχουν πάρει ήδη το χρυσοπράσινο φαιό χρώμα του φθινοπώρου. Εκεί που βρισκόταν παλιά το Ξενία, διαπίστωσα μετά λύπης μου πως το τουριστικό περίπτερο που προσέφερε άπλετη θέα από τη κορυφή του πλατώματος, έχει πια καεί και έτσι οι επιλογές για στάση και ενατένιση του τοπίου στρέφονται πια, ένθεν του Έρκυνα. Μαγευτική η εικόνα της προτομής της Μούσας που ξεπροβάλλει μέσα από το νερό, όπως και στη συνέχεια αν προχωρήσει κανείς προς τα πάνω, θα δει και άλλες εικόνες του πάρκου, βαδίζοντας προς το βουνό.

Στις παρυφές του κάστρου βλέπουμε τις πευκόφυτες πλαγιές που στη συνέχεια γίνονται ιζηματοειδή πετρωματα που προβάλλουν με κλίση πάνω από το κεφάλι μας, ενώ στο βάθος ένα μικρό παρεκκλήσι, η παλαιά Μονή της Ιερουσαλήμ ξεπροβάλλει σκαρφαλωμένο ανάμεσα στα βράχια σε μεγαλο υψόμετρο. Η επιστροφή από τον ίδιο δρόμο, μας έφερε σε επαφή ξανά με τον ήλιο που μας ζέσταινε αρκούντως, μέχρι να καθήσουμε στον Νερόμυλο, για καφεδάκι (κακάο για την ακρίβεια, αλλά δεν είχε μπισκοτάκι στο πλάι) και ανασύνταξη δυνάμεων μέχρι να ξεκινήσουμε για την επόμενη στάση μας στο πρόγραμμα.

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την Ιερά Μονή του Οσίου Λουκά μετά το Δίστομο, για την οποια εκτός από την ομορφιά του τοπίου εκεί, γνωρίζαμε ότι είναι ένα από τα τρια βυζαντινά μνημεία του 11ου αι. μ.Χ, εκτός από τη Μονή Δαφνίου και τη Νέα Μονή Χίου, που υπάρχουν ακόμα στον ελλαδικό χώρο και μάλιστα η συγκεκριμένη διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση. Με τον Ελικώνα στο βάθος να την περικλείει και τη Κοιλάδα των Μουσών να απλώνεται κατάφυτη στα πόδια της, η Μονή του Οσιου Λουκά χτίστηκε ως καστροπολιτεία με τείχη που την περιτοίχιζαν, για προστασία από τις επιθέσεις των εχθρών. Κατεβαίνοντας τα πλατιά πετρόχτιστα σκαλοπάτια, βρίσκεσαι στον περίβολο του μοναστηριού, όπου από τη μία πλευρά έχουν χτιστεί όμορφα νεοκλασσικά οικήματα, ενώ από την άλλη ο μεγάλος κήπος με τα αιωνόβια δέντρα, έχει θέα προς τη κοιλάδα των Μουσών και τον Ελικώνα στο βάθος. Στη μονή έζησε και μαρτύρησε ο Μητροπολίτης Σαλώνων Ησαίας, ο οποίος κύρηξε την Επανάσταση και πολέμισε τους Τούρκους μέχρι τελικής πτώσεως στα εδάφη της μονής.

Το κτιριακό συγκρότημα του Οσίου Λουκά, αποτελείται από το καθολικό που είναι αφιερωμένο στον Άγιο Αιμιλιανό, μαζί με την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου που χτίστηκε ακριβώς δίπλα και συγκοινωνεί με τον κυρίως ναό. Η είσοδος στον Ναό σε αφήνει άφωνο, καθώς η μεσαιωνική αρχιτεκτονική είναι χαρακτηριστική. Οι τοιχογραφίες μαρτυρούν εποχές μεγάλου μεγαλείου, αφού λέγεται πως τη Μονή ίδρυσε ο αυτοκράτωρ Ρωμανός και εκεί βρίσκεται θαμμένος μαζί με την σύζυγό του. Την εκκλησία περιβάλλει ένα συγκρότημα κοιτώνων για τους μοναχούς και στο πίσω μέρος τα αναστηλωθέντα κτίσματα που υπάρχουν εκεί, ενώ στο χώρο φιλοξενείται και Μουσείο με τα ευρηματα ανά τους αιώνες της Μονής.

Η εκκλησία μας επεφύλασσε και μιαν έκπληξη, καθώς περπατούσαμε και προσπαθούσαμε να φανταστούμε τη μεγαλοπρέπεια στη διακόσμησή της και ό,τι έχει ακόμα διατηρηθεί σε καλή κατάσταση, όπως ο Θόλος και τα περίτεχνα σχέδια στις καμάρες, λίγο πριν μπούμε στον ναο της Παναγίας, αντικρύσαμε το σκήνωμα του Οσίου Λουκά, που όπως και στη περίπτωση του Οσίου Παταπιου στα Γεράνεια, το σκήνωμά του ευωδιάζει και έχει παραμείνει αναλοίωτο για 1000 χρόνια! Με την αίσθηση του δέους να μας συνεπαίρνει, βγήκαμε από τον κυρίως ναό και κατευθυνκαμε προς την πλευρά του κτιρίου, όπου ανακαλύψαμε την κρύπτη όπου φυλάσσονταν ο τάφος του Οσίου, όπως και των αυτοκρατόρων κτητόρων της Μονής, διακοσμημένη με τοιχογραφίες που μαρτυρούσαν το βάθος χρόνου στο οποίο δημιουργήθηκαν, με τις μορφές να ξεχωρίζουν με την τεχνοτροπία τους.


Μονή Οσίου Λουκά, images by Marialena, 2009

Έπειτα, βγήκαμε στην πίσω αυλή όπου υπήρχαν τα βοηθητικά κτίσματα, όπως το Βορδωνάριο (= σταύλος) και το Calefactorium με υποδοχές στη σκεπή για εξαερισμό και διοχέτευση των υδρατμών από τη σκεπή, που βρίσκονται σε φάση αναστήλωσης. Η θέα της κοιλάδας μέσα από τον ήλιο του μεσημεριού ήταν πραγματικά βάλσαμο για τα μάτια μας, που αντίκρυζαν την απεραντοσύνη του τοπίου και της φύσης της δαμασμένης από τον άνθρωπο πριν ξεπροβάλλει περήφανος ο Ελικώνας στο βάθος.


Μνημείο Θυμάτων Διστόμου

Φτάνοντας στο μαρτυρικό Δίστομο λίγο μετά, κάναμε μια στάση Φεύγοντας, στο Μνημείο των Θυμάτων της Σφαγής των Αμάχων κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, το 1944. Στο απέρριτο μνημείο, ήταν πραγματικά συγκλονιστικό να διαβάζω τα ονόματα και τις ηλικίες των θυμάτων στην επιτύμβια στήλη και να ανατριχιάζω στη σκέψη ότι η οργή των κατακτητών εξαντλήθηκε σε παιδιά ηλικίας τριών ετών μέχρι και γέρους πάνω από 70! Επειδή η ώρα του φαγητού είχε φτάσει, κατεθυνθήκαμε προς τον Καρακόλιθο, που εκτός από το Μνημείο των θυμάτων της Κατοχής, έχει και τις πασίγνωστες ταβέρνες για τσικνοφαγία με ντόπια κρέατα και τυριά.


Καρακόλιθος, μνημείο πεσόντων Β' Παγκοσμίου Πολέμου

Εκεί γευτήκαμε νοστιμότατα ψητά της ώρας με φρέσκια σαλάτα, σε πολύ λογικές τιμές και τελειώνοντας φάγαμε και το απαραίτητο γιαούρτι με τη χαρακτηριστική ξυνή γεύση του παραδοσιακού και μέλι από τα βουνά της περιοχής! Όμως, η ώρα της επιστροφής είχε σημάνει και έτσι, ενώ το δειλινό είχε ήδη φτάσει ξεκινήσαμε να επιστρέψουμε στην Αθήνα, γεμάτοι από τις εικόνες που είχαμε αποκομμίσει κατά τη διάρκεια της ημέρας και με μόνη παραφωνία, τα διόδια που πλέον ξεφυτρώνουν κάθε τρεις και λίγο στην Εθνική Οδό μέχρι τη Θήβα και βέβαια τη κίνηση που όσο πλησιάζαμε προς την Αθήνα, πύκνωνε και μας θύμιζε πως δεν είμασταν οι μόνοι που θελήσαμε να απολαύσουμε τη λιακάδα εκτός των τειχών.

Marialena, 24/11/2009

Ο φόβος φυλάει τα έρημα...

Τις προάλλες που παρακολουθούσα το εκπαιδευτικό σεμινάριο της Ελληνικής Ομοσπονδίας για τον Διαβήτη στο Πολεμικό Μουσείο, εν όψει του εορτασμού για την Παγκόσμια Ημέρα για τον Διαβήτη στις 14 Νοεμβρίου, βρέθηκα προ κάποιων αδιεξόδων ομολογουμένως.

Για να είμαι πιο συγκεκριμένη, άκουσα για μιαν ακόμη φορά γνωστούς και επιφανείς επιστήμονες να χρησιμοποιούν γλώσσα ξύλινη όταν αναφερόταν στους πάσχοντες και να περιστρέφουν τη συζήτηση γύρω από το άτομο και τα επιτεύγματά τους, μεταξύ άλλων.

Ο Διαβήτης δεν είναι παιδική ασθένεια, που θα κάνει τον κύκλο της και θα εξαφανιστούν τα συμπτώματα μαζί της, όπως και να το κάνουμε. Αναπόφευκτα, η σχέση ιατρού και πάσχοντος, είναι μακροχρόνια και περιοδική, αφού για μιαν ολόκληρη ζωή βρίσκεσαι υπό την παρακολούθηση ενός ειδικού στον διαβήτη και την εφαρμογή της θεραπείας υπό τις οδηγίες του. Και μέχρι εδώ καλά, αλλά όταν μπαίνουν στη μέση προσωπικές συμπεριφορές που αυτό που κάνουν είναι να επιβεβαιώνουν τη σχέση "τυράννου" και "υπηκόου", τι κάνεις?

Είναι βασικό, αν είσαι άτομο με διαβήτη, να γνωρίζεις όσα περισσότερα μπορείς γύρω από τη φύση της πάθησής σου και πως αυτή αλληλεπιδρά με την καθημερινότητά σου, για να μπορείς από ένα σημείο και πέρα, να έχεις τον έλεγχο της ρύθμισης και της υγείας σου. Όμως, όταν ακούς από μικρό παιδί από ανάλογους "φωστήρες" πως θα πάθεις αυτό και εκείνο και τούτο και άλλο στη πορεία, το μυαλό σου δεν μπορεί να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος των λεγομένων και μεγαλώνεις με την πεποίθηση ότι όσα ακούς είναι αλήθεια και πως κάποια στιγμή και εσύ θα επηρεαστείς από όσα κακά της μοίρας καταμαρτυρούν στον διαβήτη σου a priori.

Η αντίδραση είναι Φόβος. Φόβος για να ζήσεις τη ζωή όπως σου αξίζει, φόβος να διεκδικήσεις αυτά που ονειρεύεσαι, κατάθλιψη, παραίτηση, έλλειψη αυτοπεποίθησης για σένα τον ίδιο και ούτω καθεξής, ανάλογα το πόσο ευαίσθητος είναι κανείς. Μεγαλώσαμε εμείς οι παλιότεροι σε αυτήν την ιστορία, σε συνθήκες παρά ιδανικές, όταν είχαμε να αντιμετωπίσουμε την καχυποψία του περίγυρου και την αντίληψη πως αργά ή γρήγορα κάτι κακό θα συμβεί, εφόσον έχεις διαβήτη.

Μεγαλώσαμε, σπουδάσαμε, μάθαμε να οδηγούμε, νιώσαμε τα πρώτα μας ερωτικά σκιρτήματα, βγήκαμε στην αγορά εργασίας, κάναμε σχέσεις, κάποιοι οικογένεια, κάποιοι ακόμα όχι, σταδιοδρομήσαμε, αποκτήσαμε αυτοέλεγχο στο σώμα μας, ή αναλωθήκαμε σε φτηνά ποτά και τσιγάρα ως αντίδραση για το αύριο. Το πως αντιμετωπίζει ο κάθε πάσχοντας τον διαβήτη του είναι δική του υπόθεση, τόσο μοναδική όσο ο χαρακτήρας του. Μας χαρακτηρίζει όμως ένα κοινό γνώρισμα, πως όταν πρόκειται για αυτά που νιώθουμε σε σχέση με τον διαβήτη μας, πάντα θα μιλήσουμε όσο και όταν θέλουμε γι' αυτό.

Και εμφανίζονται στο προσκήνιο διάττοντες αστέρες στην ιατρική επιστήμη, που αντί να σε βλέπουν ως άνθρωπος που είσαι πάνω από όλα, σε περνάνε από δέκα κόσκινα και κοιτούν το πορτοφόλι σου, λέγοντάς σου τα "ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα" για να κάνουν πελάτη τους στο ιατρείο. Τέτοιοι χαρακτήρες, σπέρνουν τον Φόβο αγαπητοί μου, μόνο και μόνο για να σε κρατούν σε σχέση εξάρτησης μαζί τους και να μην τολμήσεις ποτέ να τους αμφισβητήσεις για τα θέσφατα που αποφαίνονται για την περίπτωσή σου.

Δεν έχω μετανοιώσει που εδώ και κάποια χρόνια στράφηκα στην αυτογνωσία και την εναλλακτική ιατρική, ως διέξοδο στις ανησυχίες μου και τις υπαρξιακές μου αναζητήσεις, όχι γιατί δεν σέβομαι τη Δυτική Ιατρική, κάθε άλλο, αλλά γιατί πέραν από τον Φόβο υπάρχει και η Ελπίδα. Κάνω ομοιοπαθητική παράλληλα με την θεραπεία του διαβήτη μου εδώ και τρία χρόνια, γύρω στα πέντε χρόνια κάνω shiatsu περιοδικά για εξισορρόπηση και θεραπεία της διαταραχής της Ενέργειας μέσα μου και σε ψυχολογικό επίπεδο, μπορώ να πιάνω πια τις λεπτές εκείνες έννοιες που χρησιμοποιεί κανείς, για να προδιαθέσει τον άλλον απέναντί του, θετικά ή αρνητικά.

Ανακάλυψα με το πέρασμα του χρόνου τη Δύναμη της Θέλησης, τα ψυχικά εκείνα αποθέματα που σε κάνουν να προχωράς ενώ οι αντιξοότητες σε αντιπαρέρχονται για να σε δοκιμάσουν ξανά και ξανά σε όλα τα επίπεδα, αλλά τη τελευταία φορά με τον θυρεοειδή μου, είπα πως αφού επέτρεψα στον εαυτό μου να νοσήσει, θα το αντιμετωπίσω και δεν θα το αφήσω να εξελιχθεί εις βάρος της υγείας μου. Τα φάρμακα έκαναν τη δουλειά για την οποία είχαν σχεδιαστεί, μα τον σημαντικότερο ρόλο έπαιξε η βαθύτερη εκείνη αίσθηση που σε κάνει να λες "δεν θα το βάλω κάτω, δεν θα γίνω δέσμιος των φαρμάκων που επιδρούν στο σώμα και τη ψυχή μου..."

Αγαπητοί κύριοι μεγαλογιατροί, μαϊντανοί των συνεδρίων, που δεν έχετε πια τίποτε καινούργιο να μας πείτε, γιατί το μόνο που σας νοιάζει είναι η πελατεία σας και τίποτε άλλο τελικά, λυπάμαι που ακούω όλο τα ίδια και τα ίδια από το στόμα σας. Ο Τέλειος Διαβητικός, δεν υπάρχει για να να σας τον δείξω να σταματήσετε να μιλάτε. Υπάρχουμε όλοι εμείς, που μαθαίνουμε από τα λάθη μας, ψαχνόμαστε διαρκώς προς πάσα κατεύθυνση και όταν νιώσουμε αγάπη και σεβασμό στη προσωπικότητά μας από όσους μας φροντίζουν από τον χώρο της υγείας, τον εκτιμάμε και τον εμπιστευόμαστε. Ευτυχώς που υπάρχουν τέτοιες εξαιρέσεις και μπορώ να πάρω μιαν ανάσα, απέναντι στους λόγους με τον επιθανάτιο ρόγχο σε κάθε κατακλείδα.

Αν μπορούσατε να αφήσετε τον εγωϊσμό σας κατά μέρος για λίγο και να δείτε μέσα από τα μάτια ενός γονιού, ή ενός παιδιού, τότε θα αντικρύζατε απόγνωση που ζητάτε τον ουρανό με τα άστρα από εκείνους ποτίζοντάς τους με Φόβο διαρκώς για την επαύριο. Ελάτε στη θέση μιας μάνας που σας φωνάζει στο ακροατήριο πως "εγώ δεν θα αφήσω το παιδί μου να πάθει ποτέ τίποτα" και αν δεν μπορείτε να καταλάβετε με τι ευθύνη σας το λέει αυτό, τότε καλύτερα να αποσυρθείτε και να ιδιοτεύσετε καλύτερα, μακρυά από όλους εμάς τα άτομα με διαβήτη στην Ελλάδα.

Ζητάτε από τον κόσμο να είναι υπόδειγμα στη ρύθμιση του διαβήτη και αντί να πείτε μιαν καλή κουβέντα, τους μπολιάζετε από πάνω με ό,τι θα μπορούσε να τους βρει χωρίς να το περιμένουν. Τι ζωή νομίζετε ζουν αυτοί οι άνθρωποι και οι οικογένειές τους? Ζωή το λέτε εσείς αυτό, ή φυλακή μέχρι την εκτέλεση της θανατικής ποινής, αναλόγως με τι τους φοβερίζετε ότι θα τους συμβεί?

Δώστε επιλογές, δώστε περιθώρια, δώστε ποιότητα στη ζωή των "γλυκών παιδιών", αντί να τους καταδυναστεύετε! Αφήστε τους ελεύθερους για να είναι κύριοι του εαυτού και του διαβήτη τους μέσα από τη συνεχή εκπαίδευση και ενημέρωση, όχι απλά μικρά και υποχόνδρια ανθρωπάκια που παίρνουν μια χούφτα φάρμακα για τα πάντα και ποτέ καλά δεν είναι μέσα τους... Έτσι σας βολεύει και εσάς και τις φαρμακευτικές που υποστηρίζετε, αλλά αξίζουμε μια καλύτερη ζωή, αγαπητοί μου, από αυτήν που θέλετε να μας επιβάλλετε!


World Diabetes Day - Understand Diabetes, Get Involved

Και του χρόνου θα πω και θα επαγρυπνώ μη ξανασυναντήσω τα εν λόγω "βαμπίρ" στα συνέδια για τον Διαβήτη, να κρατώ σκόρδο και παλούκια στη τσάντα μου για κάθε ενδεχόμενο...

Μαριαλένα, 20/11/2009

Καταξίωση

(Άνδρας)
Ω, η γυναίκα μου, τι όμορφη που είναι!
Από την αγνότητα της, κάτασπρη
σαν το πρώτο χιόνι.
Από την ντροπή και την επιθυμία της,
κατακόκκινη σαν φωτιά που φούντωσε.
Όλα τα ποτάμια
δεν μπορούν να σβύσουν τη φωτιά της.
Όλες οι θάλασσες
δεν μπορούν να πνίξουν τον πόθο μου
για τη γυναίκα μου.
Πλευρά από την πλευρά μου,
σάρκα από την σάρκα μου,
εσύ πριν τα παιδά μας,
-ω! η γυναίκα μου
τι όμορφη που είναι-
μου δίδαξες τον δρόμο της επιθυμίας,
να σου διδάξω το δρόμο του έρωτα
και της τελείωσης.
Έλα όμως, μη μου φεύγεις...
Γιατί μου φεύγεις...
Αχ, μην παίζεις με την λαχτάρα μου...
Τραβιέται η γυναίκα μου από κοντά μου
παιχνιδιάρικα.
Σωστά με οδήγησε η επιθυμία σου
κι αβάσταχτος είναι ο πόθος μου...
Γιατί μου φεύγεις τώρα?
Γλυστρά η γυναίκα μου από το κρεββάτι μας
και δεν αφήνει να την πιάσω.
Μη φεύγεις, γυναίκα μου... Γιατί...
Δορκάδα ανυπόταχτη
τρέχει στον κοιτώνα μας
και δεν αφήνει να την πιάσω...
Παιχνιδιάρικο το γέλιο σου,
με περιπαίζει και με τυραννά...
Ω, η γυναίκα μου τι όμορφη που είναι...
Αγρίμι ανυπόταχτο,
κρυφά κι ανομολόγητα με περιμένει...
Το ξέρω...
Όμως, τρομερός και ανίκητος στρατός,
στρατηγοί με χίλιες νίκες
δεν θα μπορούσαν να παγιδέψουν
τη γυναίκα μου.
ω, η γυναίκα μου, πόσο όμορφη είναι...
Ω, τι τέλεια που είναι
στο παιχνίδι της άρνησης.
Αυστηρή σαν το θάνατο.
Ξέρω πως μονάχα εγώ
μπορώ να παγιδέψω τη γυναίκα μου,
χωρίς στρατό, χωρίς όπλα, χωρίς στρατηγική.
Ξέρω πως μονάχα εγώ
μπορώ να φυλακίσω τη γυναίκα μου
σε φοβερή φυλακή, χωρίς κλειδιά,
χωρίς πόρτα, χωρίς φρουρούς.
Μονάχα με τον λόγο πιάνεται η γυναίκα μου.
Με τον ανθρώπινο λόγο,
που είναι εκπόρευση του Θείου Λόγου.
Ο λόγος μου είναι και λόγος της,
είμαστε από πάντα ένα.
Ιδού, ο ανθρώπινος λόγος μου
γυναίκα μου, απευθείνεται σε σένα.
"Γυναίκα μου, σε είδα και σε αναγνώρισα.
Πλευρά από την πλευρά μου.
Σε επιλέγω εν επιγνώσει μου,
έρωτά μου, γυναίκα μου.
Καταξιώνεται η προσφορά σου.
Διδάχθηκα από σένα.
Σε καλώ στο κρεββάτι μας.
Το ροδοστόλισα πέταλα από τριαντάφυλλα,
κόκκινα φωτιά, σαν τον πόθο μου.
Πρέπει ναρθείς, γυναίκα μου.
Ήλθε η ώρα να σ' ερωτευθώ.
Ήλθε η ώρα να σ' αγαπήσω.
Ήλθε η ώρα να σε γνωρίσω.
Ευλογημένη να είσαι".

Από το βιβλίο του Κώστα Φωτεινού, "Έρωτας", σελ. 85-87, εκδόσεις "Καφέ Σχολειό"


Michael Bolton - When A Man Loves A Woman Lyrics By Gali

Μαριαλένα, 29/2/2008 (αφιερωμένο εξαιρετικά στη φίλη μου Giotavita, που μου το είχε κάποτε ζήτησει...)

Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη 2009 στην Αθήνα

Επιστημονικό Πρόγραμμα

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

16:30-17:00 Εγγραφές
Έναρξη-Προσφωνήσεις

17:00-18:30 Συνεδρία Ι
Προεδρείο: Σ. Α. Ράπτης

Η θέση της Πολιτείας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα προβλήματα
των ατόμων με Σ.Δ.
Μαριέττα Γιαννάκου

Η οικονομική διάσταση της αντιμετώπισης του Σ.Δ.
Γ. Κυριόπουλος

Συζήτηση

18:30-19:00 Δ ι ά λ λ ε ι μ α

19:00-21:00 Συνεδρία ΙΙ
Προεδρείο:
Αικ.Δάκου-Βουτετάκη

Η προσφορά της εκπαίδευσης στη ρύθμιση του Σ.Δ.
Μ. Μπενρουμπή, Β. Σπηλιώτη

Παχυσαρκία και Σ.Δ.:
Μια σύγχρονη επιδημία που μπορεί να προληφθεί
Ν. Κατσιλάμπρος

Σακχαρώδης Διαβήτης και επαγγελματική επιλογή του εφήβου
και νεαρού ενήλικα
Μ. Λιακοπούλου

Ελληνική πραγματικότητα από τη σκοπιά του διαβητικού
Γ. Κουκούλης

Συζήτηση

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

09:30-11:30 Συνεδρία ΙΙΙ
Προεδρείο: Χρ. Μπαρτσόκας
Στρογγυλό τραπέζι

Νεότερα αντιδιαβητικά δισκία
Στ. Λιάτης

Ινσουλινοθεραπεία στα παιδιά και εφήβους με Σ.Δ. 1
Χρ. Κανακά

Ινσουλινοθεραπεία στον Σ.Δ. τύπου 2. Πότε και γιατί;
Κ. Κανταρτζής

Αντλίες Ινσουλίνης στο παιδί και έφηβο με Σ.Δ. 1
Α. Βαζαίου

Αντλίες Ινσουλίνης στον ενήλικα με Σ.Δ.
Χ. Βασιλόπουλος

Συζήτηση

11:30-12:00 Δ ι ά λ ε ι μ μ α

12:00-13:00 Συνεδρία ΙV
Προεδρείο: Φ. Παυλάτος

Η διατροφή στο παιδί και τον έφηβο με Σ.Δ.
Ε. Κουή

Η διατροφή στον ενήλικα με Σ.Δ.
Αιμ. Παπακωνσταντίνου

Το διαβητικό πόδι: Πρόληψη και αντιμετώπιση
Ν. Τεντολούρης

Συζήτηση
13:00-14:00 Είμαι άτομο με Σακχαρώδη Διαβήτη;
Gogito ergo sum (Καρτέσιος)
(Σκέφτομαι άρα υπάρχω)
Συντονιστές –Σχολιαστές: Ε. Μπουτάτη, Δ. Χιώτης
Συμμετέχουν άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη*


Η Eκπαιδευτική Διημερίδα θα πραγματοποιηθεί στο Πολεμικό Μουσείο
στις 14 & 15 Νοεμβρίου 2009.

Ε ί σ ο δ ο ς Ε λ ε ύ θ ε ρ η

* Είναι μεγάλη τιμή και χαρά που σε αυτή τη συζήτηση έχω κληθεί και εγώ ως εθελοντής στην ΕΛΟΔΙ, να επικοινωνήσω και να μοιραστώ με το ακροατήριο τις απόψεις μου για το τι σημαίνει να είναι κάποιος άτομο με διαβήτη στη χώρα μας. Όσοι από εσάς ενδιαφέρεστε να παρευρεθείτε στην εκδήλωσή μας, θα τα πούμε εκεί!

Μαριαλένα, 13/11/2009

Σαν Ζάχαρη Άχνη - Μια εκδήλωση για Μικρούς και Μεγάλους

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ

Οι εκδόσεις Διάπλαση και η ΠΕΑΝΔ Πανελλήνια Ένωση Αγώνος κατά του Νεανικού Διαβήτη σας προσκαλούν στην εκδήλωση που θα γίνει το Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009 στις 12:30 το πρωί στο βιβλιοπωλείο Ιανός με αφορμή την παγκόσμια ημέρα Νεανικού Διαβήτη. Μετά τη συζήτηση η Μάρω Θεοδωράκη -συγγραφέας- και οι ηθοποιοί που την συνοδεύουν θα παρουσιάσουν το βιβλίο της «ΣΑΝ ΖΑΧΑΡΗ ΑΧΝΗ» με ένα μοναδικό γλυκό θεατρικό δρώμενο.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο CAFÉ IANOS

Βιβλιοπωλείο Ιανός Σταδίου 24 Αθήνα τηλ. 2103217917

Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Εικόνες της Βροχής - Ηραίο Λουτρακίου

Εικόνες της Βροχής σε ένα από τα αγαπημένα μου μέρη στα περίχωρα του Λουτρακίου, το Ηραίο.

Εικόνες που με τον μολυβδοσκέπαστο ουρανό, το τοπίο φαντάζει σαφώς πιο ατμοσφαιρικό, από ότι το έχουμε συνηθίσει με λιακάδα. Τα αρχαία μνημεία του Ιερού της Ήρας της Ακραίας ξεχωρίζουν μέσα σε μια αλλόκοτη ηρεμία, ενώ ο φάρος στο βάθος φαντάζει παντοτινά κυρίαρχος της άκρης των Γερανίων πριν εισχωρήσουν τα βράχια στη θάλασσα.

Επίσκεψη στη συνέχεια στη λίμνη του Ηραίου, στο σημείο όπου ο Κορινθιακός Κόλπος συναντά το πέρασμα της προς τη λιμνοθάλασσα και εκεί επάνω, ένα σπίτι χτισμένο στη μέση του πουθενά μέσα στην απόλυτη ησυχία και την εκπληκτική θέα σε δυο θάλασσες και τρεις ορίζοντες ανάλογα του σημείου που αντικρύζει κανείς. Λίγο πιο κάτω ένα αιγιοπελαγίτικο εκκλησάκι χτισμένο στις όχθες του Ηραίου και η θάλασσα να γίνεται ένα με τον γκρίζο ουρανό.


All images by Marialena, 2009

Τέλος επίσκεψη στα Πίσια Περαχώρας, στη ταβέρνα "Ο Πλάτανος", όπου μέσα στο δάσος των Γερανίων και σε ορεινό υψόμετρο, βρίσκεσαι μέσα στην αγκαλιά των πανύψηλων πλατάνων και με τη δροσιά του βουνού ήδη να σε διαπερνάει, τρως πεντανόστιμα κρέατα στον κυρ Νίκο, ενώ το φως ήδη έχει ξεφτίσει και το σκοτάδι έρχεται. Φεύγοντας, δεν μπορώ παρά να προσέξω τις επιγραφές πάνω στα δέντρα από τον ιδιοκτήτη της ταβέρνας, που με χιούμορ και μεράκι λέει: "Στη γυναίκα, στον εχθρό και στη φωτιά, δεν γυρίζουμε ποτέ τα νώτα μας"!

Marialena, 7/11/2009

She's like the wind

Patrick Swayze - She's like the wind (1987)

-Πιστεύεις στις νεράιδες?
-Εγώ?
-Ναι, εσύ, πιστεύεις στις νεράιδες?
-Μπορεί, γιατί με ρωτάς?
-Αν πιστεύεις, θα σου πω το γιατί...
-Όταν ήμουν μικρή υπήρχαν στη φαντασία μου.
-Και τώρα?
-Και τώρα, τι?
-Υπάρχουν?
-Για τους άλλους γύρω μου ναι, για μένα όμως όχι...
-Απαισιοδοξία?
-Πες το και έτσι, αλλιώς ρεαλισμός.
-Δεν πιστεύεις στα παραμύθια?
-Πολύ θα ήθελα πια να πιστεύω, όσο τίποτε άλλο!
-Αλλά?
-Πάντα υπάρχει αυτό το αλλά, σε όλα, αλλά...
-Αλλά, τι?
-Αλλά, τα δικά μου παραμύθια δεν τελειώνουν με το "ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα" που έλεγε η γιαγιά κάθε που τελείωνε τη διήγηση, θυμάσαι?
-Μου βάζεις δύσκολα.
-Το ξέρω, τα δύσκολα είναι η ειδικότητά μου, γι' αυτό και αυτό το happy end ακόμα να έλθει.
-Σταμάτα!
-Σταματάω.
-Εσύ τα λες αυτά? Τι σε έπιασε πάλι και έβαλες τις μαύρες πλερέζες?
-Αυτά τα δύσκολα, τι άλλο νομίζεις?
-Ξέρεις κάτι που να είναι εύκολο?
-Δεν είπα αυτό, όμως κολλάω πάλι σε όσα δεν μπορώ να αλλάξω.
-Τι δεν μπορείς να αλλάξεις?
-Τα όρια σε κάθε άνθρωπο, την επιβολή ή την έλλειψή τους.
-Τα όρια?
-Ναι, αυτά που όσο και αν θες να τα παρακάμψεις, πέφτεις πάνω τους αργά ή γρήγορα.
-Όρια ταχύτητας?
-Θα ήθελες! Όρια στις ανθρώπινες συμπεριφορές, στον τρόπο που αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας, το πως μας εκμεταλλεύονται άνθρωποι με χειριστικές συμπεριφορές, που εμποδίζουν το να ζήσουμε ευτυχισμένοι.
-Και γιατί τότε είσαι σκεπτική?
-Γιατί όταν διαλέγεις τα δύσκολα, οφείλεις να είσαι σε θέση να αντιμετωπίσεις και τις συνέπειες, αλλιώς κανόνισε τη πορεία σου.
-Πάλι αυτό το αλλιώς...
-Άσε με σου λέω, από τη μια είμαι ευγνώμων και από την άλλη χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο που έχω γίνει πολιορκητικός κριός, μιλάμε.
-Αν αγαπάς κάποιον, άστον ελεύθερο. Αν είναι δικός σου θα γυρίσει πίσω, αλλιώς θα φύγει μακριά, έχω ακούσει να λένε, σοφή κουβέντα!
-Κάπως έτσι.
-Και μετά?
-Και μετά, τι?
-Έχεις σκεφτεί?
-Δεν ξέρω, δεν μπορώ να σκεφθώ.
-The show must go on...
-Είμαστε ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα και αν μας αντέξει το σχοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα.
-Αυλαία τότε?
-Αυλαία, γέλα παλιάτσο!

Marialena, 1/11/2009

Τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα...

"Νέα Τρομοκρατία". Αυτός ο όρος εφευρέθηκε τη περασμένη δεκαετία, για να περιγράψει τα τρομοκρατικά χτυπήματα που γίνονται από μεμονωμένες ομάδες δραστών, χωρίς άνωθεν καθοδήγηση και πολιτικό μήνυμα πίσω από τις πράξεις τους.

Νέα Τρομοκρατία και έτσι ξαφνικά, σκάνε βόμβες έξω από σπίτια και δημόσια κτίρια, που εικάζονται ότι τοποθετήθηκαν από εξτρεμιστικές ομάδες σε αντίδραση της εξαγγελίας των κυβερνητικών μέτρων για την πάταξη της τρομοκρατίας στη χώρα μας.

Σαν κακόγουστο αστείο μοιάζει αυτό στα αυτιά μου, καθώς ο καινούργιος υπουργός Δημοσίας Τάξεως (νυν Προστασίας του Πολίτη), βρίσκεται αντιμέτωπος με το αντάρτικο των πόλεων, που αντεπιτίθεται όταν η κυβερνητική πολιτική εξαγγείλει μέτρα απέναντι στη τυφλή βία.

Θα την πω την αμαρτία μου, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι πάω να κάνω προπαγάνδα, αλλά όταν συνέβαιναν παρόμοια γεγονότα στη προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η αντιπολίτευση έβρισκε εύφορο έδαφος για να ρίξει το φταίξιμο στη παράταξη της κεντροδεξιάς, ενώ τώρα που ακόμα η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έχει περάσει το ψυχολογικό όριο των 100 ημερών, οι ίδιοι που κατηγορούσαν την "επάρατο", τώρα απλά διατυπώνουν ευχολόγια για την κατάσταση!



Είναι άραγε μοχλός πίεσης η εξολόθρευση αθώων και καταστροφή των περιουσιών τους, για να δηλώσουν τη παρουσία τους ενάντια στο κατεστημένο, ομάδες αναρχοαυτόνομων που δρουν κάτω από τη μύτη του νόμου με την ανοχή των αρχών? Ή το παιχνίδι της γάτας και του ποντικιού που παίζεται ανάμεσα στην εκτελεστική εξουσία και τις παραφυάδες της, έχει όρια?

Η, κατά τύχη, εξάρθρωση της 17Ν εξάλειψε ένα σημαντικό παράγοντα αστικής βίας στον τόπο, δεν έλυσε όμως το πρόβλημα των ατόμων και ομάδων που δρουν στο περιθώριο, συχνά με την ανοχή των εκάστοτε κυβερνήσεων και την άδεια της αστυνομίας. Ποιους εξυπηρετεί να μετατρέπεται μια συνοικία όπως τα Εξάρχεια, σε γκέτο και το κέντρο της Αθήνας σε πεδίο μάχης?

Marialena, 31/10/2009

Ναύπλιο υπό καταιγίδα!

Τι να πει κανείς για την πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας μετά τη Τουρκοκρατία, το ξακουστό Ναύπλιο, που δεν το έχει ήδη ακούσει πρωτύτερα?

Έχοντας κανονίσει Κυριακάτικη εκδρομή με τα μέλη και φίλους του www.mbclub.gr, πάνω από 20 αυτοκίνητα συναντηθήκαμε πρωί πρωί στα διόδια της Ελευσίνας και κατευθυνθήκαμε προς την Αργολίδα, όταν εν μέσω γκρίζου ουρανού, άρχισε να ρίχνει βατράχια στην Ν.Ε.Ο Αθηνών Κορίνθου, ενώ όταν φτάσαμε στο Ναύπλιο, η βροχόπτωση είχε μετατραπεί σε καταιγίδα που ενώ άφησε ανεπηρέαστα τα οχήματα που οδηγούσαμε, εμάς μας έκανε παπιά για όση ώρα τρέχαμε να προφυλαχθούμε στον φιλόξενο χώρο της καφετέριας Ακταίον, με θέα το Μπούρτζι.


Images by Marialena, 2009

Στη συνέχεια με τη βροχή υπό έλεγχο, ανηφορίσαμε προς το Παλαμίδι, όπου μας περίμενε η θέα ολάκερης της πόλης από ψηλά, καθώς και η κορυφογραμμή του κάστρου, που όταν το αντικρίζεις από τη πόλη, δεν χορταίνεις να το βλέπεις! Βγάλαμε τις αναμνηστικές μας φωτογραφίες και στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Κεφαλάρι, έξω από το Άργος, στο οποίο και φάγαμε πεντανόστιμα κρέατα στη ταβέρνα "Σπηλιά", όνομα και πράγμα όσον αφορά την διαρρύθμιση του εσωτερικού χώρου! Μόνον οπτικουστικά εφέ δεν είχε το κατάστημα, να νομίζεις πως είσαι στο σπήλαιο του Δηρού!

Επιστροφή από τα Δερβενάκια μέσω Χιλιομοδίου και Σολωμού Κορινθίας, με μια ενδιαφέρουσα ορεινή διαδρομή και στη συνέχεια ενώ το σκοτάδι είχε ήδη πέσει και λόγω αλλαγής της ώρας στο χειμερινό ωράριο, επιστροφή στην Αθήνα με τη βροχή να δίνει το ρυθμό στους καθαριστήρες στο αυτοκίνητο με τη μουσική να συνοδεύει την οδήγηση και ενώ το κρεβάτι μου φαντάζει ήδη σαν το πιο δελεαστικό μέρος για να ζεσταθώ ενώ ένα κρύωμα δεν λέει να υποχωρήσει, η όρεξη για την επόμενη εξόρμηση, φθινοπωρινή πια, παραμένει ασίγαστη!

Marialena, 25/10/2009

October 24th - World Day for Climate Action

Σε 173 χώρες σε όλον τον κόσμο η 24η Οκτωβρίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα για τη Κλιματική Δράση. Η οργάνωση www.350.org, είναι αφιερωμένη στη προώθηση της μείωσης του διοξειδίου του άνθρακα στα αποδεκτά ως ασφαλή επίπεδα των 350 μικρογραμμαρίων, μέσα από περισσότερες από 4500 δράσεις για τη περιβαλλοντική αφύπνιση ανάμεσα σε ευαισθητοποιημένους πολίτες.



Μην απορήσετε όμως αν στον σχετικό χάρτη που υπάρχει στην ιστοσελίδα, δεν θα βρείτε πουθενά σημειωμένη με δράσεις, τη συγκεκριμένη ημέρα, στη χώρα μας... Θα ήθελα να υπάρχει ένα οικολογικό κίνημα στην Ελλάδα που να είναι σε θέση να διασπείρει το μήνυμα της ημέρας, όχι γιατί προσβλέπει σε πολιτικά οφίτσια, αλλά γιατί έχει ως στόχο την εξάπλωση του οικολογικού τρόπου ζωής και σκέψεις στους Νεοέλληνες, που άμα τω νεοπλουτισμώ και την ξιπασιά που μας δέρνει ως λαός τα τελευταία χρόνια, έχουμε ξεχάσει ότι η φύση εκδικείται, όταν τη βιάζεις και τη παραμελείς.

Να ευχηθώ του χρόνου, μια ακόμα σχετική εκδήλωση να έχει διοργανωθεί σε κάποιες από τις πόλεις της Ελλάδας και να κοσμούν φωτογραφίες από το γεγονός τη διεθνή σελίδα του www.350.org και κυρίως να ευχηθώ να ξυπνήσουν συνειδήσεις ότι χωρίς αυγά ομελέτα δεν γίνεται, ή αλλιώς χωρίς τη συμμετοχή όλων μας σε μια ειρηνική συγκέντρωση με θέμα τη μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, το μήνυμα θα μας αφήσει για μια ακόμη φορά αδιάφορους. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει να διαδηλώσουμε κατά της πολιτικής της ΔΕΗ να λειτουργεί ακόμα εργοστάσια ηλεκτρικής ενέργειας με λιθάνθρακα π.χ. ή να αποσύρουμε επιτέλους με απλουστευμένες διαδικασίες και κίνητρα από τη πολιτεία, τα σαραβαλάκια μας που τα κρατούσαμε γιατί περιμέναμε τη μεγάλη "ευκαιρία", ενώ το μόνο που κάνουν είναι να ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα με τα καυσαέριά τους.

Marialena, 23/10/2009

Κέλτικο Ωροσκόπιο - Βρείτε το δέντρο σας!

Ιαν 01 έως Ιαν 11-------- Έλατο
Ιαν 12 έως Ιαν 24 --------Πτελέα
Ιαν 25 έως Φεβ 03 -------Κυπαρίσσι
Φεβ 04 έως Φεβ 08------ Λεύκη
Φεβ 09 έως Φεβ 18 ------Κέδρος
Φεβ 19 έως Φεβ 28 ------Πεύκο
Μαρ 01 έως Μαρ 10 ------Κλαίουσα,Ιτιά
Μαρ 11 έως Μαρ 20 ------Λεμονιά lime
Μαρ 21 ---------------------Βελανιδιά
Μαρ 22 έως Μαρ 31 ------Φουντουκιά
Απρ 01 έως Απρ 10 -------Μελία Rowan
Απρ 11 έως Απρ 20------- Σφένδαμος
Απρ 21 έως Απρ 30 -------Φιστικιά
Μαί 01 έως Μαι 14 ---------Λεύκη
Μαι 15 έως Μαιy 24 -------Καστανιά
Μαι 25 έως Ιουν 03 -------Απολιθωμένο
Ιουν 04 έως Ιουν 13 -----Γαύρος
Ιουν 14 έως Ιουν 23 -----Συκιά
Ιουν 24 --------------------Σημύδα
Ιουν 25 έως Ιουλ 04 -----Μηλιά
Ιουλ 05 έως Ιουλ 14----- Έλατο
Ιουλ 15 έως Ιουλ 25 -----Πτελέα
Ιουλ 26 έως Αυγg 04 ----Κυπαρίσσι
Αυγ 05 έως Αυγ 13------- Λεύκη
Αυγ 14 έως Αυγ 23 -------Κέδρος
Αυγ 24 έως Σεπ 02------- Πεύκο
Σεπ 03 έως Σεπ 12 --------Κλαίουσα, Ιτιά
Σεπ 13 έως Σεπ 22-------- Λεμονιά lime
Σεπ 23 ----------------------Ελιά
Σεπ 24 έως Οκτ 03 -------Φουντουκιά
Οκτ 04 έως Οκτ 13 -------Μελία Rowan
Οκτ 14 έως Οκτ 23 -------Σφένδαμος
Οκτ 24 έως Νοε 11 -------Φιστικιά
Νοε 12 έως Νοε 21 -------Καστανιά
Νοε 22 έως Δεκ 01 -------Απολιθωμένο
Δεκ 02 έως Δεκ 11 -------Γαύρος
Δεκ 12 έως Δεκ 21 -------Συκιά
Δεκ 22 ---------------------Οξιά
Δεκ 23 έως Δεκ 31 -------Μηλιά



ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ (Γενναίος)
απότομη φύση, γενναίος, δυνατός, άκαμπτος, ανεξάρτητος, ευαίσθητος, δεν του αρέσουν οι αλλαγές, κρατάει τα πόδια του στο έδαφος, άνθρωπος της δράσης.

ΓΑΥΡΟΣ (Καλή γεύση)
της ψυχρής ομορφιάς, νοιάζεται για την εμφάνισή του και την κατάστασή του, καλή γεύση, δεν είναι εγωιστής, κάνει την ζωή όσο πιο άνετη μπορεί να γίνει, καθοδηγεί μία λογική και πειθαρχημένη ζωή, ψάχνει για ευγένεια και αναγνώριση σε έναν αισθηματικό σύντροφο, ονειρεύεται ασυνήθιστους εραστές, είναι σπανίως χαρούμενος με τα αισθήματά του, δυσπιστεί τους περισσότερους ανθρώπους, δεν είναι ποτέ σίγουρος για τις αποφάσεις του, πολύ ευσυνείδητος.

ΕΛΑΤΟ (Μυστήριος)
εκπληκτική γεύση, αξιοπρέπεια, σοφιστικέ, αγαπάει οτιδήποτε ωραίο, μελαγχολικός, πεισματάρης, τείνει στον εγωισμό αλλά νοιάζεται για τους κοντινούς του, κάπως μετριόφρων, πολύ φιλόδοξος, ταλαντούχος, επιμελής, αδιαφιλονίκητος εραστής, πολλούς φίλους, πολλούς εχθρούς, πολύ αξιόπιστος.

ΕΛΙΑ (Σοφός)
αγαπάει τον ήλιο, ζεστά και ευγενικά αισθήματα, λογικός, ισορροπημένος, αποφεύγει τις επιθέσεις και την βία, ανεχτικός, εύθυμος, ήρεμος, πολύ καλή αίσθηση της δικαιοσύνης, ευαίσθητος, ευσυγκίνητος, ελεύθερος από ζήλια, αγαπάει το διάβασμα και την παρέα των σοφιστικέ ανθρώπων.

ΚΑΣΤΑΝΙΑ (Ειλικρίνεια)
ασυνήθιστης ομορφιάς, δεν θέλει να εντυπωσιάζει, πολύ καλά αναπτυγμένη αίσθηση δικαιοσύνης, ζωντανός, ενδιαφέρων, ένας γεννημένος διπλωμάτης, αλλά ερεθίζεται εύκολα και ευαίσθητος στην παρέα, συχνά λόγω έλλειψης αυτοπεποίθησης, μερικές φορές ενεργεί με υπεροχή, νιώθει μη κατανοητός, αγαπάει μόνο μία φορά, έχει δυσκολίες στην εύρεση συντρόφου.

ΚΕΔΡΟΣ (Πεποίθηση)
σπάνιας ομορφιάς, ξέρει πώς να προσαρμόζεται, του αρέσει η πολυτέλεια, της καλής υγείας, ούτε κατά διάνοια ντροπαλός, τείνει να περιφρονεί τους άλλους, αυτοπεποίθηση, αποφασιστικότητα, ανυπόμονος, του αρέσει να εντυπωσιάζει τους άλλους, πολλά ταλέντα, επιμελής, υγιεινή αισιοδοξία, περιμένει για την μία αληθινή αγάπη, ικανός να παίρνει γρήγορες αποφάσεις.

ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ (Πιστότητα)
δυνατός, μυώδης, προσαρμοστικός, παίρνει ότι έχει η ζωή να δώσει, ικανοποιημένος, αισιόδοξος, ποθεί λεφτά και αναγνώριση, μισεί την μοναξιά, παθιασμένος εραστής που δεν μπορεί να ικανοποιηθεί, πιστός, ευέξαπτος, απείθαρχος, σχολαστικός, και αδιάφορος.

ΛΕΜΟΝΙΑ LIME (Αμφιβολία)
δέχεται ότι σερβίρει η ζωή με έναν σύνθετο τρόπο, μισεί τους τσακωμούς, το στρες και τον μόχθο, δεν του αρέσει η τεμπελιά και η αργία, μαλακός και εύκαμπτος , κάνει θυσίες για τους φίλους, πολλά ταλέντα αλλά όχι αρκετά επίμονος για να τα κάνει να ανθίσουν, συχνά γκρινιάζει και παραπονιέται, πολύ ζηλιάρης αλλά πιστός.

ΛΕΥΚΗ (Αβέβαιος)
μοιάζει πολύ διακοσμητικός, όχι πολύ αυτοπεποίθηση, γενναίος μόνο εάν είναι απαραίτητο, χρειάζεται καλή διάθεση και ευχάριστο περίγυρο, πολύ επιλεκτικός, συχνά μοναχικός, μεγάλη έχθρα, καλλιτεχνική φύση, καλός οργανωτής, τείνει στην φιλοσοφία, αξιόπιστος σε κάθε κατάσταση, παίρνει την συνεργασία πολύ σοβαρά.

ΜΕΛIΑ ROWAN (Ευαισθησία)
γεμάτος από γοητεία, εύθυμος, προικισμένος, χωρίς εγωισμό, του αρέσει να τραβάει την προσοχή, αγαπάει την ζωή, κίνηση, ανησυχία, και ακόμα περιπλοκή, είναι συγχρόνως εξαρτημένος και ανεξάρτητος, καλή γεύση, καλλιτεχνικός, φλογερός, αισθηματικός, καλή παρέα, αλλά δεν συγχωρεί.

ΜΕΛΙΑ-ΣΤΑΚΤΗΣ ASH (Φιλόδοξος)
ασυνήθιστα ελκυστικός, κεφάτος, παρορμητικός, απαιτητικός, δεν νοιάζεται για κριτική, φιλόδοξος, έξυπνος, ταλαντούχος, του αρέσει να παίζει με την φωτιά, μπορεί να γίνει εγωιστής, πολύ αξιόπιστος και αντάξιος εμπιστοσύνης, πιστός και φρόνιμος εραστής, μερικές φορές το μυαλό εξουσιάζει την καρδιά, αλλά παίρνει την συνεργασία στα πολύ σοβαρά.

ΜΗΛΙΑ (Αγάπη)
ελαφριάς στήριξης, πολύ γοητεία, εμφάνιση και έλξη, ευχάριστη αύρα, ερωτότροπος, περιπετειώδης, ευαίσθητος, πάντα ερωτευμένος, θέλει να αγαπάει και να αγαπιέται, πιστός και τρυφερός σύντροφος, πολύ γενναιόδωρος, επιστημονικά ταλέντα, ζει για το σήμερα, ένας ελεύθερος από έγνοιες φιλόσοφος με φαντασία..

ΟΞΙΑ (Δημιουργός)
έχει καλή γεύση, νοιάζεται για την εμφάνισή του, υλιστής, καλή οργάνωση της ζωής και της καριέρας, οικονομικός, καλός ηγέτης, δεν παίρνει μη απαραίτητα ρίσκα, λογικός, θαυμάσια ισόβια συντροφιά, τρελαίνεται να κρατιέται σε φόρμα (δίαιτες, σπορ, κλπ.)

ΠΕΥΚΟ (Σχολαστικός)
αγαπάει την ευχάριστη παρέα, πολύ απότομος, ξέρει πώς να κάνει την ζωή άνετη, πολύ δραστήριος, φυσικός, καλή παρέα, αλλά σπάνια φιλικός, ερωτεύεται εύκολα αλλά το πάθος του σβήνει γρήγορα, εγκαταλείπει εύκολα, όλα τον απογοητεύουν μέχρι να βρει το ιδανικό του, άξιος εμπιστοσύνης, πρακτικός.

ΠΤΕΛΕΑ (Γενναιόφρων)
ευχάριστη όψη, γουστόζικα ρούχα, δυνατές απαιτήσεις, τείνει να μην ξεχνάει λάθη, εύθυμος, του αρέσει να οδηγεί αλλά όχι να υπακούει, ειλικρινής και πιστός σύντροφος, του αρέσει να παίρνει αποφάσεις για άλλους, γενναιόφρων, γενναιόδωρος, καλή αίσθηση του χιούμορ, πρακτικός.

ΣΗΜΥΔΑ (Έμπνευση)
ζωντανός, ελκυστικός, κομψός, φιλικός, απαιτητικός, μετριόφρων, δεν του αρέσει τίποτα το υπερβολικό, απεχθάνεται το χυδαίο, αγαπάει την ζωή στην φύση και στην ηρεμία, όχι πολύ παθιασμένος, γεμάτος από φαντασία, μικρή φιλοδοξία, δημιουργεί μία ήρεμη και ευχάριστη ατμόσφαιρα.

ΣΥΚΙΑ (Ευαισθησία)
πολύ δυνατός, λιγάκι ισχυρογνώμων, ανεξάρτητος, δεν επιτρέπει αντιφάσεις ή διαφωνίες, αγαπάει την ζωή, την οικογένειά του, τα παιδιά και τα ζώα, λιγάκι κοινωνική πεταλούδα, καλή αίσθηση του χιούμορ, του αρέσει η αδράνεια και η τεμπελιά των πρακτικών ταλέντων και της εξυπνάδας.

ΣΦΕΝΔΑΜΟΣ (Ανεξάρτητος)
ένα όχι συνηθισμένο άτομο, γεμάτος από φαντασία και γνησιότητα, ντροπαλός και επιφυλακτικός, φιλόδοξος, περήφανος, αυτοπεποίθηση, πεινασμένος για νέες εμπειρίες, μερικές φορές νευρικός, έχει πολλές πολυπλοκότητες, καλή μνήμη, μαθαίνει εύκολα, μπερδεμένη ερωτική ζωή, ξέρει να εντυπωσιάζει.

ΦΟΥΝΤΟΥΚΙΑ (Ασυνήθιστος)
γοητευτικός, χωρίς απαιτήσεις, πολύ κατανοητικός, ξέρει πώς να κάνει εντύπωση, ενεργός αγωνιστής για κοινωνικούς σκοπούς, δημοφιλής, μελαγχολικός και παράξενος εραστής, ειλικρινής, και επιεικής σύντροφος, ακριβής αίσθηση δικαιοσύνης.

ΦΥΣΤΙΚΙΑ (Πάθος)
άκαμπτος, περίεργος και γεμάτος αντιθέσεις, συχνά εγωιστής, επιθετικός, αριστοκράτης, πλατύς ορίζοντας, απρόσμενες αντιδράσεις, αυθόρμητος, χωρίς όρια φιλοδοξία, χωρίς ευκαμψία, δύσκολος και ασυνήθιστος σύντροφος, δεν αρέσει πάντα αλλά συχνά θαυμάζεται, πολυμήχανη στρατηγική, πολύ ζηλιάρης και φλογερός, χωρίς συμβιβασμούς.

ΚΛΑΙΟΥΣΑ, ΙΤΙΑ (Μελαγχολία)
ωραίος αλλά γεμάτος μελαγχολία, ελκυστικός, πολύ ευσυγκίνητος, αγαπάει οτιδήποτε ωραίο και γευστικό, αγαπάει τα ταξίδια, ονειροπόλος, ακούραστος, ιδιότροπος, ειλικρινής, μπορεί να επηρεαστεί αλλά δεν είναι εύκολος για συμβίωση, απαιτητικός, καλή διαίσθηση, υποφέρει στην αγάπη αλλά βρίσκει μερικές φορές έναν σύντροφο άγκυρα.

Για την αντιγραφή, Marialena, (Σφένδαμος) 11/2/2009

Blog Action Day: 2009 Climate Change

Take Action: Tell the U.S. it's Time to Act on Climate Change



More than any other country, action taken by the United States to limit greenhouse gases and build a clean energy economy is needed to achieve a sustainable solution to our global climate crisis.

This December world leaders will gather in Copenhagen to negotiate a global response to climate change. As a world leader in greenhouse gas pollution as well as clean energy technology, the United States needs to take bold action by implementing comprehensive clean energy policies to curb emissions.

President Barack Obama has said that climate change is an urgent threat, and that he wants to restore America's responsible leadership in the world.

This is a chance for people around the world and in the United States to join together in telling President Obama that we want him to lead the United States in taking bold and significant action to reduce greenhouse gasses.

Time is running out, and our planet can't afford to wait.

Link: Blog Action Day '09

What Love Is...

Mary J. Blige - What love is (Growing Pains, 2008)

Hmm.
Beautiful, horrible, magical, terrible.
Reason to laugh and smile.
Reason to cry yourself to sleep at night.
Start a fight. Make up, break up, wrong or right.
Heaven for all its worth can
equally be hell right here on earth.
(And no one really knows anything about it)
But everybody needs it.
We can't live without it.
(And that's the way it goes)
Darkest day, brightess night.
Just some of the things you might hear if you ask what love feels like.

And it feels like joy, and it feels like pain.
And it feels like sunshine, feels like rain.
An excuse for dying, reason to live.
And if you don't know, that's what love is.
Love is.
Gentle kiss, sweet caress.
Kiss the base of your neck.
argue until my head hurts, I can't remember what you said.
Out, screaming loud, don't know what were screaming bout.
So confusing yes its true, but if it wasn't there what would we do?

(And no one really knows anything about it)
But everybody needs it.
We can't live without it.
(And that's the way it goes)
Darkest day, brightess night.
Just some of the things you might hear if you ask what love feels like.

And it feels like joy, and it feels like pain.
And it feels like sunshine, feels like rain.
An excuse for dying, reason to live.
And if you don't know, that's what love is.
Love is.

That's love.
Anything that can bring you up or break you down.
That's love.
Leave the sun up in your sky or the darkest clowds.
That's love. And we need it.
That's love. And we need it.
That's love.
Oh ask anybody how it feels

And it feels like joy, and it feels like pain.
And it feels like sunshine, feels like rain.
An excuse for dying, reason to live.
And if you don't know, that's what love is.
Love is.

And it feels like joy (joy), and it feels like pain (pain).
And it feels like sunshine, feels like rain.
An excuse for dying (oh), reason to live (oh).
And if you don't know, that's what love is.
Love is. ohhhh. ohhhh. that is

σ.σ. Αυτό το τραγούδι "μίλησε" στη καρδιά μου, από την ώρα που το πρωτάκουσα μέσα από τον δίσκο της MJB "Growing Pains" (2008). Για μένα προσωπικά, τόσο η αισθαντική ερμηνεία αλλά και το τραγούδι το ίδιο, τα λένε όλα γύρω από το αναπάντητο ερώτημα που βασανίζει συχνά το μυαλό μας: "τι είναι η αγάπη"?

Καλή ακρόαση,

Μαριαλένα, 26/8/2009

Τέλος Εποχής

Αυτές τις ημέρες η πραγματικότητα με ξεπερνά κατά πολύ, καθώς λεπτό προς λεπτό οι εξελίξεις μετά τις βουλευτικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, είναι κατακλυσμιαίες.

Πρώτα απ' όλα, η νίκη του ΠΑΣΟΚ, δεν ήταν απλά νίκη, αλλά εκλογικός θρίαμβος, καθώς με τη σωστή επικοινωνιακή πολιτική που ακολουθήθηκε και την θετική στάση του προέδρου του, απέναντι στις προκλήσεις της νέας κυβέρνησης, έδωσε στους ψηφοφόρους μήνυμα αισιοδοξίας, σε αντίθεση με τον απερχόμενο Πρωθυπουργό, ο οποίος προκαλούσε δυσθυμία στους πολίτες, με ύφος και λόγο, που όσο αληθινοί και αν ήταν, δεν έπαυαν να μας κάνουν να αναρωτιόμαστε, αν πραγματικά αυτά που λέει, τα εννοεί, για να του δοθεί ακόμα μια ψήφος εμπιστοσύνης από το εκλογικό σώμα.

Η ήττα της Νέας Δημοκρατίας ήταν συντριπτική, γεγονός που άφησε πολλά ερωτηματικά για το υπόβαθρο της κυβερνητικής, μέχρι πρόσφατα, παράταξης. Ο κ. Καραμανλής μπορεί σε μια συναισθηματικά φορτισμένη περίσταση να ανέλαβε ηθικά το φταίξιμο για το εκλογικό αποτέλεσμα και να παραιτήθηκε του προεδρικού αξιώματος, ανοίγοντας το δρόμο για την εκλογή νέου Προέδρου στη Νέα Δημοκρατία, όμως δεν αρκεί κάτι τέτοιο για να απονείμει δικαιοσύνη και να διορθώσει τα κακώς κείμενα εκ μέρους της κυβέρνησης που ηγήθηκε.

Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω το ρολόι του χρόνου, θα πήγαινα έναν χρόνο και πίσω, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο του Βατοπεδίου όπου στην Έκθεση της Θεσσαλονίκης του 2008, ο Πρωθυπουργός είπε πως "δεν είχε επαρκή ενημέρωση περί του σκανδάλου" από τους συνεργάτες του και απέμεινε να παρακολουθεί τις εξελίξεις πίσω από μιαν γελοία δικαιολογία και έλλειψη πολιτικής τόλμης, βάζοντας το μαχαίρι στο κόκκαλο και τη "νέα διακυβέρνηση" που βαυκαλιζόταν να την κάνει, επιτέλους, πράξη. Αντ' αυτού, επέλεξε να συγκαλύψει την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος υπέρ του παγκαριού της Μονής Βατοπεδίου και του κατάπτιστου διδύμου ιερωμένων Εφραίμ και Αρσενίου, που με τις πλάτες της πολιτικής ηγεσίας, πλούτισαν εις βάρος της δημόσιας γης και του αισθήματος δικαίου της κοινωνίας, για να φέρω ένα παράδειγμα το οποίο εξώθησε την αντίδραση της κοινωνίας για την αποτελεσματικότητα της κυβερνητικής πολιτικής.

Όχι μόνον η εκλογική βάση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και ολόκληρη η κοινωνία απέμεινε να παρακολουθεί σαστισμένη για την έλλειψη κυβερνητικής πυγμής, στη διαχείριση ανάλογων κρίσεων, γεγονός που επιβεβαιώθηκε μέσω της ψήφου και στις ευρωεκλογές του περασμένου Ιουνίου, όπου πανικόβλητος ο κ. Πρωθυπουργός ανακάλυψε μετέπειτα το ζήτημα των παρανόμων μεταναστών στην Ελλάδα, ενώ ήδη στο παρασκήνιο φαινόταν οι εγκέφαλοι του κόμματος που χάρασσαν απουσία αυτού, την σκληρή γραμμή για την χάραξη πολιτικής.

Προσπάθησε ο Κώστας Καραμανλής να προβάλει ένα πρότυπο πολιτικού ανδρός, ο οποίος να είναι αυτάρκης, σαφής, ειλικρινής και σε επαφή με τον κόσμο που τον ψηφίζει. Κατέληξε να εγκαταλείψει πρώτος το καράβι της διακυβέρνησης, δείχνοντας τον δρόμο και στους ψηφοφόρους που αμφιταλαντευόταν για να του δώσει τη ψήφο του για μιαν ακόμη φορά, ενώ εκείνος έστεκε αβοήθητος μπροστά στο ξέσπασμα πυρκαγιών, καταστρεπτικών για την χώρα και την οικονομική κρίση, που επέβαλε ακόμα σκληρότερα μέτρα για την δημοσιονομική αντιμετώπιση του ελλείμματος, με στόχο τους μισθωτούς και τα μικρομεσαία εισοδήματα.


Εικόνα από medya.todayszaman.com

Τα λοιπά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, απείχαν διακριτικά από την καταιγίδα εν κρανίω του Προέδρου τους, καθώς άλλοι ήταν οι υπαίτιοι για την πτώση και άλλοι κρατούσαν τις αποστάσεις τους, περιμένοντας να δουν τι θα γίνει την επόμενη μέρα. Η παράταξη της κεντροδεξιάς, έτσι όπως εκφράζεται από τη Νέα Δημοκρατία, διακατέχονταν πάντοτε από εσωστρέφεια και διχογνωμία, που πήγαζε από τα συμφέροντα των πολιτικών τζακιών, που έβρισκαν στέγη στον ίδιο χώρο. Από τη μια οι Καραμανλικοί και από την άλλοι οι Μητσοτακικοί που εναλλάσσονται στην εξουσία κατά διαστήματα, με έκτακτες εμφανίσεις άλλων στελεχών, περισσότερο κεντρώων ή δεξιών, οι οποίοι είναι επίσης σφετεριστές της εξουσίας.

Ό,τι ξεκίνησε με την έλευση του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1974 και την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, τώρα πια έκανε τον κύκλο του και έκλεισε οριστικά, καθώς βλέπω από τις τρέχουσες εξελίξεις. Το μεν ΠΑΣΟΚ, αναδιοργανώθηκε όσο καιρό περνούσε τη κρίση του τα τελευταία έξι χρόνια, ως αντιπολίτευση, η δε Νέα Δημοκρατία, τώρα εισέρχεται σε μιαν μακρά περίοδο κρίσης και αποσύνθεσης, όπου θα ξεχωρίσει η ίρα από το στάρι και θέλω να πιστεύω, επιτέλους, θα δωθεί ένα τέλος, σε όσους πολιτικούς έδρασαν παραβατικά μέσα στους κόλπους της, εις βάρος της κομματικής της βάσης και του ελληνικού λαού. Η κεντροδεξιά παράταξη, δεν είναι τυχαία, εκπροσωπεί όπως και στην Ευρώπη, ένα μεγάλο ρεύμα λαού, γι' αυτό και η απομάκρυνση κομματικών στελεχών που στέκουν εμπόδιο στην εξέλιξη και εξυγίανσή της, είναι παραπάνω από επιβεβλημένη, τώρα πια, αν θέλει η Νέα Δημοκρατία να επιζήσει της κρίσης που έχει περιέλθει και να βγει αναγεννημένη στο πολιτικό προσκήνιο, με νέες στρατηγικές και νέα πρόσωπα να υπηρετούν την ιδεολογία την οποία, κάποτε, προάσπιζε.

Η ανάληψη της εξουσίας από την κεντροαριστερά με ισχυρή πλέον, πλειοψηφία, ήταν ιστορική αναγκαιότητα, καθώς η παρατεταμένη περίοδος ανασφάλειας και έλλειψης κυβερνητικής πολιτικής, θα είχε καταστρεπτικά αποτελέσματα για την χώρα, η οποία είναι ήδη σε δεινή οικονομική κατάσταση. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως ο Γιώργος Παπανδρέου είναι θαυματοποιός ή ζογκλέρ, ο οποίος θα φέρει την ευμάρεια σε μιαν Ελλάδα γεμάτη εξωτερικά χρέη και ελλείμματα, λόγω συσσωρευμένης κακοδιαχείρισης των δημόσιων πόρων.

Εάν πάψει επιτέλους, αυτό το "ανεβήκαμε στην εξουσία και τρώμε με δέκα μασέλες, εμείς και οι παρατρεχάμενοι μας" που χαρακτήριζε τους κυβερνώντες από το 1981 και μετά, ίσως η χώρα να μπορέσει να ορθοποδήσει σε βάθος χρόνου. Αν σταματήσει η νοοτροπία του βολέματος σε μια θεσούλα και αντί αυτού δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας στην βιομηχανία και παροχή υπηρεσιών, τότε ο Έλληνας θα θέλει να αξιοποιήσει το δυναμικό του σε ανάλογες δουλειές, αντί να βολεύεται με τα προγράμματα Stage και τις συμβάσεις εργασίας, για εργολαβίες ή μάλλον κάλυψη οργανικών αναγκών, στον υδροκέφαλο δημόσιο τομέα.

Αν ακολουθηθεί μια οικονομική πολιτική που θα προσελκύσει επενδύσεις στη χώρα, αντί να διώχνει το ξένο κεφάλαιο προς άλλες Βαλκανικές οικονομίες, αν δεν υπάρξει πολιτική πρόνοιας προς τους πολίτες αυτής της χώρας, καθώς και για όσους έχουν μεταναστεύσει ή διαμένουν σε αυτήν, στα πρότυπα της Βόρειας Ευρώπης, η Ελλάδα θα παραμένει ο τριτοκοσμικός εταίρος, βουτηγμένος στα σκάνδαλα και στη ρεμούλα, ο οποίος θα αποτελεί λόγω γεωπολιτικής θέσης, προτεκτοράτο των Μεγάλων Δυνάμεων, όπου πολύ λίγο ρόλο θα παίζει η άσκηση πολιτικής και υπεράσπιση συμφερόντων, παρά η παραχώρηση γης και ύδατος, για να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί ακόμα πιο φτωχοί.

Οι κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή, έκαναν έργο και μάλιστα σημαντικό, το οποίο κάτω από τον κυκεώνα των λαθεμένων επιλογών του Πρωθυπουργού για την ανάληψη δράσης, καταποντίστηκε και απαξιώθηκε, ως μηδέποτε γενόμενο και είναι κρίμα για όσους δούλεψαν προς αυτήν την κατεύθυνση. Η νέα κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, έχει να κερδίζει ένα μεγάλο στοίχημα, ότι θα δράσει πέρα και πάνω από τις παγιοποιημένες πρακτικές των τρωκτικών που εκμαυλίζουν τον δημόσιο βίο, σε όποιον πολιτικό χώρο και αν ανήκουν. Αν καταφέρει μέχρι την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, να παράξει έργο και να φέρει τη χώρα ένα βήμα πιο μπροστά από πριν, τότε θα έχουμε αλλάξει νοοτροπία ως πολίτες αυτής της χώρας! Ίδωμεν...

Μαριαλένα, 6/10/2009

Η αγάπη του Θεού

Η αγάπη του Θεού είναι η τέλεια αγάπη

Όλοι μας θέλουμε να βιώνουμε αληθινή αγάπη. Μερικοί από εμάς την βρίσκουν στις σχέσεις, άλλοι στην φύση, λίγοι υπηρετώντας την ανθρωπότητα, και μία χούφτα στην ενθύμηση του Θεού η έσχατη αγάπη. Ψάχνουμε παρηγοριά και στήριξη στον φυσικό κόσμο εφόσον ο σύνδεσμος μας με το Θείο Ον έχει αποδυναμωθεί με την πάροδο του χρόνου

Ωστόσο, έχοντας νιώσει την αγάπη Του και την δύναμη Του πολλές φορές, γνωρίζουμε μέσα μας ότι η αγάπη του Θεού για μας, τα πνευματικά Του παιδιά είναι η τέλεια αγάπη, ίδια για όλους, αλτρουιστική, ανιδιοτελής και χωρίς όρους. Αν Τον αγαπάμε μ' αυτόν τον τρόπο, θα αγαπάμε και τους άλλους με τον ίδιο τρόπο. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να επανασυνδεθούμε μαζί Του και να Τον θυμόμαστε συνέχεια για να βιώνουμε αληθινή αγάπη στην ζωή μας.

Για την αντιγραφή,
Μαριαλένα, 2/7/2007

Μηδένα προ του τέλους... κακάριζε!

Μια εβδομάδα μας έμεινε από σήμερα για να ησυχάσουμε στη κυριολεξία, από τον βομβαρδισμό των μηνυμάτων υπέρ ενός ή άλλου υποψηφίου ή κόμματος εν όψει των βουλετικών εκλογών της 4ης Οκτωβρίου!

Το ΚΚΕ κατά τη προσφιλή του συνήθεια, όποιον στύλο της ΔΕΗ δει, αναρτά τα γνωστά πανό του, να τολμήσω και να πω πως θα μας βρομίσει πάλι τους δρόμους παραμονές της ψηφοφορίας, με τα φέιγ βολάν του "αντισταθείτε" κλπ και βάφοντας με αντιαισθητικά συνθήματα τοίχους μεγάλης επιφάνειας που θα παραμείνουν έτσι μέχρι τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου!

Ο κ. Πρωθυπουργός ποζάρει με το βλέμμα στο κενό στις γιγαντοαφίσες που σου δίνουν το μήνυμα για "ψήφο ευθύνης". Δηλαδή κύριε Καραμανλή μου, αν σας ψηφίσω, θα πληρώσω εγώ τη νύφη για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης της ΝΔ? Αν δεν σας ψηφίσω, πάλι τι ευθύνη θα έχω?


image by files.opensuse.org/opensuse/en/e/ee/Geeko_vote.jpg

Ο Γιωργάκης μας μιλά για την Πράσινη Ανάπτυξη και στο μυαλό μου έρχονται τα "πράσσειν άλογα" ή και τα πράσινα άλογα, όπως θα το πάρει κανείς το ερμηνεύει. Κύριε Παπανδρέου να σας αφιερώσω το "Με τι δεκάρα, πως θα παντρευτούμε Μανωλιό μου" γνωστό τραγούδι της δεκαετίας του '70 που μου ήλθε στο νου περί του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ για την επόμενη μέρα των εκλογών. Θα σας ψηφίσουν οι απελπισμένοι, οι δυσαρεστημένοι, όσοι έχουν επενδύσει ότι εσείς και η κυβέρνησή σας θα τους "βολέψετε" γιατί οι άλλοι δεν τους τακτοποίησαν. Το σκεφθήκατε καλά τι ευθύνη αναλαμβάνετε απέναντί τους?

Ο κ. Τσίπρας από την άλλη, φέρει με εξαιρετική ευκολία τον ρόλο του Ρομπέν των Πολιτών, όπου κατατρεγμένος, τσουπ! ο Αλέξης μπροστά του με τη λύση στο τσεπάκι... Η Ριζοσπαστική Αριστερά σε ρόλο ψηφοσυλλέκτη, μεταξύ Κέντρο-Αριστεράς και πολωτικού Κομμουνισμού, σε διαρκή αναζήτηση ταυτότητας και υποστηρικτών που στηρίζουν αυτό το ετερόκλητο οικοδόμημα του Συνασπισμού.

Ο δε κ. Καρατζαχέρης (σωστά το διαβάσατε, λογοπαίγνιο κάνω!), είναι η αλογόμυγα που τσιμπάει και ενοχλεί τα δύο κόμματα εξουσίας. Σου λέει, κλυδωνίζεται η ΝΔ? Θα της πάρω τους δυσαρεστημένους μη Πασοκοκλίνοντες, δεν αρέσει η πολιτική του ΠΑΣΟΚ στους Κεντρώους? Θα τους προσεταιριστώ, αν δεν θέλουν να πάνε στη ΝΔ! Εκ του ασφαλούς προβάλλει ως ρυθμιστής της πολιτικής κατάστασης, σε ένα κοινό που αποτελείται από παλιούς Νεοδημοκράτες, Βασιλικούς, Χουντικούς έως και ακροδεξιούς που στο πρόσωπό του βλέπουν τον "Γιωργάρα", τον μάγκα τον καραμπουζουκλή, που με τον σταυρό στο χέρι θα αποδείξει "πόσα απίδια βάνει ο σάκος", στους επίδοξους σφετεριστές της εξουσίας.

Όσο για τους Οικολόγους, το νέο "τρέντυ" κόμμα που από κίνηση εξελίσσεται σε "θέλω ψήφους και τις θέλω τώρα!" με ένδυμα την Οικολογία και την ευαισθητοποίηση των πολιτών προς αυτή τη κατεύθυνση, ήδη έχει διαπράξει τα πρώτα του πολιτικά ολισθήματα, καθώς οι Ανθελληνικές θέσεις κάποιων εκπροσώπων του, έχουν δυσαρεστήσει μεγάλη μερίδα κόσμου, που εκτός από περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένοι, δεν βρίσκουν λόγο να εκφέρουν τέτοιες ανυπόστατες απόψεις για το μέλλον της χώρας στη διεθνή πολιτική σκηνή. Άλλο το να εμφυσήσουμε στη συνείδηση του πολίτη αυτής της χώρας, την οικολογική και περιβαλλοντικά ευμενή διαχείρισή των φυσικών πόρων της Ελλάδας και άλλο πίσω από το ένδυμα της προστασίας και ανάδειξης του περιβάλλοντος, να κρύβονται γκρίζοι λύκοι με αντιπατριωτικά ένστικτα, με δισχιδή προσωπικότητα και ανάλογες απόψεις.

Μια εβδομάδα μας έμεινε ακόμα, να σβήνουμε μηνύματα γραπτά από το κινητό μας από ασχέτους που τώρα μας θυμήθηκαν και μας ενημερώνουν πότε θα πάνε ακόμα και στη τουαλέτα και θα γλυτώσουμε αρκετά κλικ, για να διαγράφουμε τα ενημερωτικά δήθεν ηλεκτρονικά τους μηνύματα, όπου ως άλλοι εθνοσωτήρες, μας κάνουν πλύση εγκεφάλου με τα σχεδόν πάντα -αποτυχημένα- στο νόημα τσιτάτα τους και τις δράσεις που θα κάνουν, αν και εφόσον, εκλεγούν στη περιφέρειά μας.


Image by campaignaudio.prx.org/wp-content/uploads/2008/11/go-vote.jpg

Προσωπικά με ενδιαφέρει, την επαύριο η Ελλαδίτσα μας, που την έχουμε καταντήσει σαν τα μούτρα μας, να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που προέρχονται από τις εσωτερικές ζυμώσεις και διεθνείς συγκυρίες γιατί λειτουργούν οι νόμοι και το πολίτευμά της και να μην αναλωνόμαστε στην ακατάσχετη συνθηματολογία που τόσο αρέσει στον Νεοέλληνα, ως άξιος εκπρόσωπος του χαρακτήρα του Μαυρογιαλούρου, εμβληματικής μορφής του ελληνικού κινηματογράφου που ως τώρα, δεν έχει χάσει την σημασία της.

Τώρα το τι θα ψηφίσει ο καθένας μας και αν θα ψηφίσει ή θα αφήσει τη τύχη της χώρας στους άλλους, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, αλλά ευελπιστώ πως θα επικρατήσει η λογική στο κίνητρο για συμμετοχή όλων μας στην εκλογική διαδικασία, ως ψηφοφόρων με άποψη (λέμε τώρα, αλλά ας το ελπίσουμε για να μην φτάσουμε στο τέλος στη δημοκρατία του "ωχ! αδελφέ τώρα..." όλοι ίδιοι είναι! Είναι?

Μαριαλένα, 27/09/2009

Ο ιδανικός μου κόσμος

Όταν ήμουν παιδί, θυμάμαι πως είχα πλάσει με μεγάλη μαεστρία στη φαντασία μου έναν ψηλό γυάλινο πύργο από όπου περνούσε το φως, αλλά οι "κακοί" δεν μπορούσαν να με βρουν και να με πειράξουν. Στο γυάλινο αυτό κάστρο κατέφευγα συχνά, όταν η μαμά μου φώναζε ή ο μπαμπάς είχε νεύρα και τα ξεσπούσε πάνω μου γυρίζοντας από τη δουλειά κι εγώ δεν ήξερα το γιατί, παρά μόνον ότι κάτι είχα κάνει ή δεν είχα κάνει και τους προκαλούσα με αυτές τις συμπεριφορές απέναντί μου.

Μεγαλώνοντας τον κράτησα ζωντανό αυτόν τον πύργο και στην εφηβεία μου, αφού μέσα στο μυαλό μου υπήρχε πάντα το αγκυροβόλι όπου ο κόσμος είναι όμορφος και αρμονικός, οι άνθρωποι ήθελαν το καλό ο ένας του άλλου και το κυριότερο, δεν πονούσαν για ό,τι συνέβαινε, αλλά το αντιμετώπιζαν με χαμόγελο και αισθήματα αγάπης, σε αντίθεση με αυτά που προέκυπταν στην άγαρμπη συχνά περίοδο της εφηβείας και στη καθημερινότητά μου.

Μου δόθηκε η ευκαιρία να σπουδάσω και να δω τον κόσμο με άλλο πρίσμα, καθώς πια ως νεαρή ενήλικη πια, γνώρισα πολύ περισσότερο κόσμο αλλά και έβλεπα και άλλες συμπεριφορές από αυτές που μέχρι τότε υπήρχαν στον μικρόκοσμό μου. Ανάμεσα σ' αυτές ήταν και τα πρώτα μου ερωτικά σκιρτήματα, πλατωνικά ή μη, που από κορίτσι με έκαναν να αρχίσω να αισθάνομαι γυναίκα και να έχω συναίσθηση της γυναικείας μου υπόστασης μέσα από την αλληλεπίδραση με το άλλο φύλο.

Είναι καθοριστική η δεκαετία των 20 για τον άνθρωπο, για τα εφόδια που αποκτά, για την κοινωνικοποίηση που διαμορφώνει, για τον χαρακτήρα που πλάθει σε έναν κόσμο ενηλίκων με υποχρεώσεις και συμπεριφορές, συχνά αντίρροπες και αδικαιολόγητες. Είναι όμως και μια από τις ωραιότερες περιόδους στη ζωή του ανθρώπου, αφού στα χρόνια της νιότης, το σώμα προβάλλει ολοκληρωμένο, το πνεύμα διευρύνεται, η ψυχή λαχταρά και αποκαλύπτει τι εκκολάφτηκε μέσα της, ειδικά στις πιο προσωπικές μας σχέσεις.

Είναι απρόσμενη η νεανική τρέλα, η αίσθηση πως ορίζεις τον κόσμο και είσαι ικανός για τα πάντα, η έλλειψη ερωτικής εμπειρίας δεν σε εμποδίζει να διεκδικήσεις το ιδανικό σου ταίρι και να αφεθείς να ζήσεις το φιλί, το χάδι, την προσέγγιση, το παιχνίδι ανάμεσά σας και την απογοήτευση που έρχεται όταν ξυπνάς μιαν ωραία πρωία στην πραγματικότητα, αλλά και αυτό το αντιμετωπίζεις με τα μαγικά σου "όπλα" και τα φιλαράκια που σου συμπαραστέκονται, αφού έχουν περάσει τα ίδια και εκείνοι.

Και έρχεται η δεκαετία των 30 όπου εκεί είσαι πιο σίγουρος για τον εαυτό σου και ξέρεις πως ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος για να χωράει μέσα του παραμύθια, αλλά κάπου βαθιά μέσα σου συνεχίζεις να πιστεύεις πως εκεί έξω υπάρχει το άλλο σου μισό και σε ψάχνει, όπως το ψάχνεις και εσύ για να σμίξετε. Και περνάς συχνά βραδιές όπου τσαλακώνεις το είδωλό σου στο καθρέπτη μετά από ακόμα ένα test drive με κάποιον που γνώρισες τυχαία και σου άρεσε, ή βλέπεις τις αγαπημένες σου σειρές στη τηλεόραση, όπου όλοι είναι νέοι, ωραίοι, θελκτικοί και ακαταμάχητοι και καταφέρνουν ό,τι βάλουν στο νου τους (αν δεν τους σκοτώσει άξαφνα η πλοκή στο σενάριο) και αναρωτιέσαι από τον καναπέ σου, αν έτσι είναι η ζωή εκεί έξω ή όλα αυτά είναι αποκυήματα της φαντασίας σου και δεν συμβαίνει έτσι στη πραγματικότητα.

Είσαι 30άρης πια και δουλεύεις για να ζήσεις, φλερτάρεις κάποιες φορές ή συχνά ανάλογα τη ψυχοσύνθεση και το "κόλλημα" που έχεις και ενδίδεις σε ερωτικές επαφές και γνωριμίες που συχνά αναρωτιέσαι τι στο καλό τους βρήκες και σου άρεσαν εξαρχής. Και έτσι περνάει ο καιρός, οι μήνες τα χρόνια και μένεις με την απορία τι στο καλό συμβαίνει σε αυτήν την κοινωνία που ζεις μέσα της.

Και βέβαια υπάρχουν άνθρωποι που "κατασταλάζουν" ή βολεύονται σε μια σχέση και έπειτα λογική συνέχεια, καθότι είμαστε κοινωνικά όντα, να έλθει και η συγκατοίκηση και ο γάμος, όπως και το διαζύγιο, αν ξυπνάς και ανακαλύπτεις πως είσαι σε άλλο μήκος κύματος με τον σύντροφό σου. Βαδίζοντας προς το τέλος αυτής της δεκαετίας της ζωής μου, θα πω πως ακόμα και τώρα, μέσα μου υπάρχει αυτός ο "ιδανικός κόσμος" όπου αγαπάς άδολα και δίχως όρους, σε αγαπούν με αποδοχή και σεβασμό, λειτουργείς για το κοινό καλό και όχι εναντίον των συνανθρώπων σου, δημιουργείς εποικοδομητικές σχέσεις και λειτουργείς με συναίσθηση των πράξεων και των λόγων σου κάθε στιγμή.

Αν μου πει κανείς "μα που ζεις?" θα τον κοιτάξω με κατανόηση και θα μειδιάσω. Έλα μου ντε, που ζω? Είναι μεγάλη υπόθεση πως πλέον δεν υπάρχει αυτό το πλέγμα της ενοχής στις σεξουαλικές σχέσεις που χαρακτήριζε τις συμπεριφορές των ανθρώπων πριν από κάποια χρόνια, αλλά για μένα προσωπικά, αυτό το παζάρι λευκής σαρκός, για να διαλέξεις αυτόν ή αυτήν που θα σου πυροδοτήσει τις φαντασιακές εικόνες που έχεις ως απωθημένο, με ενοχλεί μπορώ να πω και πως με σοκάρει ως έναν βαθμό, ακόμα.

Είναι τέχνη ο έρωτας, τέχνη μοναδική να μπεις στο μυαλό του άλλου και να τον ξεκλειδώσεις, για να σου παραδώσει το κλειδί της ικανοποίησής του στα χέρια σου. Αλλά η απελπισία και η μοναξιά και μόνο του σύγχρονου ανθρώπου, δεν αρκεί για να σε φτάσει σε τεχνητά επίπεδα ηδονής και ευχαρίστησης, γιατί ο έρωτας πρώτιστα είναι πνευματικός και μετά ενσαρκώνεται στα κορμιά που είναι οι ενδιάμεσοι για την επαφή δυο ανθρώπων. Είναι μέθεξη, είναι ιδέα, είναι επικοινωνία χωρίς λόγια, πιότερο ουσιαστική και από δηλώσεις αιώνιας αγάπης δίχως αντίκρυσμα, είναι ρίγος και ηλεκτρομαγνητισμός, είναι αφύπνιση και ταξίδι μαγικό προς τη διάσταση όπου οι ψυχές ενώνονται σε κλίμα ευδαιμονίας.

Ο έρωτας αν δεν ξεπηδά από τη καρδιά, πως να εκφραστεί στο σώμα? Μπροστά στα μάτια μας υπάρχουν πια χιλιάδες λόγοι για να στραφείς προς μια ή περισσότερες ερωτικές σκέψεις μέσα στη μέρα, με τα ανάλογα ερεθίσματα να σε βομβαρδίζουν ανά πάσα στιγμή στη καθημερινότητά σου. Γίναμε ως κοινωνία, προέκταση του "κάντε έρωτα και όχι πόλεμο" της δεκαετίας του '60? Φτάσαμε να διάγουμε τον βίο μας αφιερωμένοι στα υψηλά ιδανικά της ανθρωπότητας και η πορεία μας αυτή μας οδηγεί στο να γιορτάζουμε τον έρωτα στο μεγαλείο του? Όχι βέβαια, καμία σχέση το ένα με το άλλο.

Μου λείπει το γεγονός ότι οι άνθρωποι πια δεν φλερτάρουν, δεν χτίζουν τη προσμονή και τα θέλουν όλα στο πιάτο, όσον αφορά το σεξ. Σεξ κάνουμε σαν τα κουνέλια, ή τουλάχιστον νομίζουμε ότι κάνουμε, αφιερώνοντας πολύτιμο χρόνο από τη ζωή μας για να αναλωθούμε σε παράθυρα εικονικών διαλόγων με ψευδώνυμο ευφάνταστο, δημοσιεύοντας ημίγυμνες φωτογραφίες μας για να δείξουμε τα "προσόντα" μας στους υποψήφιους θηρευτές μας, με το να συζητάμε ανερυθρίαστα για τις σεξουαλικές μας επιδόσεις και το τι ψαρέψαμε ανάμεσα σε τόσους συμπολίτες μας που από την ώρα που ξυπνούν μέχρι και που κοιμούνται, αναλώνονται σε νευρωσικές συμπεριφορές γύρω από το σεξ, που τις εκδηλώνουν βολικά σε αγνώστους, με το ίδιο σκεπτικό, συντρόφους της μιας φοράς.

Σημασία έχει να έχεις το τέλειο κορμί, τις καμπύλες, τα μούσκουλα, τις κρυφές χάρες κλπ που θα σε κάνουν περιζήτητο στην αγορά των τυχάρπαστων επαφών? Μετράει να έχεις εγκαταστήσει το msn στον υπολογιστή σου και κάμερα για να προβάλεις τι πλάσμα θεϊκό είσαι στους αδηφάγους θεατές σου?

Όταν ρωτάω έναν άνδρα τι ψάχνει σε μια γυναίκα, ακούω συχνά αυτό το περίφημο "έλα μωρέ, να περάσουμε καλά..." και με πιάνει ανατριχίλα, γιατί την τελευταία φορά που το είπαν σε εμένα, σήμαινε "δεν θα με χάλαγε να πηδηχτούμε και μετά σκασίλα μας", όσον αφορά στα συναισθήματα και την προοπτική μιας ουσιαστικής επαφής και γνωριμίας. Ο ιδανικός μου κόσμος θα ήθελε να έχει μέσα του άνδρες που η σεξουαλικότητά τους δεν θα τους κάνει να κυνηγούν σαν πεινασμένοι λύκοι το πρόβατο για να το κατασπαράξουν και γυναίκες που δεν θα γινόταν υποχείρια για να τις αγαπήσει κάποιος ή έτσι να θέλουν να πιστεύουν ή και το αντίθετο φυσικά στην εναλλαγή των ρόλων. Θα είχε μέσα τον καλό μας εαυτό, την συναισθηματική μας πλευρά, την ανάγκη για συντροφικότητα και επαφή, την αντίληψη για τις ανάγκες και τον χρονισμό του καθενός μας, την ελευθερία να εκφραστείς όπως νιώθεις χωρίς όμως να "βιάσεις" πολλαπλώς τον σύντροφό σου και τόσα άλλα.

Είναι μεγάλο στοίχημα να βάλεις τον ιδανικό αυτό κόσμο των ιδεών και επιδιώξεων να λειτουργήσει αποτελεσματικά στην πραγματικότητα που έχεις πλάσει, ειδικά αν αυτή περιτριγυρίζεται ακόμα, από τις καυτές ανάσες των δράκων και των θεριών που κάποτε τους κρατούσαν μακριά οι καλά χτισμένοι τοίχοι του γυάλινου πύργου μου. Είναι ακόμα μεγαλύτερη η πρόκληση, να ομολογήσεις στον εαυτό σου πρώτα και μετά στους υπόλοιπους, πως ακόμα τρέμει το φυλλοκάρδι σου κάθε φορά που σε προσεγγίζει ένας άνδρας με σκοπό την σεξουαλική του απόλαυση κατ' αρχήν, ενώ εσύ μέσα σου σπαρταράς να νιώσεις τη συναισθηματική εκείνη βάση που θα σε κάνει να σταθείς συνειδητοποιημένη απέναντί του, αντί να υποδειθείς το σκεύος ηδονής που ο εραστής σου θα χρησιμοποιήσει προς ευχαρίστησή του.

Ανάλογες και οι μέχρι τώρα επιλογές, τα λάθη στις εκτιμήσεις κυρίως και οι εμπειρίες που με έφεραν εδώ σήμερα και όλα τους καλά καμωμένα εν κατακλείδι. Όμως μέσα μου, εκείνο το μικρό κοριτσάκι που έβλεπε το φως έξω από τον πύργο της όπου προστατευόταν από την κακία των μεγάλων κάποτε, θέλει όσο τίποτε άλλο να διαψευστεί από τη μέχρι τώρα θέαση των πραγμάτων και να αποδείξει στον εαυτό της ότι η αγάπη δεν πονάει, αλλά έρχεται και σε τυλίγει σε μια μεγάλη, υπαρκτή αγκαλιά που σου δείχνει το δρόμο για να προχωρήσεις μπροστά. Μόνον που δεν έχει βρει τον τρόπο για να κάνει πραγματικότητα κάτι τέτοιο στη ζωή της ακόμα... για να δούμε!


Dj Tiesto Ft. Kristy Hawkshaw - Just Be

Μαριαλένα, 22-23/9/2009

Να δημιουργείτε συνεχώς

Κάθε μέρα είναι μία ευκαιρία να είστε δημιουργικοί
ο μουσαμάς είναι ο νους σας,
τα πινέλα και τα χρώματα είναι οι σκέψεις και τα αισθήματά σας,
το πανόραμα είναι η ιστορία σας, η ολοκληρωμένη εικόνα είναι ένα έργο τέχνης που ονομάζεται, «η ζωή μου».


Krina by artstore.gr

Προσέξτε τι βάζετε πάνω στον μουσαμά του νου σας σήμερα, έχει σημασία.


Για την αντιγραφή,
Μαριαλένα, 29/3/2007

ΆΝΤΡΕΣ!!!

Cowboy Hunk, Image by www.fabulussavers.com

> - ΓΙΑΤΙ Ο ΑΝΔΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ;
> Μπρος, πίσω, μπρος, πίσω, eject!
>
> - ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ;
> Γιατί λένε ότι είναι έξυπνοι, αλλά κανένας δεν έχει
> καταφέρει να το αποδείξει...
>
> - ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΑ;
> Γιατί έχουν κέρατα, τους τρέχουν τα σάλια και νομίζουν
> ότι το σπίτι είναι δικό τους.
>
> - ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΦΟΥΡΝΟΥΣ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΩΝ;
> Γιατί ζεσταίνονται σε 15 δευτερόλεπτα.
>
> - ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΣΠΕΡΜΑΤΟΖΩΑΡΙΑ;
> Γιατί μόνο ένας στο εκατομμύριο είναι χρήσιμος....
>
> - ΓΙΑΤΙ ΕΝΑΣ ΑΝΔΡΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΥΠΝΟΣ ΚΑΙ >ΌΜΟΡΦΟΣ ΤΑΥΤΌΧΡΟΝΑ;
> Γιατί θα ήταν γυναίκα.
>
> - ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΜΠΑΤΑΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ;
> Γιατί έχουν τουλάχιστον ένα θετικό μέρος.
>
> - ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΕΝ ΠΑΝΤΡΕΥΟΝΤΑΙ ΠΙΑ;
> Γιατί προτιμούν το χοιρινό στο ψυγείο από το γουρούνι στο
> σαλόνι....
>
> - ΠΟΙΑ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΦΕ;
> Καμία διαφορά, και τα δύο σου κάνουν τα νεύρα χάλια.
>
> - ΓΙΑΤΙ Ο ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ
> ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ;
> Γιατί είναι πολύ πιο σπάνιος...."


A. Dempsey, image by www.insidesocal.com

Για την αντιγραφή,
Μαριαλένα, 9/4/2007