Το Πνεύμα των Χριστουγέννων

Για μένα ο ερχομός των Χριστουγέννων ως παιδί, σήμαινε κάτι το μαγικό. Θυμάμαι πως στολίζαμε το δέντρο με τη μητέρα μου, ανάβαμε τα λαμπιόνια και το σαλόνι μεταμορφώνονταν με μιας στη πηγή των ευχών. Καθόμουν δίπλα του και χάζευα τη φάτνη και τα αγγελάκια που κρεμάγαμε στα κλαδιά και ακόμα πιο μικρή, έπαιρνα τον φουσκωτό αγιοβασίλη που μου έπαιρναν και με αυτόν αγκαλιά, ξημεροβραδιαζόμουν περιμένοντας τον ερχομό του Άη Βασίλη και την πραγματοποίηση των δικών μου ευχών.

Σίγουρα τα Χριστούγεννα ήταν συνδεδεμένα με τη βόλτα στο κέντρο της Αθήνας και την επίσκεψη στο Χωριό του Άη Βασίλη στο Λαμπρόπουλο ή στο Μινιόν, όπως και τα κάλαντα που λέγαμε στο δημοτικό, γύρω τριγύρω στη γειτονιά μας με τα τρίγωνα ανά χείρας, όσο παράφωνοι και αν ήμασταν! Όπως ήταν αλληλένδετα με τις χριστουγεννιάτικες ιστορίες με τα καλικαντζαράκια, που έβγαιναν από τη γη και τριγύριζαν κλέβοντας πράγματα από τους ανθρώπους και μόνο μετά τα Φώτα και τον Αγιασμό, έμπαιναν πίσω πάλι στη φωλιά της για έναν ακόμη χρόνο και εγώ με ανακούφιση, μπορούσα να κοιμάμαι το βράδυ χωρίς να φοβάμαι πως ένας καλικάντζαρος θα έλθει σπίτι μου από τη καμινάδα που δεν είχα και θα μου πάρει τα παιχνίδια μου...

Κάθε φορά που μπαίνω ξανά στην εορταστική διάθεση, ξυπνά μέσα μου το κοριτσάκι που τα έβλεπε με τα παιδικά της μάτια, όλα μαγικά τα Χριστούγεννα. Τα στολίδια στους δρόμους, το δέντρο που φαίνεται από το απέναντι παράθυρο και φεγγοβολά, τα τραγούδια που ακούμε τέτοιες μέρες. Όμως όλα αυτά που περιγράφω, είναι κοινωνικά γνωρίσματα που εκδηλώνονται ως μαθησιακή συμπεριφορά, σε ένα συγκεκριμένο γεγονός, όπως τα Χριστούγεννα για παράδειγμα. Όπως κοινωνικές συμπεριφορές, κυρίως ενοχικές, είναι εξίσου οι φιλανθρωπίες μόνον κατά την περίοδο των εορτών, ή η ενθύμηση ότι υπάρχουν γύρω μας ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, όπως γέροι και παιδιά που χρειάζονται τη βοήθειά μας.

Για να αιτιολογήσω και τον τίτλο αυτών μου των σκέψεων, βαδίζοντας στην απαρχή της Τρίτης Χιλιετίας, προσπαθώ να αντιληφθώ ποιο είναι το νόημα των Χριστουγέννων πλέον.
Σίγουρα, δεν είναι η αναδρομή στις περιγραφές της Αγίας Γραφής, ενός θρησκευτικού βιβλίου, για την γέννηση του Ιησού Χρηστού, αφού πλέον μόνο ανθρωπολογικά μπορούμε να ανατρέξουμε στον τρόπο που περιγράφονται διάφορα ιστορικά γεγονότα, από μεμονωμένες πηγές ηλικίας 2000+ ετών.

Ούτε βέβαια, τα Χριστούγεννα είναι η επιδρομή στα διάφορα εμπορικά κέντρα και μαγαζιά για να ξοδέψουμε - ίσως με λιγότερες αναστολές - τον 13ο μισθό ή επίδομα που λαμβάνουμε εν ριπή οφθαλμού, για να ικανοποιήσουμε τα καταναλωτικά μας ένστικτα και να γεμίσουμε έτσι τα κενά της κατά τα άλλα, αδιάφορης, ζωής μας. Τι σχέση έχει το Πνεύμα των Χριστουγέννων με τη συσσώρευση υλικών αγαθών στα σπίτια μας?

Η γέννηση του Διδασκάλου, ήταν αναμφισβήτητα σταθμός στην ιστορία της ανθρωπότητας, καθώς ο Εμμανουήλ, από παιδί της Μαρίας και του Ιωσήφ του μαραγκού από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας, έμελλε να γίνει ο εκφραστής του Χριστιανισμού, ο Υιός του Θεού ο Μονογενής, ο Ιησούς Χριστός Θεού Υιός.

Τι έφερε άραγε πέραν από την απόλυτη τυπολατρία, η μετά Χριστόν εποχή σε όσους ενστερνίστηκαν την νέα θρησκεία? Πέραν από τις πεπαλαιωμένες διηγήσεις για Μάγους και Βασιλιάδες σφαγείς νηπίων?

Μας αφορά στο σημείο όπου η γέννηση του Θεανθρώπου, εμπεριέχει την ιστορία του ανθρώπινου γένους, μέσα από τη εξελικτική του πορεία. Ο Πατέρας, ο Δημιουργός, είναι η απαρχή και κομμάτι όλων μας, είναι η Θεϊκή Υπόσταση που έχουμε μέσα μας ως πνοή Θεού, ως ψυχή, ως αειφόρο ενέργεια. Αυτός είναι ο Πατέρας που συνδέεται και αποτείνεται ο Ιησούς στις προσευχές του, όχι ο γονιδιακός, αλλά η Αρχή της Ζωής, το Συν+Παν (=Σύμπαν).

Τι συμβολίζει άραγε στις μέρες μας το Πνεύμα των Χριστουγέννων? Για μένα προσωπικά, αφήνοντας κατά μέρος τις πρακτικές που δεν έχουν να κάνουν με την πνευματική υπόσταση της γιορτής αυτής, θα έλεγα ότι συμβολίζει την Ελπίδα, συμβολίζει τη Γέννεση του Ανθρώπου που είναι σε επαφή με την Θεϊκή του Ιδιότητα, καθότι πλασμένος κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του Πατρός αυτού. Το Πνεύμα των Χριστουγέννων είναι η ίδια η ΕΛΠΙΔΑ, πως ο άνθρωπος δεν είναι μόνον φτιαγμένος από γη και ύδωρ, αλλά και από εκείνη την αδιαπραγμάτευτη αλήθεια που όταν πλέον την αντιληφθεί έχει κερδίσει τη Βασιλεία των Ουρανών.


Diana Krall - White Christmas (2005)

Καλά Χριστούγεννα στην εποχή όπου τίποτα δεν είναι όπως δείχνει,
Χριστός γεννάται δοξάσατε και επί Γης ειρήνη!

Μαριαλένα, 24/12/2009