Η ευτυχία είναι όντως κατάσταση, είναι το πέπλο που έρχεται και επικαλύπτει τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα από ένα σημείο και πέρα στη ζωή σου. Όπως η μελαγχολία, η λύπη, έτσι και η ευτυχία ως συναισθηματική κατάσταση, έρχεται για να καθορίσει τη φάση εκείνη που συντονίζεσαι με τα ζητούμενα της καρδιάς σου και ζεις σε αρμονία με το μέσα και το έξω σου, και τότε ναι, ζεις ευτυχισμένος. Την θρέφεις την ευτυχία, την ποτίζεις σαν λουλουδάκι στη γλάστρα, δεν την αφήνεις παραπεταμένη σε μια γωνιά και όταν τη θυμηθείς, της ρίχνεις κανένα βλέφαρο! Ή είσαι ευτυχισμένος ή δεν είσαι, μεσαία κατάσταση δεν υπάρχει σε αυτή τη περίπτωση.
Η ευτυχία φέρνει τη γαλήνη στη ψυχή, την πληρότητα στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, την αίσθηση εκείνη της ανακούφισης, του ελέγχου της ζωής του καθενός μας που μας κάνει να νιώθουμε ότι «τα πράγματα βαίνουν καλώς», την εσωτερική δύναμη ότι έχουμε το περιθώριο να τα καταφέρουμε, ότι είμαστε κύριοι στις αποφάσεις που παίρνουμε. Με το να είμαστε ευτυχισμένοι, επηρεάζουμε θετικά το περιβάλλον γύρω μας και εκπέμπουμε την πολυπόθητη ηρεμία που πηγάζει από την ευτυχία. Το βλέπεις στον τρόπο που θα σου χαμογελάσει πλατιά ένα παιδί, όταν είναι ευτυχισμένο, ή μια γιαγιά που δεν ταλανίζεται από εσωτερικές αγωνίες και τα έχει βρει με τον εαυτό της, εικόνες οικείες λίγο πολύ σε όλους μας.
Η ευτυχία δεν είναι μονομερής, ούτε τέλεια. Είναι υποκειμενική και χρειάζεται τρεις βασικούς παράγοντες για να γίνει πραγματικότητα σε μια σχέση:
α. τον έρωτα
β. τη φιλία
γ. την αγάπη
Φανταστείτε λοιπόν, να ερωτευτείς δίχως να νιώθεις φίλος με τον σύντροφό σου, ή να αγαπάς δίχως τον έρωτα στη ζωή σου και τότε αντιλαμβάνεσαι πως ονομάζεις ευτυχία, κάτι που στην ουσία δεν είναι!
Πως λες ότι είσαι ευτυχισμένος αν δεν ζεις με πόθο, αν δεν μοιράζεσαι και αν δεν έχεις ανιδιοτέλεια στον τρόπο που δίνεις την αγάπη σου? Θα μου πείτε πως λέω μεγάλες κουβέντες και ότι εξαρτάται από πολλές προϋποθέσεις αυτό που αναφέρομαι παραπάνω. Θα απαντήσω πως ναι μεν, αλλά…, προϋποθέσεις βάζουμε, όταν δεν αφηνόμαστε να ζήσουμε αυτό που μας προσφέρεται από τον άλλον άνθρωπο, που δεν δεχόμαστε στην ουσία την ύπαρξή του στη ζωή μας και αναζητούμε εναγωνίως τρόπους για να φέρουμε τα πράγματα «στα μέτρα μας», γιατί δεν μας αρκεί αυτό που ζούμε μαζί του. Διάβασα κάπου ένα ρητό που έλεγε «Προτιμώ να με μισούν γι’ αυτό που είμαι, παρά να μ’ αγαπούν γι’ αυτό που δεν είμαι» και αν και η λέξη μισώ προσωπικά χτυπάει άσχημα, η συγκεκριμένη άποψη αποτυπώνει μια μεγάλη αλήθεια.
Υπάρχουν τέτοιες σχέσεις όπου αναδεικνύονται οι τρεις προαναφερόμενοι παράγοντες της ευτυχίας? Μα φυσικά, αγαπητοί μου και υπάρχουν! Υπάρχουν όταν αντί να θέτεις τον άλλον σε πλαίσια για να υπάρχει μαζί σου, δημιουργείς χώρο στη καρδιά και στη ζωή σου για να συνυπάρχετε και οι δυο, μαζί αλλά και ανεξάρτητα, με σεβασμό και ανοχή για την ύπαρξη του καθενός. Δεν θα τις κατηγοριοποιήσω αυτές τις σχέσεις που βασίζονται στο τρίπτυχο της ευτυχίας, δεν χρειάζονται ταμπέλες άλλωστε για να κάνουν εμφανή τη παρουσία τους. Όμως, όταν δούμε ανθρώπους που έχουν βρει τον τρόπο πώς να κρατούν τον έρωτά τους ζωντανό, πώς να ζουν τις μικροχαρές της καθημερινότητας από κοινού ως σύντροφοι και φίλοι και ξέρουν πώς να αγαπούν δίχως να ζητούν ανταπόδοση για τα αισθήματά τους, τότε ναι, αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικά ευτυχισμένοι!
Θέλω να κλείσω με τον ορισμό της αγάπης, έτσι όπως το βίωσε και το δίδαξε στους μαθητές του, ένας σπουδαίος δάσκαλος και πάνω από όλα, άνθρωπος, ο Κώστας ο Φωτεινός και με τη δύναμη αυτών των λέξεων και τη δυναμική των νοημάτων που περικλείουν, είθε να αφήσουμε το περιθώριο στις βασανισμένες ψυχές μας να βρουν το δρόμο για την ευτυχία, γιατί ποτέ δεν είναι αργά...
«ΣE ΑΓΑΠΏ ΤΌΣΟ ΌΣΟ ΕΠΙΘΥΜΏ ΝΑ ΑΝΑΠΤΎΣΣΕΣΑΙ ΣΤΟ ΔΙΚΌ ΜΟΥ ΧΏΡΟ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΌ ΣΟΥ ΤΡΌΠΟ ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΕΥΚΟΛΎΝΩ ΓΙ΄ ΑΥΤΌ
ΜE ΑΓΑΠΆΣ ΤΌΣΟ ΌΣΟ ΕΠΙΘΥΜΕΊΣ ΝΑ ΑΝΑΠΤΎΣΣΟΜΑΙ ΣΤΟ ΔΙΚΌ ΣΟΥ ΧΏΡΟ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΌ ΜΟΥ ΤΡΌΠΟ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΕΥΚΟΛΎΝΕΙΣ ΓΙ΄ ΑΥΤΌ
ΜΕ ΑΓΑΠΏ ΤΌΣΟ ΌΣΟ ΕΠΙΘΥΜΏ ΝΑ ΑΝΑΠΤΎΣΣΟΜΑΙ ΣΤΟ ΔΙΚΌ ΜΟΥ ΧΏΡΟ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΌ ΜΟΥ ΤΡΌΠΟ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΕΥΚΟΛΎΝΩ ΓΙ΄ ΑΥΤΌ»
Marialena, 27/4/2011
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου