Οι Δέκα Παρθένες

The Ten Virgins, image by cordelia.typad.com

Μια φορά και έναν καιρό δέκα παρθένες πήγαν να προϋπαντήσουν τον Νυμφίο, οι μεν πέντε έχοντας απόθεμα λαδιού για τα λυχνάρια που θα τους έφεγγαν τη νύχτα, οι άλλες πέντε έφυγαν μόνο με τα λυχνάρια τους στο χέρι και όσο λάδι είχαν ήδη μέσα.

Ο Κύριος όμως αργούσε και καθώς έπεσαν να κοιμηθούν, καθώς τον περίμεναν, φωνή ανήγγειλε τον ερχομό Του. Οι μεν προνοητικές παρθένες άναψαν τα λυχνάρια τους με το λάδι που είχαν φέρει, οι άλλες όμως που είχαν ξεμείνει, αναγκάστηκαν να αναζητήσουν λάδι από αλλού και έτσι δεν πρόλαβαν να εισέλθουν εντός του Νυμφώνος με τον Κύριο, όπως έκαναν οι πέντε πρώτες.

Μεγάλη Τρίτη σήμερα και η Δεύτερη Ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας είναι αφιερωμένη σε αυτή τη παραβολή, των Δέκα Παρθένων. Οι Παρθένες αυτές είμαστε εμείς, που άλλοτε, "σαν έτοιμοι από καιρό" που λέει και ο Ποιητής, έχουμε φυλάξει το λαδάκι που θα φωτίσει το λυχνάρι μας και άλλοτε πράττουμε σαν τις υπόλοιπες πέντε παρθένες που έμειναν εκτός Νυμφώνα, από απερισκεψία τους!

Σύμφωνα με το Χριστιανικό Δόγμα της Πίστης, η ένωση με τον ανώτερο εαυτό μας, ή με τον Κύριο τον Θεό μας, αν προτιμάτε κατά τα θεολογικά θέσφατα, είναι οδός μαρτυρίου που όμως στο τέλος οδηγεί στη Δευτέρα Παρουσία και στη "Ζωή του Μέλλοντος Αιώνος", όπως λέει και το Σύμβολο της Πίστεως. Θα μου επιτρέψετε να εκφράσω τις επιφυλάξεις μου επί τούτου, καθότι στη πορεία της δικής μου συνειδητοποίησης μέχρι σήμερα, έχω καταλάβει πως σαφώς και η ανέλιξη προς την Ένωση με το Θείο, προϋποθέτει άκρα ταπείνωση και αποβολή μετά κόπου των κοινωνικών εκείνων δεδομένων, που περικλείουν τη ζωή μας πολύ βολικά για εμάς τους ίδιους, για να μην μπορούμε να προσεγγίσουμε υπό άλλες συνθήκες, την Θεϊκή μας Υπόσταση και να κάνουμε ένα βήμα συνειδητότητας, κάθε φορά, προς την Πηγή. Η Δευτέρα Παρουσία, δεν έχει να κάνει με την μετά θάνατον Ζωή, αλλά με τις επιλογές μας στην υπάρχουσα που θα μας οδηγήσουν προς τη Θεία Φώτιση.

Έχουμε μάθει να αρκούμαστε στα ημίμετρα, να δικαιολογούμε τα αδικαιολόγητα στη ζωή μας, να υπομένουμε καταστάσεις τέτοιες και συμπεριφορές που αργά και βασανιστικά, μας αποστερούν από την σύνδεσή μας με το Θείο κομμάτι του Εαυτού μας, βάζοντας μια ταφόπλακα στην ανάταση της Ψυχής μας. Έχουμε μάθει να βιώνουμε την αγάπη υπό όρους και προϋποθέσεις, έχουμε διδαχθεί να κρύβουμε τα συναισθήματά μας και να βγάζουμε προς τα έξω μια εικόνα τέτοια που είναι σύμφωνη με τα ζητούμενα της κοινωνίας που ζούμε, έχουμε, τέλος, αρκεστεί να παίρνουμε τα ψίχουλα που μας δίνουν οι άλλοι για να υπάρχουμε και να λέμε πως "η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας" και πως "η ζωή μας τα φέρνει δύσκολα, όπως και να έχει".

Λάθος, μεγάλο λάθος αυτό, καθώς όταν ζεις σύμφωνα με τον Συμπαντικό Νόμο (ή Θείο Λόγο, αν προτιμάτε), μέσα σου βρίσκεις τον τρόπο και προχωράς τη πορεία της ζωής σου μέσα από την Αγάπη και όχι τη σύγκρουση, μέσα από τη Φώτιση και όχι τον σκοταδισμό, μέσα από την Υγεία και όχι την αρρώστια που σε καταβάλλει για ακριβώς να μην ζήσεις μέσα σε Συναίσθηση και Αρμονία με τον Δημιουργό σου.

Σαν τις πέντε προνοητικές Παρθένες, χρειάζεται να είμαστε έτοιμοι για την επαφή μας με το κομμάτι της Ψυχής μας αυτό, που όλα έχουν τη θέση τους και όλα λειτουργούν αυθύπαρκτα, χωρίς τη δική μας αγωνία και παρεμβολή, αρκεί να έχουμε τη πρόθεση και την συναίσθηση για το μονοπάτι που καλούμαστε να ακολουθήσουμε. Σαν τις υπόλοιπες πέντε, επιπόλαιες, Παρθένες, αφήνουμε τα πράγματα στη τύχη τους, εφευρίσκοντας δικαιολογίες για τη μη συμμετοχή μας στα τεκταινόμενα της ζωής μας και κατευνάζουμε τα πάθη μας, μέσα από υλιστικές κατευθύνσεις, μη θέλοντας να έχουμε επαφή με τον Εαυτό μας, γιατί κάτι τέτοιο σαν το βρεις, δεν το χαραμίζεις για το τίποτα και οι περισσότεροι από Εμάς, δείχνουμε μονάχα το φοβικό Εγώ μας, αντί για το Μεγαλείο της Ψυχής μας, ως άλλες Μωρές Παρθένες...

Χρόνια Πολλά και Καλή Ανάσταση!

Link: Οι Δέκα Παρθένες μέσω της Αποστολικής Διακονίας

Μαριαλένα, 19/4/2011