Δι' ευχών

Για φαντάσου, έφτασε κι αυτή η μέρα που πάτησα και εγώ τα 40, ξεγελώντας πολλές φορές και τον ίδιο μου τον εαυτό, μωρή κουφάλα νεκροθάφτη! Ίσως λίγο πριν ή λίγο μετά ή ακριβώς στο ανάμεσα, η δεκαετία των 40 έφτασε και στη δική μου τη ζωή, για φαντάσου…

Με έντονη όσο ποτέ στη ζωή μου, την αίσθηση της ρευστότητας, αλλά και παράλληλα της ακινησίας ή καλύτερα να πω των αδιέξοδων καταστάσεων, βρίσκω και πάλι παρηγοριά στις μικρές στιγμές της καθημερινότητας που δίνουν τη σπίθα σε μια ψυχή που λαχταράει να δίνει τον καλύτερο εαυτό της στους ανθρώπους που της παρέχουν το περιθώριο να βγάλει την αγνότητα των συναισθημάτων της δίχως επιβολές και επιβουλεύσεις.

«Σε όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε…» λέει ένα γνωστό τραγούδι της Δήμητρας Γαλάνη και έφτασα να το λέω συχνά τον τελευταίο καιρό, σηματοδοτώντας ένα όριο για τους άλλους στο πως αντιλαμβάνονται εμένα την ίδια ή μάλλον πως θα ήθελα να αντιλαμβάνονται εμένα, ως προσωπικότητα.

Είναι γεγονός πως αυτά που θεωρούμε δεδομένα, συχνά μας εξαπατούν και αποτελούν απλά και μόνο μια ιδεοληψία που μας κάνει να πορευόμαστε και να αλληλεπιδρούμε κάτω από συγκεκριμένες παραμέτρους, που εμείς οι ίδιοι έχουμε ορίσει για να εξυπηρετούν στους σκοπούς μας. Αν εγώ, λόγου χάρη, θεωρώ τον εαυτό μου άνθρωπο που προτιμά να πορεύεται μοναχικά, από το να φθείρεται σε μια, λόγου χάρη, «μη ισορροπημένη» σχέση, τότε έτσι θα συνεχίσω να πορεύομαι, μέχρις ότου αφήσω το περιθώριο να έλθει στη ζωή μου αυτός ο παράγοντας που είτε θα με εξελίξει, ή θα με γυρίσει πάλι πίσω στη «ζώνη ασφαλείας», δική μου η επιλογή, δική μου και η απόφαση.

Σκέφτομαι πως αυτό που θέλω γι’ αυτά μου τα γενέθλια, είναι το να έχω το περιθώριο να ζήσω ακόμα αρκετά καλά χρόνια μπροστά μου, ή για να το πω αλλιώς, να μπορώ να χαράσσω μια πορεία ζωής τέτοια που να μπορώ να πω, όπως λέει και το ομώνυμο τραγούδι του Frank Sinatra, «I did it my way»! Να μπορώ να έχω την συνείδησή μου ήσυχη για όσα έκανα και για όσα επιθυμώ να έλθουν στο διάβα μου, για όσα ρίσκα πήρα και για όσες προκλήσεις ακόμα χρειάζονται να αντιμετωπίσω.

Δεν βάζω το κακό στο νου μου, παρόλο που καλό και κακό είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, ανάλογα το πώς το βλέπεις. Πιστεύω πως ο κόσμος γύρω μας λειτουργεί με ή και χωρίς εμάς, γιατί πέραν από αυτό που είμαστε, υπάρχουν αμέτρητα άλλα παράλληλα σύμπαντα που λειτουργούν ταυτόχρονα με τον δικό μας μικρόκοσμο και λειτουργούν αυτόνομα, δίχως τη δική μας παρέμβαση ή θέληση.

Θέλω λοιπόν να είμαι καλά, μέσα και έξω μου, όπως επιθυμώ να είναι καλά και οι άνθρωποι που νοιάζομαι, σκέπτομαι και αγαπώ, με όποιον τρόπο υπάρχουν στη ζωή μου. Θέλω να μπορώ να βρίσκω τον τρόπο να ρουφώ το μέλι της ζωής, να νιώθω τη γλύκα του μέχρι τη ψυχή μου και να ευφραίνομαι, για το περιθώριο που έχω να ζω την κάθε μέρα, σαν να ήταν η τελευταία μου στη γη. Θέλω να μπορώ να δοξάζω τη μεγαλοσύνη της Πλάσης για το δικαίωμα που μου παρέχει να ζω έναν βίο ανευλαβή και ανεπαίσχυντο, όπως μου αρέσει να λέω, για το αποτύπωμα που αφήνει ο καθένας μας σε αυτή τη γη που τη πατάει.

Η Κόρη του Ανέμου θέλει μονάχα να παίρνει τη μηχανή της και να βρίσκει τα σημάδια στο χάρτη που θα της δείχνουν τον προορισμό στη κατεύθυνση που κινείται και εύχομαι να φυσάει ούριος άνεμος στη πορεία μου, για να με οδηγεί στα απάνεμα λιμάνια που αποτελούν τις στάσεις και τα σημεία αναφοράς σε αυτό που ζω και είμαι! Κι όποιου το ταξίδι τον φέρει να βαδίσουμε από κοινού τον δρόμο της προσωπικής μας πορείας, καλώς να ορίσει να συμπορευθούμε με Αγάπη... (γιατί εγώ - η αθεράπευτα ρομαντική ύπαρξη - αλλιώς την ονειρευόμουν, κι αλλιώς την έχω ζήσει μέχρι σήμερα, αλλά και πάλι δεν μετανιώνω για τίποτα, πέραν ότι αφήνω τη ζωή να φεύγει δίχως νόημα, αν είναι χωρίς Αγάπη).

Αντί για το Happy Birthday, μου αφιερώνω αυτά τα τραγούδια που με αντιπροσωπεύουν (για διαφορετικό λόγο το καθένα τους):

Christopher Cross - Ride like the wind


Kansas - Dust in the wind


Patrick Swayze feat. Wendy Frazer - She's like the wind

Μαριαλένα, 7/4/2011 (στην υποτιθέμενη τούρτα γενεθλίων ένα εικονικό κεράκι για φέτος, προσπαθώντας να βρίσκουμε τη χαρά ακόμα και εκεί που δεν φανταζόμαστε ότι υπάρχει!)