Ο χρόνος επηρεάζει με πολλούς τρόπους τον άνθρωπο, αλλά φοβάται μόνον ένα πpάγμα. Δεν τολμά ν'αγγίξει την αγάπη που είναι απλή κι αληθινή. Την κάνει ν'ανθίζει περισσότερο, όχι λιγότερο...
Prem Rawat
Πρώτη φορά πήγα φέτος στις Σέρρες, μετά από ένα εξαντλητικά πολύωρο ταξίδι που αργά το βράδυ μας οδήγησε στη φιλόξενη αγκαλιά της Μακεδονικής Γης, με αφορμή ένα ιατρικό συνέδριο και όχι μόνο. Έξι ώρες και παραπάνω μετά από την αναχώρησή μας από την Αθήνα, φτάσαμε μέσα στη βραδυνή δροσιά, στο εκπληκτικό Elpida Resort & Spa, στη Κοιλάδα των Αγίων Αναργύρων, όπου θα φιλοξενούμασταν για ένα διήμερο. Το μέρος αυτό, μόλις ένα δεκάλεπτο από το κέντρο της πόλης, είναι αγαπημένη τοποθεσία για αναψυχή αλλά και διασκέδαση των Σερραίων, ειδικά το καλοκαίρι, όλες τις ώρες της ημέρας, όπου η φύση τους προσφέρει φυσική διέξοδο σε απόσταση αναπνοής από τα σπίτια τους.
Το Μπεζεστένι φωτισμένο
Η Κοιλάδα των Αγίων Αναργύρων και το Αθλητικό Κέντρο
Η πρώτη μας επαφή με τη βραδυνή ζωή της πόλης έγινε μέσα από ντόπιους γνωστούς, οι οποίοι με το που αφήσαμε τις αποσκευές μας, μας πήραν για μια βόλτα στο κέντρο, για να γνωρίσουμε τη νυχτερινή ζωή της πόλης. Κοντά στο Μπεζεστένι, τουρκικά κλειστή αγορά πώλησης αγαθών όταν κτίστηκε και μετέπειτα χώρος μουσείου, βρισκόταν πληθώρα από νεανικά στέκια, που έσφιζαν από ζωή. Νέοι και νέες διασκέδαζαν με τους δικούς τους ρυθμούς και εμείς εξοικειωνόμασταν με τη διασκέδαση αλά Σερραϊκά, ενώ στο τέλος αναζητήσαμε την περίφημη Σερραϊκή μπουγάτσα για να ισιώσει το στομάχι πριν τον ύπνο, που την βρήκαμε ζεστή ζεστή να μας περιμένει σε κάποιο από τα ολονύχτια στέκια των καλοφαγάδων στο δρόμο της επιστροφής στο ξενοδοχείο.
Από που πάνε για ...Βουλγαρία? Μια ανάσα δρόμος είναι!
Χίλιοι και ένας νοστιμότατοι μεζέδες
Οι Σέρρες μιας άλλης εποχής σε φωτογραφίες των αρχών του 20ου αιώνα
Ήρεμη πόλη, με πράσινο ακόμα και μονοκατοικίες, αλλά και το γνωστό τσιμέντο των πολυκατοικιών, είναι οι Σέρρες, με το αυτοκινητοδρόμιο στα περίχωρα και τις τόσες φυσικές ομορφιές, όπως ο Λαϊλιάς ή η λίμνη Κερκίνη που αναφέρθηκαμε σε προηγούμενο σχετικό ποστ, σε απόσταση βολής. Κοντά στα σύνορα βρίσκεται το γνωστό στους Βορειελλαδίτες Άγκιστρο, ένα γραφικό χωριό, με ιαματικά λουτρά που από τους Ρωμαϊκούς χρόνους έχουν αξιοποιηθεί και λειτουργούν για το κοινό ακόμη και σήμερα και το εκτροφείο της πέστροφας στο ποτάμι τους. Λίγο πριν, τα περίφημα οχυρά του Ρούπελ, όπου με αυταπάρνηση μάχωνταν τον κατακτητή οι Έλληνες στρατιώτες στο Ελληνοβουλγαρικό μέτωπο, το Σπήλαιο της Αλιστράτης με τα πετρώματα, το Παγγαίο και τόσες άλλες τοποθεσίες.
Καλό!
Μα με τέτοια πινακίδα, πως να μην σταματήσεις να ψωνίσεις στο περίπτερο?
Η πισίνα του Elpida Resort τη νύχτα
Η βυζαντινής προέλευσης Ακρόπολη των Σερρών
Πόλη καλοφαγάδων, ως φαίνεται, εκτός από τη Μπουγάτσα της, με τυρί ή κρέμα, οι επισκέπτες επιβάλλεται να δοκιμάσουν και το τοπικό γλυκό, τον ακανέ, λέξη που προήλθε από την οθωμανική περίοδο, όπου οι Σερραίοι έφτιαχναν ένα λουκούμι με αρωματικά βότανα, κατσικίσιο βούτυρο, πασπαλισμένο με άχνη ζάχαρη, όπου μέχρι να παρασκευαστεί ανακατεύοντας τη ζύμη σε ένα μεγάλο πιθάρι, ο Τούρκος Εφέντης φώναζε στους υπόδουλους: "Άκα?" δηλαδή "έγινε?" στα ελληνικά και εκείνοι για να τον καθησυχάσουν έλεγαν "ναι", οπότε από το άκα και το ναι, πρέκυψε και το όνομα του νοστιμότατου ακανέ!
Υπέροχη θέα... γαλήνιο τοπίο...
Αντίγραφα έργων της Ταμάρα Λεμπίκα στο ξενοδοχείο
Άποψη από το φουαγιέ του ξενοδοχείου
Ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι και φιλόξενοι, όπως χαρακτηριστικά είναι οι Μακεδόνες, είναι και οι κάτοικοι του ακριτικού νομού, με έμφυτη την ευγένεια και το χαμόγελο στα χείλη. Από τις Σέρρες, όλα είναι κοντά, η Θεσσαλονίκη απέχει 95 χλμ, η Δράμα, η Καβάλα, το Κιλκίς, η Βέροια, σε μια ώρα περίπου, βρίσκεσαι στις γειτονικές πόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης. Η Αθήνα, απέχει περίπου 680 χλμ και διασχίζει κανείς την Ε.Ο. Αθηνών - Θεσσαλονίκης, έχοντας να πληρώσει σε σύνολο κάπου γύρω στα 16€ μονής διαδρομής ως τα Μάλγαρα, αλλά θα απολαύσει την Εθνική Οδό με άνετες ταχύτητες και ξακούραστη οδήγηση, ειδικά μετά τον Μαλιακό και τα έργα που γίνονται καθ' οδόν.
Ο Νομός Σερρών προσφέρεται για εξερεύνηση, ειδικά λόγω του φυσικού του πλούτου και της εναλλαγής των αξιοθέατων από ένα ευρύ φάσμα των πολιτισμών που διαδέχθηκαν ο ένας τον άλλον, έως τις μέρες μας. Ένα σαββατοκύριακο δεν μας έφτασε όμως, για να γνωρίσουμε ακόμα περισσότερο τις ομορφιές του τόπου, όμως αν κάποιος έχει χρόνο στη διάθεσή του, αξίζει να μείνει στις Σέρρες ή σε κάποιο από τα ονομαστά θέρετρα του Νομού και να ανακαλύψει κομμάτι κομμάτι την ιστορική αλλά και γεωφυσική ταυτότητα της πληθώρας των μνημείων και τόπων ενδιαφέροντος.
I can't La, la, la, la, la, la I wanna wanna wanna get get get what I want Don't stop Give me give me give me what you got got Cause I can't wait wait wait any more more more more Don't even talk about the consequence Cause right now you're the only thing that's making any sense to me And I don't give a damn what they say, or what they think think Cause you're the only one who's on my mind I'll never ever let you leave... me I'll try to stop time for ever, never wanna hear you say goodbye (bye bye bye)
I feel so untouched And I want you so much That I just can't resist you It's not enough to say that I miss you I feel so untouched right now Need you so much somehow I can't forget you Been goin' crazy from the moment I met you
Untouched un And I need you so much
See you, breathe you, I want to be you Alalala alalala You can take take t-t-take take time time To live live the way you gotta gotta live your life Give me give me give me all of you you Don't be scared I'll see you through the lonely nights of wanting more more more Don't even think about what's right or wrong, wrong or right 'Cause in the end it's only you and me and no one else is gonna be around To answer all the questions left behind And you and I are meant to be so even if the world falls down today You've still got me to hold you up up And I will never let you down (down)
I feel so untouched And I want you so much That I just can't resist you It's not enough to say that I miss you I feel so untouched right now Need you so much somehow I can't forget you Been goin' crazy from the moment I met you
Untouched un, untouched, untouched un, untouched Untouched un alalala alalala, untouched un alalala alalala
I feel so untouched And I want you so much That I just can't resist you It's not enough to say that I miss you I feel so untouched right now Need you so much somehow I can't forget you Been goin' crazy from the moment I met you
I feel so untouched And I want you so much That I just can't resist you It's not enough to say that I miss you I feel so untouched right now Need you so much somehow I can't forget you Been goin' crazy from the moment I met you
Πρώτη φορά πήγα φέτος στον Νομό Σερρών και από τα μέρη που ήθελα να επισκευθώ ήταν φυσικά η Λίμνη Κερκίνη, μοναδικής ομορφιάς φυσικό τοπίο, το οποίο, αν κανείς δεν έχει δει ή περάσει τα νερά της, δεν μπορεί να φανταστεί το μεγαλείο της φύσης που βρίσκεται εκεί, σε έναν τόπο που μοιάζει να είναι βγαλμένος από ταινία του Αγγελόπουλου, όπως εκείνη που είχε γυρίσει χτίζοντας ένα χωριό από πλίνθες καταμεσής της λίμνης και την τραβούσε όταν τον χειμώνα τα νερά υπαναχώρησαν και το "Τοπίο στην Ομίχλη" έγινε πραγματικότητα!
All photos courtesy by Marialena, 2009
Η Λίμνη της Κερκίνης προστατεύεται από τη Συνθήκη Ραμσάρ και επιτρέπεται μόνο ελαφρά αλιεία στη λίμνη, χωρίς περαιτέρω αξιοποίηση στον περιβάλλοντα χώρο. Η απόλυτη ηρεμία που επικρατούσε καθώς το πλοιάριο διέσχιζε τη λίμνη από άκρη σε άκρη, με τον πολιτισμό να φτάνει μέχρι το χωριό του Λιθότοπου και το γνωστό Υδροηλεκτικό του Φράγμα και από την άλλη μεριά, στο βάθος, να διακρίνεται η Οροσειρά του Μπέλες στο βάθος και η γειτονική χώρα της Βουλγαρίας να βρίσκεται μετά τα βουνά.
Στη λίμνη εκτός από τα ψάρια, διαβιούν οι κορμοράνοι και οι ερωδιοί, τα υδρόβια πουλιά που χάρισαν στον φωτογραφικό μου φακό μερικές εντυπωσιακές πτήσεις καθώς απέπλεαν από το νερό, για να μεταβούν σε κάποιο άλλο σημείο του νερού ή της στεριάς.
Αφού ολοκληρώθηκε η εν πλω περιήγησή μας με το πλοιάριο του "Ιάσωνα", στην όχθη μας περίμεναν τα άλογα ιππασίας που κατευθύνθηκαν οι υπόλοιποι της παρέας για μια βόλτα στο βουνό μαζί τους. Ήμουν η τελευταία που ανέβηκα σε μια φοράδα ονόματι "Ζήνα", αστειευόμενη για την έλλειψη εμπειρίας μου σε χειρισμό αλόγου, αντί για μηχανές με φρένο και γκάζι και ξεκινήσαμε να ανεβαίνουμε τη βουνοπλαγιά μπροστά μας για μια βόλτα ιππαστί, με την συνοδεία των εκπαιδευτών/ιδιοκτητών του ιπποφορβείου.
Η Ζήνα, ήθελε κάθε τρεις και λίγο να τρώει διάφορα χόρτα που φύτρωναν στο πέρασμά μας και εγώ σκεφτόμουν ότι η βουβάλα (δλδ, εγώ), θα είχε κάνει το άμοιρο το αλογάκι να σκάσει από το βάρος, αλλά όσο συνεχιζόταν η ιππασία μας, με είχε απορροφήσει η εμπειρία και το τοπίο δίπλα στη λίμνη που ξεδιπλωνόνταν μπροστά μου. Η ατένιση από τη πλάτη του αλόγου μου τελείωσε όταν εκείνο κάλπασε για να κατέβει την κατηφόρα που θα μας έφτανε στον σταύλο κι εγώ "απογειώθηκα" κάνοντας ένα μπλοζόν προς τα δεξιά, από ύψος πάνω από ενάμιση μέτρο, με αποτέλεσμα να σκάσω σαν καρπούζι στο χώμα και με μια μελανιά στον κώκκυγα και πιάσιμο που με έκανε να περπατώ λες και είχα καταπιεί μπαστούνι!
Ψύχραιμη, αφού βεβαιώθηκα πως τίποτα δεν έσπασε μέσα μου, σηκώθηκα και άρχισα να περπατώ με τον περίεργο τρόπο που από το πέσιμο και μετά, έγινε το χαρακτηριστικό μου μέχρι και σήμερα... αλλά δεν μετάνοιωσα που έστω και έτσι έζησα μιαν εμπειρία που θα την θυμάμαι και θα γελάω στο τέλος. Στην ερώτηση αν θα το ξανάκανα, απάντησα θετικά, αλλά με την προϋπόθεση, αυτή τη φορά, να κάνω ιππασία σε ίσιο έδαφος, μέχρι να πάρω τον αέρα του να συντονίζομαι με το άλογο και να το ιππεύω σωστά και όχι χύμα!
Μόνο μ΄ένα χάδι σου πετάω και στ΄αστέρια περπατάω με δυο λόγια τρυφερά Μόνο που σε νιώθω στο πλευρό μου ζωντανεύει τ΄όνειρό μου σαν να ζω πρώτη φορά
Να μ΄αγαπάς τίποτα άλλο δε σου ζητάω να με κρατάς αγκαλιά σου να ξενυχτάω με τα δικά σου φιλιά τα βράδια να μεθάω Να μ΄αγαπάς για να παίρνω ζωή κοντά σου να με κρατάς έχω ανάγκη τη ζεστασιά σου να΄μαστε ένα κορμί καρδιά μου η καρδιά σου
Πες μου πως δε ζούμε ένα ψέμα και θα νοιάζεσαι για μένα όπως τώρα μια ζωή Πες μου πως θα βρίσκεσαι κοντά μου και στα δύσκολα καρδιά μου πως θα είμαστε μαζί
Να μ΄αγαπάς τίποτα άλλο δε σου ζητάω να με κρατάς αγκαλιά σου να ξενυχτάω με τα δικά σου φιλιά τα βράδια να μεθάω Να μ΄αγαπάς για να παίρνω ζωή κοντά σου να με κρατάς έχω ανάγκη τη ζεστασιά σου να΄μαστε ένα κορμί καρδιά μου η καρδιά σου
σ.σ. από τα πιο όμορφα και αισθαντικά βίντεο κλιπς που έχω δει εδώ και καιρό και πραγματικά, αν μπορούσα να εκφράσω αυτά που θέλω μέσα από τον Έρωτα, με αυτόν εδώ τον τρόπο θα επέλεγα να τα ντύσω, με τις εικόνες των ανθρώπινων σωμάτων που λατρεύονται και μεταδίδουν σχεδόν ηλεκτρισμένα την αίσθησή τους ακόμα και σε μας που γινόμαστε μάρτυρες της ομορφιάς τους μέσα από τα ερεθίσματα που προβάλλουν στο μυαλό μας...
Να μ' αγαπάς, κάπως έτσι, αν μπορείς ακόμα και έτσι, γιορτάζοντας κάθε στιγμή τη Χαρά της Ζωής και του Έρωτα, καλή ακρόαση!
...Σαν το στεφάνι από κινέζικα γαρύφαλλα που κρεμάσαμε στον τοίχο για το καλό και ας μην πιάσαμε τον Μάη φέτος όπως παλιά που φτιάχναμε αυτοσχέδια στεφανάκια από μαργαρίτες του αγρού από το απέναντι οικόπεδο παραμονές Πρωτομαγιάς!
... τα πελαργόνια που ανθίζουν σε διάφορα χρώματα,
... τις πολύχρωμες μαργαριτούλες που από μια ρίζα προβάλλουν σαν κουφέτα,
... τη πασχαλιά που ακόμα κρατάει τα ανθάκια της και μυρίζει υπέροχα,
... το γεράνι που πήρε τα πάνω του και ομόρφυνε τον τόπο,
... τα κίτρινα μπουκετάκια που μεταμορφώνουν έναν θάμνο σε χάρμα ιδέσθαι!
Ο Μάης είναι το δίχως άλλο, ο πιο γεμάτος από χρώματα και αρώματα μήνας της Άνοιξης, έστω και αν φέτος άργησε να μας κατακλύσει με την Αναγέννηση της Φύσης!
Πολλά πράγματα στη ζωή μου επιλέγω να τα αντιμετωπίζω "μόνη μου", ίσως τα περισσότερα, ίσως αυτά που πιστεύω πως μπορώ να ανταπεξέλθω με το όποιο τίμημα, εγώ με εμένα και τους άλλους απέξω.
Όπως για παράδειγμα ο διαρκής αγώνας για εξισορρόπηση της υγείας μου, ειδικά τώρα που από το ένα αυτοάνοσο, έχουν έλθει στην επιφάνεια και άλλα, εξίσου απαιτητικά με τον τρόπο τους και που προκαλούν την ανατροπή των δέδομένων που ίσχυαν μέχρι πριν εμφανιστούν στον οργανισμό μου.
Η αρθρίτιδα στα χέρια με πονάει στις καθημερινές μου δραστηριότητες, μα και ο θυρεοειδής με αποσυντονίζει στον έλεγχο των ορμονών και την καλή λειτουργία του μεταβολισμού στο σώμα μου. 1212,3 θερμίδες βρέθηκε πως είναι ο μεταβολικός ρυθμός του οργανισμού μου σε πρόσφατη μέτρηση, στα όρια της ελάχιστης κατανάλωσης για να είναι ένα γυναικείο σώμα καλυμμένο σε θερμίδες για τις ανάγκες του καθημερινά.
Μου το έλεγε η φίλη μου η Γιώτα εδώ και κάτι χρόνια "τόσο που τρως έπρεπε να είσαι η μισή", μου το επιβεβαίωσε και ο ειδικός παθολόγος που απευθύνθηκα για να δω τι μπορώ να κάνω με την κατάσταση της ελλειπούς καύσης των θερμίδων στο σώμα μου. "θα προσπαθήσουμε να ανακτήσουμε την ευγλυκαιμία" μου είπε "και να ανέβει το επίπεδο των καύσεων στον οργανισμό σου κατά συνέπεια" και τουλάχιστον μέσα από τις οδηγίες και τις κατευθύνσεις του, χάρηκα που βρήκα έναν συμπαραστάτη στην αγωνία μου, να μην καταντήσει το σώμα μου σαν παραφουσκωμένο μπαλόνι από τις κακές του καύσεις από εδώ και μπρος, όσον αυτό είναι δυνατόν και εφικτό βέβαια.
Θα την πω την αμαρτία μου, με πειράζει που χωρίς να κάνω καταχρήσεις στο φαγητό, το σώμα μου έπαψε να λειτουργεί από το φθινόπωρο και μετά όπως το είχα συνηθίσει μέχρι τώρα. Όχι σπίρτο, αλλά όχι και να καταπίνω αέρα και να παχαίνω... Με πειράζει που ενώ είχα καταφέρει να φτάσω σε δείκτη μάζας σώματος γύρω στο 24 και σε φυσιολογικό βάρος για το ύψος μου, να βλέπω τη ζυγαριά να παίρνει την ανιούσα με τον μεταβολισμό μου να κοιμάται -λόγω κακής απορρόφησης των θερμίδων-, τον ύπνο του δικαίου, ας όψεται το σύνδρομο Hashimoto που πλέον είναι και αυτό κομμάτι μου και μέχρι να ρυθμιστεί η έκκριση των θυρορμονών στον αδένα, κάνει και αυτό τα δικά του. Με πειράζει να έχω, λέει "υψηλό κίνδυνο" για Μεταβολικό Σύνδρομο, ήτοι, λόγω ύπαρξης Σακχαρώδους Διαβήτη, ή Υπέρτασης ή Καπνίσματος και αύξησης της περιφέρειας της μέσης άνω των 88 εκ. στις γυναίκες, αυξημένες πιθανότητες για καρδιοπάθεια και καρδιακή νόσο και το καμπανάκι να χτυπάει από τα 38 μου και να μην αστειεύεται...
Πειθαρχία και σύστημα, αναγκαστικά ανέπτυξα για να μπορώ να έχω το σάκχαρό μου σε έλεγχο και τώρα ακόμα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται να μείνω σταθερή στο στόχο μου, για όσο αυτό χρειαστεί, αφήνοντας τους "πειρασμούς" στην άκρη για χάρη της υγείας μου. Όποιος δεν ξέρει τι σημαίνει για ιατρικούς λόγους, συγκεκριμένη διατροφή, ίσως παραξενευτεί από την απαρέκλητη τήριση διατροφικών κανόνων και συνδιασμών, για να "ξυπνήσει" η καύση των θερμίδων στο σώμα μου. Μαγειρεύεις? Με ρώτησε ένας γνωστός μου πρόσφατα και μάλλον τον κοίταξα σαστισμένη φαίνεται, γιατί επανέλαβε την ερώτηση? Ποιά είναι η αγαπημένη σου σπεσιαλιτέ? Εμμμ, είμαι ειδική στις σαλάτες, φτιάχνω σαλάτες με φαντασία και διάφορα συστατικά που απολαμβάνω να τρώω, μα μάλλον δεν τον έπεισα, τόσο χρονών γυναίκα, πως τη βγάζω με γιαουρτάκια διαίτης, μαύρο ψωμί, σαλάτες και απλά μαγειρεμένα φαγητά, γιατί έτσι έχω μάθει βασικά να θρέφομαι τόσα χρόνια. Οι θερμιδογόνες ή πολύπλοκες κουζίνες δεν είναι για μένα.
Αν θα αποδώσει η προσέγγιση αυτή, θα φανεί συν τω χρόνω, όμως για πολύ καιρό ακόμα θα λέω "όχι" σε όσα φαγώσιμα δεν ωφελούν την υγεία μου και την επίτευξη του στόχου μου, την αποκατάσταση της υγείας μου σε μεταβολικό επίπεδο. Εμένα προσωπικά δεν με πειράζει, το αντίθετο θα έλεγα το να είμαι "κοσμοκαλόγερος" δεν με ενοχλεί πια, έχω το κίνητρο να ανταπεξέλθω των προκλήσεων, μα το στοίχημα το κερδίζεις όσο εφαρμόζεις αυτά που πρέπει, ζώντας ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους, έχοντας και τη δική τους σχετική ανεκτικότητα ή κατανόηση για τη προσπάθειά σου.
Το φαγητό ήταν ανέκαθεν ένας τρόπος επικοινωνίας, εκτός από απαραίτητη θρέψη, στους ανθρώπους. Μέσα από το φαγητό συσφίγγονται οι κοινωνικές σχέσεις, συνευρίσκονται οι άνθρωποι μέσα από κοινές τελετουργίες και κοινωνικά πρότυπα και τις περισσότερες φορές αποτελεί τρόπο κοινωνικής επαφής και συχνοτισμού με τον περίγυρο.
Το να έχεις διαβήτη, διαταρράσει κατ'αρχήν αυτήν την αλληλουχία κατά ένα μεγάλο ποσοστό, ειδικά αν είσαι παιδί και ακολουθείς συγκεκριμένες ώρες φαγητού και δόσεων ινσουλίνης, όπου τα περιθώρια είναι από τη φύση τους πιο στενά καθορισμένα. Με την εφαρμογή των πολλαπλών ενέσεων ή της αντλίας ινσουλίνης, αποκτάς σαφώς μεγαλύτερη ανεξαρτησία και ορίζεις το πρόγραμμά σου χωρίς τους προηγούμενους περιορισμούς, πράγμα που συχνά φτάνει στην αυθαιρεσία, όταν τρώμε βουλιμικά και κατά συνέπεια, χάνουμε συχνά την αίσθηση του μέτρου, ζώντας με τον διαβήτη μας.
Η απώλεια βάρους ή ο έλεγχος του βάρους γενικότερα, είναι από τη φύση του παράγοντας που επιφέρει στρες στον οργανισμό, καθώς συχνά είμαστε δυσαρεστημένοι με την εικόνα που παρουσιάζει το σώμα μας προς τα έξω και ειδικά αν η εικόνα αυτή σχετίζεται και με τα πρότυπα που η κοινωνία μας επιβάλλει για την "ωραιότητα" ενός ατόμου, σε σχέση με το φύλο, την ηλικία και την δημόσιο εικόνα του.
Λίγο πριν το καλοκαίρι, άρχισαν ήδη οι διαφημίσεις με νεαρά παιδιά με καλοσχηματισμένα σώματα, που γεύονται παγωτό, ή πίνουν παγωμένο τσάι, ή δοκιμάζουν τυρί με λίγα λιπαρά χωρίς "ενοχές" και δεν έχουν περάσει την ήβη καλά καλά και προβληματίζονται αν η μπουκιά τους έχει 25 ή 125 θερμίδες, καθώς την καταπίνουν ανέμελα.
Εκεί εγώ θα πω πως υγεία ενός σώματος δεν έχει να κάνει με την εξωτερική του εμφάνιση, όταν στον οργανισμό δεν έχει επιτευχθεί εξισορρόπηση των οργανικών του αναγκών, γιατί ένα υγειές σώμα υφίσταται από μέσα προς τα έξω και όχι το αντίθετο. Προσωπικά, το βλέπω πια αυτό στο σώμα μου που αγωνίζεται με όποιες ψυχολογικές επιπτώσεις και μεταπτώσεις να ξεφύγει από τον κακό του μεταβολισμό που έχει περιέλθει.
Ναι, φυσικά και κακή ψυχολογία υφίσταται, όταν δεν σε χωράν τα ρούχα σου που με άνεση φορούσες μέχρι τώρα και η αιτία δεν είναι οι κραιπάλες σου, το σωσιβιάκι που έχεις αποκτήσει στη κοιλιά σου ή τα πιασίματα στη μέση σου που αντικρύζεις όταν κοιτάζεσαι στον καθρέπτη και μια φωτό σου με μαγιό από πέρσυ, σου θυμίζει πως "τα είχες καταφέρει" να έχεις ένα ζωντανό και αισθητικά όμορφο και ερωτεύσιμο σώμα, κάποιους μήνες πριν σε σχέση με το τώρα...
Πως μπορείς να αφεθείς στα χέρια του συντρόφου σου ή του εραστή σου, όταν η εικόνα που έχεις για το σώμα σου είναι διαστρεβλωμένη? Γιατί "τα πάχη μου, τα κάλλη μου", όταν μπορείς να ανακτήσεις το φυσιολογικό βάρος στο σώμα σου ή τουλάχιστον προσπαθείς, ενόσω συνυπάρχουν και μερικά ψυχοσωματικά για να σε κρατούν σε εγρήγορση?
Μακάριοι όσοι και όσες, έχουν καταφέρει να περιφέρουν τα σαρκία τους δίχως ενοχές για αυτό που είναι, εφόσον δεν ανήκουν στον μέσο όρο των ανθρώπων ανάμεσά μας, γιατί όταν θα πεις "είμαι μια χαρά!" με επίγνωση, τότε έχεις καταφέρει μιαν πολλή σημαντική νίκη, επί των ψυχολογικών σου περιορισμών για την αγάπη προς τον εαυτό σου. Θέλω να πιστεύω όμως, πως οι περισσότεροι από εμάς, μέσα από το λίπος που έχουν συσσωρεύσει για λόγους παθολογικούς ή ψυχολογικούς στα σώματά τους, απλά "κρύβονται", τυλίγονται με περιττά κιλά και απορρίψεις, για να μην κάνουν έκδηλη τη μοναξιά, την έλλειψη κοινωνικής ή ερωτικής ζωής, τις όποιες φοβίες ή νευρώσεις, την αγάπη που είναι απούσα στον μικρόκοσμό τους και τόσα άλλα μυστικά και ψέμματα που κρύβει στο σεντούκι του ο κάθε ένας από εμάς και νομίζει πως τα κρατά μονάχα για εκείνον.
Αναγκαστικά επιλέγω να "απέχω" από κάποιες σημαντικές απολαύσεις της ζωής, εφόσον δεν εξυπηρετούν τον σκοπό μου, αυτήν την περίοδο, έστω και αν συχνά ακούω αυτό το "ρίξτο έξω βρε παιδί μου", όσο εγώ προτιμώ να μένω με εμένα για να αντιμετωπίζω πιο συστηματικά και ανενόχλητα τις προκλήσεις που έχουν προκύψει. Θα ξαναβγώ από το καβούκι μου, όχι ως κοινωνικό ον, αλλά ως γυναίκα, ως σύντροφος, ως άτομο που διεκδικεί και απολαμβάνει, όταν δω ότι η προσπάθειά μου αποδίδει καρπούς και αυτό θα φανεί στο σώμα μου.
Δεν μπορώ να δεχτώ το "δυστυχώς κυρία μου, έτσι θα είστε από εδώ και μπρος" του ενδοκρινολόγου που μου χορηγεί τα χάπια του θυρεοειδή, ούτε το να μην κουμπώνουν τα παντελόνια μου, που λίγο καιρό πριν χαιρόμουν να τα φοράω χωρίς να με σφίγγουν. Δεν ξέρω πόσα ψυχοσωματικά θα βγουν ακόμα, σαν αντίδραση σε όσα εισπράττω από το περιβάλλον και με κάνουν να αντιμετωπίζω και ένα ακόμα, συν ένα ακόμα κάθε φορά. Και με δάκτυλα αγκυλωμένα που δεν με αφήνουν να κοιμηθώ ήσυχα το βράδυ και με 1200 θερμίδες στο διατροφικό μου πρόγραμμα, εγώ θα το παλέψω, όσο και αν χρειαστεί αιτιολογημένα ή αναιτιολόγητα να κρατάω μακρυά μου αυτά και αυτούς που είναι παράγοντες αποσυντονισμού στη ζωή μου και ας διερωτόνται το γιατί ή με θεωρούν απλά "περίεργη" ή "κλειστή", όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι, ειδικά όταν δίνεις τις μάχες σου.
"Είσαι ευαισθητούλα Μάρλεν" μου λέει η Γιωτούλα, "γράψτους και ρίξτο και λίγο στη τρελλή" με συμβουλεύει, ενώ εγώ αντιτάσσομαι "δεν γίνεται βρε συ, αφού με ξέρεις..." Μέχρι τη στιγμή που η ζυγαριά θα ξαναπάρει τη κατιούσα, ο λιπώδης ιστός θα μειώνεται και ο μεταβολικός ρυθμός θα αυξάνεται σε ένα σώμα γεμάτο από προκλήσεις για ευγλυκαιμία, εξισορρόπηση και ανάκτηση ενός υγιέστερου τρόπου απορρόφησης των τροφών, είμαστε στις επάλξεις και μέρα με τη μέρα κρατάμε τη φλόγα αναμένη για να πετύχουμε το ποθούμενο και τότε, ας ακολουθήσουν ως λογική συνέπεια και όλα τα άλλα!
Il Divo feat. Celine Dion "I believe in you" (για όσα ψάχνουμε και αναζητούμε σε πείσμα των καιρών και όσων έρχονται στο διάβα μας..., όλα για κάποιο λόγο έρχονται, ας πιστέψουμε σε Εμάς και ας προχωράμε εν ειρήνη...")
Η κάθε μέρα σαν τη γομολάστιχα σβήνει την προηγούμενη και πάει. Άλλοτε σβήνει την επόμενη, καμιά φορά ολόκληρη βδομάδα.
Βροχές θυμάμαι και πουλιά και ιστορίες που δεν έζησα ποτέ μου. Τις νύχτες γράφεται το μέλλον μου, τα φοβερά καθέκαστα της επομένης, και πρέπει να ξυπνάω στις εφτά, με την ψυχή στα δόντια να γυρίζω, για να προλάβω τις παραγγελίες.
Χιόνια θυμάμαι και βουνά και εξορίες που δεν έζησα ποτέ μου.
Λησμόνησα τους ίδιους τους γονείς μου, πώς ήτανε και ποιοι και πόσοι. Κοιτάζω γράμματα, φωτογραφίες, δεν ξεχωρίζω ζωντανούς και πεθαμένους. Γριές και γέροι και παιδιά, μεσήλικες θλιμμένοι.
Μάτια θυμάμαι και φωνές, πρόσωπα που δε γνώρισα ποτέ μου.
My truth is yet to be revealed to the eyes of those who dare to seek it!
Join me in one of the most thought provoking adventures of discovering what lies beneath the lines of my self-driven but not necessarily self-centered blogs! What does "Marialena" mean?
Click here!
Αναρτήσεις
