Αναρτήσεις
Ο χειμώνας γύρω από την ξυλόσομπα
Πριν από 8 ώρες
Κυριακή 12 Απριλίου 2009
Μαμά γερνάω... 38+1 μέρα σήμερα!
Τάνια Τσανακλίδου "Μαμά γερνάω"
Για φαντάσου, πατάω τα 38, 12 του Απρίλη, και πάλι καταμεσής της Άνοιξης...
Γερνάω μαμά, έτσι είναι, καλώς να ορίσουν και τα μετέπειτα, τι άλλο να κάνω τελικά, όπως λέει και η Τάνια, "φοβάμαι να μην γίνω αυτό που χρόνια ανησυχείς, ωραία, νέα και ατυχής...". Το νέα το προσπερνάμε σιγά σιγά, προχωράμε, είναι τα νιάτα κάτι το μοναδικό, το βλέπω στα μάτια των παιδιών που αντικρύζω καθημερινά στο διάβα μου, στα σώματά τους τα γεμάτα ορμή και ορμές που σχίζουν τον αέρα...
Το ωραία, χωράει πολλή συζήτηση. Ωραίος είναι κάποιος που γερνά με αξιοπρέπεια, με αρχοντιά, με συγκαταβατική μελαγχολία, ίσως... δεν ξέρω, τα μάτια λένε πάντα την αλήθεια, εκεί βρίσκεται η ομορφιά της ψυχής ενός ανθρώπου, από εκεί πηγάζει το ωραίο για μένα, στο είναι μας και όχι στη βιτρίνα μας...
Και ατυχής, βαριά κουβέντα, γεράσαμε μαμά και τα νυφιάτικα ίσως να μην τα βάλω, δε βαριέσαι, όλα έρχονται στην ώρα τους, μετά παρέρχονται απλά και αθόρυβα, όπως δεν έφτασαν ποτέ στο διάβα μας... Και ατυχής, δυσβάσταχτη κουβέντα, σαν μια καμπούρα που κουβαλάς παντού μαζί σου! Όχι, αν η ατυχία είναι να μην είσαι το μοντέλο της επιτυχημένης, θεάς, δούλας και κυράς, γυναίκας για σπίτι και γυναίκας για κολασμένες νύχτες, άστο καλύτερα, δεν το θέλω το καλούπι, μου φέρνει αλλεργία και μόνον η ιδέα...
Λίγο πιο ψιθυριστά, λίγο πιο διακριτικά από παλιά, σβήνω ένα ακόμα κεράκι στη τούρτα της ζωής μου, ένα, δυο, τρία, πάμε... 38 και με τη βούλα, πότε έφτασα ως εδώ?
Καλά να είναι αυτά τα 38 που ξημερώνουν, ας είναι λιγότερο επώδυνα, ας είναι περισσότερο αισιόδοξα, μα πάντα ευαίσθητα και δικά μου, όπως εγώ τα ζω και τα βιώνω με τα μάτια της ψυχής πρώτα και μετά με τις αισθήσεις μου, όπως όλα τα προηγούμενα, ας είναι αληθινά και μέσα από τη καρδιά. Πάντα, όσο μπορέσουμε και όσο αντέξουμε, ε μανούλα?
Marialena, 18/3/2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Συναρπαστικό κείμενο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά Μαριαλένα. Χρόνια πως εσύ θέλεις να είναι.
Πέρασα προ πολλού τα ... γηρατειά σου...
Ναι με αξιοπρέπεια.( πάντα έψαχνα να βρω τη σωστή λέξη, και μου την έδωσες.)
Το κείμενο αυτό γράφτηκε ένα βράδυ που έκανα απολογισμό των πεπραγμένων μου Ξυπολητούλα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα αυτή η χρονιά να είναι ανατρεπτική, να ανατραπεί η καθεστυκία τάξη μου και να πάω παρακάτω, ό,τι και αν αυτό σημαίνει... Με αξιοπρέπεια, ναι, με σημαία την αξιοπρέπειά μας, ως άτομα και ως γυναίκες, γιατί υπάρχουν στιγμές που ολισθαίνουμε στην υπερβολή ή την έλλειψη και τότε χάνουμε το προσωπικό μας μέτρο.
Σε ευχαριστώ από καρδιάς!
Αχ βρε ψυχούλα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχασα τον χρονο με τα μαλακοπροβλήματα μου και ξέχασα πως είναι Απρίλης και 12 σήμερα!
Μικρό είσαι ακόμα πουλάκι μου!
Θα ανθίσουν ξανά οι κερασιές!
Ακου και την Παν -Παν που θα μπορούσες να είσαι κόρη της!
Τα νυφιάτικα κανέναν σκοπό δεν εξυπηρετούν.Για το θεαθήναι είναι της μαμας, του μπαμπά και των συγγενών στο τραπέζωμα!
Ξερεις, πως από πείρα σου μιλώ γιατί σ'ενα ξωκλήσι παντρεύτηκα μέσα σε ένα γαλάζιο φόρεμα και ανάμεσα σε 15 άτομα.
Ο άνθρωπος που θα σταθεί δίπλα σου και θα εκτιμήσει την αγάπη που θα του δώσεις,αυτό μετράει!
Και είμαι σίγουρη για σένα πως θα πας "παρακάτω" Λυπάμαι για όσους δεν κατάλαβαν και δεν εκτίμησαν τον ειλικρινή και ατόφιο χαρακτήρα σου, γιατί ξέρεις να δίνεις αγάπη.
Καρδούλα μου, Χρόνια σου καλά, πολλά, και πάντα με αξιοπρέπεια...
Οπως σε γνώρισα και σε εκτίμησα μέσα από την αξιοπρεπεια σου!
Κι αν χάνουμε κάποια στιγμή το προσωπικό μας μέτρο, δεν κάνουμε ποτέ κακό σε κανέναν. Μονο στον εαυτό μας...
Κι αυτό είναι η ανταμοιβή μας για τα χρόνια που μας προσπερνανε!!!
Χρόνια πολλά γλυκειά μου Μαρλεν!
.
Αχ βρε Παναγιωτούλα μου, τι λες τώρα, δεν πειράζει, έχεις τόσα να σκεφθείς αυτόν τον καιρό, αλίμονο!!! Μη μου λες τέτοια και βουρκώνω, σε παρακαλώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ δεν είμαι του Θεαθήναι, ευτυχώς ή δυστυχώς, ένα ξωκλήσσι με πέντε, δέκα δικούς μου ανθρώπους αν θα μπορούσα να πάω να τελέσω τα μυστήρια μεταξύ Θεού και ανθρώπων μου φτάνει, τα πολλά πολλά για το φαίνεσθαι, δεν είναι για μένα, το αντίθετο θα έλεγα, γιατί έτσι χάνεται το μέτρο που λέγαμε.
Και τα λεφτά για τις κοινωνικές επιδείξεις να είχα, χίλιες φορές να τα δώριζα σε κάποια ευαγή ιδρύματα, να βοηθηθούν κάποιοι συνάνθρωποί μας που τα χρειάζονται και όχι τα κέντρα διασκέδασης και οι αίθουσες εκδηλώσεων που είθισται να χρεώνουν τα μαλλιοκέφαλά τους σε ανάλογες περιπτώσεις.
Και άμα βλέπουμε τα αιώνια χιονισμένα βουνά κόντρα στον Ινδικό σε λίγα χρόνια από τώρα, να μου το θυμηθείς, εκτός από το ησυχαστήριο που θέλω να φτιάξω να βλέπουμε τα γαλήνια νερά της Λίμνης, ξέρεις που, σαν γεράσουμε και αποσυρθούμε στα πάτρια εδάφη, αν θέλει ο Μεγαλοδύναμος, θα ήθελα να έχω αρκετά χρήματα να βοηθώ συνανθρώπους μας που δοκιμάζονται και ειδικά παιδάκια και αρρώστους.
Να μην είμαι απαθής και αναίσθητη και να κυρύττω άλλα και να κάνω άλλα, κοροϊδεύοντας τον εαυτό μου πρώτα από όλα, ενώ το παίζω δήθεν πεφωτισμένη και ψευδοπροφήτης, όχι! Αλλά, μακάρι να έλθει η ώρα που αυτά τα όνειρα θα γίνουν πραγματικότητα, στα πόδια μου να είμαι, να συνδράμω όπως μπορώ στον εθελοντισμό και την ενίσχυση αγαθών σκοπών με όλες μου τις δυνάμεις.
Και εγώ λυπάμαι που ή μάλλον όχι, που κάποιοι άνθρωποι όταν με ποθούσαν ή προσέγγιζαν το μόνο που κοιτούσαν μέσα στα δικά μου μάτια ήταν η αντανάκλαση των ειδώλων τους και μόνον, αλλά αυτό έψαχναν και αυτό βρήκαν και εγώ το επέτρεψα τη δεδομένη στιγμή να συμβεί ή το προκάλεσα κιόλας, γιατί νόμιζα πως αυτό είναι έρως και αγάπη, όμως διαψεύστηκα περίτρανα, γι'αυτό και δεν ευοδώνονται σε σχέσεις ζωής αυτές οι καταστάσεις. Ω, γέγονεν γέγονεν, πάμε παρακάτω, δεν γίνεται αλλιώς!
Στα μέσα της ζωής μου βρίσκομαι καλή μου, κάπως έτσι νιώθω, αρκετά νέα ακόμα, μα και αρκετά ώριμη να κάνω τους απολογισμούς μου και να συνεχίζω. Μακάρι να βρεθεί ο άνθρωπος που θα θελήσει να συμπορευτεί αυτό το συναρπαστικό ταξίδι που λέγεται κοινή συντροφική ζωή, αν και νομίζω πως όσο πάει μικραίνουν και οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο, γιατί θέλει όραμα και πίστη να βρεις τους συνοδοιπόρους που θα βαδίζεις σε κοινές παραλλήλους το μετερίζι σου και συνήθως στα μισά εγκαταλείπουμε τη προσπάθεια χωρίς να ξέρουμε τι μας περιμένει στο επόμενό μας βήμα, μηδενός εξαιρουμένου και εμού συμπεριλαμβανομένης, της Μαρίας της Μαγδαληνής.
Να είμαστε καλά, να έχουμε μια χρονιά που να άξιζε που την ζήσαμε από γενέθλια σε γενέθλια καλή μου. Σε φιλώ!
Στα καλύτερα είσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα πιο φρέσκα, με την παρέα λίγο της λογικής και πάντα του συναισθήματος.
Μπορεί να σβήσεις τα κεράκια σου άφοβα χωρίς ενοχές...
Μην σβήσεις το χαμόγελό σου με σκέψεις....
Πολύχρονη σου εύχομαι με τα καλύτερά σου να έρχονται!
Ε λοιπον τα ιδια θα σου πω κι εδώ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μείνεις πάντα έτσι ευαίσθητη και αληθινή, και κυρίως με το ίδιο λαμπερό χαμόγελο:)) Κι όποιος δεν μπορεσε να το εκτιμήσει, αυτός έχασε!
Πολύχρονη, και όλα όσα επιθυμείς να σού έρθουν μαρλέν μου!
Φιλιά
Ζουζού μη μασάς!!! Τα καλύτερα ΠΑΝΤΑ έρχονται ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ναταλία: Καλά είμαστε, αν και πάντοτε ο άνθρωπος από τη φύση του μπορεί και καλύτερα! Δεν έχω ενοχές για τα χρόνια μου, ευτυχώς, ούτε για τις όσες βλακείες έχω κάνει στη ζωή μου, πάντα όσον αφορά στον εαυτό μου και τα προσωπικά μου ζητήματα, όλα καλά καμωμένα ήταν τελικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγωνιώ για το μέλλον και αυτό με κάνει ακόμα πιο ευαίσθητη, αλλά να μην ξεχνώ να χαμογελώ τουλάχιστον, σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου!
@ Citronella: Ετσι σε θέλω Κιτρομελλένια μου, μου αρέσει που δείχνεις αποφασισμένη να πιάσεις τη ζωή από τα κέρατα, μου αρέσει που το βγάζεις αυτό και με παρακινείς και εμένα! Λέω να μην στο χαλάσω το χατήρι, όπου μπορώ και ευαίσθητη είμαι (τι να με κάνω) και αληθινή, οπότε σε όποιους αρέσεουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε! Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ An-Lu: Δεν μασάω, αλλά τα κουκούτσια τα φτύνω, δεν γίνεται να τα καταπίνω όλα, μη μου κάτσει τίποτε στο λαρύγγι και έχουμε άλλα μετά... χα,χα,χα! Πάντα ελπίζουμε, πάντα ονειρευόμαστε, πάντα σηκωνόμαστε και συνεχίζουμε, έτσι πάει! ΧΧΧ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου εύχομαι ειλικρινά: “ Χρόνια πολλά και ανατρεπτικά!” Όλα να σου έρχονται όπως επιθυμείς και ακόμα καλύτερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις, δεν είναι τα χρόνια που μας βαραίνουν, αλλά τα όνειρα μας… Αλλά τα όνειρα μας είναι αυτά που μας δίνουν φτερά για παραπέρα. Συμβαδίσου, προσάρμοσε τα όνειρα σου και πέταξε στο δρόμο της ζωής που είναι μπροστά, ολοδικός σου. Δες τα με θετική ματιά και σκέψη και όλα θα πάνε καλά. Δεν είναι πάντα τα νυφικά η ορθότερη λύση. Αλλά μπορούμε να τα αποκτήσουμε όλα και χωρίς τα νυφικά. Είμαστε γυναίκες και έχουμε την δύναμη.
Το τραγούδι με έκανε να σε νιώσω… Τώρα βαλε: We have the power.
O.K.?
Πολλά φιλιά.
@ Αγάπη: Αγαπητή μου Κάρμεν,
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνώ μαζί σου, δεν είναι τα νυφιάτικα και το Θεαθήναι, είναι όσα μας εμπνέουν και πυροδοτούν για να συνεχίζουμε να έχουμε τη σπίθα αναμένη βαθιά μέσα στη ψυχή μας για να τα πραγματοποιήσουμε κάποτε ή τουλάχιστον έτσι να θέλουμε να πιστεύουμε για να συνεχίζουμε!
Υπομονή, επιμονή, καρτερία και όραμα χρειάζονται για να βαδίζουμε το δρόμο μας με συνέπεια προς τα θέλω και τα όνειρά μας, όποια και αν είναι αυτά!
Φιλιά και από μένα στην μοναδική Λέσβο, που κρατώ μέσα στη καρδιά μου ως μια ανεπανάληπτη ανάμνηση... Χάρηκα πολύ που έχουμε έλθει σε επαφή, να είσαι καλά!