Μια ανάσα δρόμος

Μετράω αντίστροφα για την αυριανή μέρα, Πανελλήνια Συγκέντρωση Μελών του ScooterClub Hellas, αυτή τη φορά στο Πευκί της Βόρειας Εύβοιας. Συμμετοχές ρεκόρ από όλη σχεδόν την Ελλάδα, το κέφι των προετοιμασιών ξεχειλίζει στις μεταξύ μας επικοινωνίες, αλλά και η αγωνία για τον καιρό και την απρόσκοπτη έλευση στον προορισμό μας.

Η βροχή που έχει ξεσπάσει τις τελευταίες μέρες, μας απασχολεί όλους, άραγε θα συναντήσουμε βροχοπτώσεις στη πορεία μας, πώς να ντυθούμε για να μην βραχούμε, με πόση ταχύτητα να πηγαίνω για να είμαι ασφαλής με βροχή στην Εθνική Οδό… Τι να πάρω να φορέσω για να αλλάξω τα βρεγμένα, αλλά και να χωράει στο μικρό σακ βουαγιάζ που θα έχω μαζί μου?

Τόσα χρόνια μέλος του Κλαμπ, πρώτη φορά θα κάνω το ταξίδι αυτό με τη δική μου μηχανή και σόλο. Όλα αυτά τα χρόνια, συμμετείχα σε εκδρομές και βόλτες σε γειτονικούς νομούς της Αττικής, αλλά φέτος το αποφάσισα, να οδηγήσω το σκούτερ μου τόσο μακριά, μαζί με την υπόλοιπη σκουτεροπαρέα και να πάω στη Πανελλήνια, η Μάρλεν και το σκουτέρι της σε άγνωστα μέρη και καινούργιες διαδρομές!

Αν φοβάμαι? Και ναι και όχι, μπορώ να πω! Ναι, για να πάω και να γυρίσω σώα και ασφαλής και εγώ και η μηχανή μου, σε όποιες καιρικές συνθήκες και αν εκτεθούμε αυτό το διήμερο και όχι γιατί εγώ είμαι υπεύθυνη για τον εαυτό μου και εγώ θα μας οδηγήσω με πλήρη επίγνωση σε αυτό μας το ταξίδι επί των δυο τροχών.

Η οδήγηση των μοτοσυκλετών, θέλει συναίσθηση, θέλει θάρρος, θέλει τρέλα, για να πεις ότι ευχαριστιέσαι να οδηγείς, είτε σε ορεινές διαδρομές, είτε στη πόλη, σε μεγάλους δρόμους ή εθνικές οδούς, σε χώμα ή άσφαλτο, σε καλντερίμια ή καλοστρωμένους δρόμους που δεν κοπανιέσαι. Είσαι εσύ με τον εαυτό σου, μόνη σου μονολογείς τις ώρες που οδηγείς το δίτροχό σου, μόνη σου σχολιάζεις τι σου έρχεται στο μυαλό, μόνη σου σφίγγεις τα δόντια για να κρατήσεις γερά εκεί που δυσκολεύεσαι και επειδή οι γυναίκες είμαστε από τη φύση μας πιο ανασφαλή όντα όταν οδηγούμε και παίρνουμε λιγότερα ρίσκα, έχεις να κάνεις και με το ραντάρ σου που σου λέει συνέχεια «…φρένο, δώσε γκάζι, πάρε ανοιχτά τη στροφή, βγάλε φλας για να προσπεράσεις, γκάζι κόντρα στον άνεμο…» και άλλα τέτοια όμορφα, συνηθισμένα στον κόσμο των μοτοσυκλετιστών.

Θέλω να πιστεύω ότι θα πάνε όλα καλά και όλα τα αγόρια και κορίτσια που θα συμμετέχουμε θα γυρίσουμε πίσω όρθιοι, όπως λέμε μεταξύ μας, αλλά και γεμάτοι από εμπειρίες που ζήσαμε στη συνάντησή μας, εμείς και τα δίτροχά μας!

Θα εξομολογηθώ κάτι όμως, χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυριστά, γιατί το ένιωσα και θέλω να ξαναγίνει κομμάτι της ζωής μου, όταν και αν μπορέσει να γίνει, ελπίζω, κάποτε: Θέλω πολύ να μοιράζομαι τέτοιου είδους εμπειρίες, από την πιο απλή βόλτα, μέχρι την πιο μεγαλεπίβολη απόδραση, όχι μόνο με τη παρέα, με τα φιλαράκια μου, αλλά και με τον άνθρωπό μου, να είμαστε όπως και άλλα παιδιά στο Κλαμπ, με τις γυναίκες και τους άνδρες μας, να καβαλάμε τα σκούτερ μας και να πορευόμαστε μαζί σε αυτά τα συναρπαστικά βιώματα της ζωής, γιατί είναι κάτι που μας γεμίζει και μας εκφράζει… και να προσθέσω είναι κομμάτια της προσωπικής σχέσης που «δένουν» τους ανθρώπους μαζί, τους κάνουν να μοιράζονται τις εμπειρίες τους και να τις ζουν συντροφικά, ενώ ο άνδρας και η γυναίκα συμπληρώνονται στους ρόλους τους, ακόμα και πάνω στις μηχανές.

Καλό μας ταξίδι και ραντεβού στο Πευκί!

Μαριαλένα, 27/5/2011



Steppenwolf - Born to be wild

Υ.Γ. Πήγα να βάλω αέρα και βενζίνα στο σκούτερ, μόλις ξέσπασε η σημερινή καρεκλοπόδαρη βροχή πριν από λίγο. Είμαι ήδη παπί, αλλά ποιος καταλαβαίνει από τέτοια?