Dreaming Of You

Βλέπω πολλά όνειρα τελευταία, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, στο στριφογύρισμά μου, στους αναστεναγμούς μου, το υποσυνείδητό μου παίρνει μορφή και γίνεται εικόνες, συναισθήματα, ζωντανή παρέλαση από αναμνήσεις και επιθυμίες που ακόμα να εκφραστούν στη πραγματική μου ζωή. Κι έπειτα ξυπνάω, άλλοτε ράθυμα, άλλοτε απρόθυμα κι άλλοτε, αναγκαστικά για να ακολουθήσω τη καθημερινή μου ρουτίνα.

Ονειρεύομαι στιγμές που μοιάζουν να γίνονται σενάριο ταινίας, διαλόγους που ίσως και ποτέ να μην ελέχθησαν στη πραγματικότητα, νιώθω έστω και άυλα το άγγιγμα στο σώμα μου, «αυτό που τα έκανε όλα ωραία», ζω ξανά και ξανά, αυτά που τώρα πια δεν αποτελούν κομμάτι της νύχτας και της μέρας μου.

Ονειρεύομαι την αγάπη, τη συντροφική ζωή, το μοίρασμα μιας ζωής από κοινού, βλέπω τον άλλον άνθρωπο, τον προβάλλω μέσα από τα κύτταρα του εγκεφάλου μου, σαν σε ταινία. Μιλάω με εκείνα που αποτελούσαν τον συνδετικό κρίκο σε μια κοινή ζωή, σε ένα σπίτι που έμοιαζε με φωλιά που στέγαζε δυο τρυφερές ψυχές, ή δυο πουλιά καλύτερα, πριν ανοίξουν τα φτερά τους και πετάξουν μακριά, σε αντίθετες κατευθύνσεις.

Βλέπω ταινίες που οι πρωταγωνιστές μοιάζουν να παίζουν σενάρια όμοια με αυτά που έζησα, φέρονται όπως εγώ, αισθάνονται όπως εγώ, χαμηλώνουν το βλέμμα στα δύσκολα όπως εγώ, αγαπάνε με αυτή τη διακριτική αγάπη που όμως έχει μέσα της τη φωτιά της ψυχής μου όπως εγώ και ελπίζουν ενδόμυχα, έστω και αν όλα δείχνουν το αντίθετο, όταν τα πάντα γύρω τους έχουν ανατραπεί, ότι το καλό στο τέλος θα θριαμβεύσει παρά τις ανατροπές που τους έφεραν ως εδώ, όπως και εγώ…

Ακούω μουσικές, σκέφτομαι τραγούδια καθώς οδηγώ ή κάθομαι στο γραφείο ανάμεσα στη δουλειά και στίχοι ξεπηδούν μες το μυαλό μου, μιλώντας μου για όλα αυτά που σκέφτομαι και θα ήθελα να πω, αν είχα την ευκαιρία και πάλι εικόνες σχηματίζονται, με κάθε –συνήθως ασήμαντη – ευκαιρία, για να πλάσσουν από την αρχή το σενάριο της ευτυχίας ή να με κάνουν να νιώσω ακόμα πιο έντονα τον πόνο της καρδιάς, αυτόν που μόνον όσοι αγάπησαν πέραν από την ύπαρξή τους, ξέρουν τι σημαίνει.

Και βγαίνει αυτός ο ήλιος ο μεθυστικός, τα πουλιά κελαηδάνε στα δέντρα απέναντι και η μυρωδιά των λουλουδιών με τρελαίνει καθώς, η φύση όλη μου φωνάζει πως δεν είναι καιρός πια για καταιγίδες και αστραπές στον απέραντο ουρανό και εγώ ονειροπολώ ή ονειρεύομαι και πάλι, όσα θα μπορούσα να κάνω μαζί με τον άνθρωπό μου, από τα καθημερινά και επαναλαμβανόμενα, μέχρι όλα εκείνα που σου δίνουν χαρά από εκεί που δεν το περιμένεις και ας τα μεταθέτω εις τις καλένδες, τώρα πια, μένοντας με την βαθιά επιθυμία να μπορέσω να βιώνω από κοινού αυτά που με κάνουν να αναζητώ την ομορφιά της ζωής σε κάθε της έκφανση.

Και σε ονειρεύομαι, να με παίρνεις αγκαλιά για να με παίρνει ο ύπνος στο στέρνο σου, να ξυπνάμε και να μου λες καλημέρα δίνοντάς μου ένα φιλί, να με παίρνεις τηλέφωνο και να κάνουμε χιούμορ, μόνο δικό μας, μεταξύ σοβαρού και αστείου, για να σπάσει λίγο η ρουτίνα στο γραφείο, να γυρίζεις πίσω και να είναι ακόμα μέρα, να βγαίνεις έξω για να περπατήσεις, ή να κάτσεις σπίτι για να χαλαρώσεις και να κάνεις σχέδια, όνειρα, για το μέλλον, είτε αυτό είναι αύριο, είτε το καλοκαίρι που έρχεται καλπάζοντας και έπειτα, ετοιμάζεις φαγάκι μαζί με εκείνον και τον πειράζεις, ενώ μαγειρεύετε παρέα τα εργένικα πιάτα σας και μετά μπαίνεις στο μπάνιο μαζί του, να ακουμπήσεις πάνω του καθώς σε πλένει τρυφερά στη πλάτη και διώχνει τις σαπουνάδες από πάνω σου για να μην πάνε στα μάτια και τσούξουν και μετά ξαπλώνετε μοσχομυρισμένοι, χαλαροί, ενώ οι τόνοι πέφτουν και η φωνή βγαίνει ψιθυριστά, ενώ κάνετε χώρο ο ένας για την αγκαλιά και τα φιλιά του άλλου και αποκαμωμένοι πέφτετε για ύπνο, σε αυτή τη ζεστή αγκαλιά του ενός για τον άλλον, που δεν την αλλάζεις με τίποτα.

Και έρχονται τα σαββατοκύριακα, εκείνα που στα όνειρά σου φεύγεις μακριά και χαίρεσαι σαν παιδί, τις σκανδαλιές που κάνετε, γεμίζει η ματιά και η ψυχή με πετράδια, ερεθίσματα, για να νιώθεις γεμάτος, θάλασσες, βουνά, απρόσμενα μέρη που σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις, χωρίς να ξέρεις τι σου επιφυλάσσει η επόμενη στροφή του δρόμου, μουσικές, κουβέντες, αγγίγματα, σκέψεις, πολλές σκέψεις, φωτογραφίες σαν ενθύμια της μιας στιγμής εκείνης που αυτό που ένιωθες, πλημμύριζε τα πάντα γύρω σου.

Σε ονειρεύομαι, σαν τον ιππότη καβάλα στο άσπρο άτι του, να με σώζεις από τη φυλακή του κακού δράκου, σαν το άλλο μισό που ξέρει πώς να σου εμπνεύσει εμπιστοσύνη, όταν εσύ διστάζεις ή κάνεις πως δεν ακούς τα κελεύσματα της καρδιάς σου και σου λέει αυτά που θες να ακούσεις, για να διαλυθούν μέσα σου τα σύννεφα της αμφιβολίας, για να ενθαρρύνετε ο ένας τον άλλον στα καινούργια μονοπάτια που βαδίζετε.

Σε ονειρεύομαι, εδώ κοντά μου, να παίρνεις το ξίφος σου και να διώχνεις όλα τα κακά πνεύματα που κάνουν τους ανθρώπους να λιποψυχούν και να το βάζουν στα πόδια στην πρώτη δυσκολία, σε ονειρεύομαι, ανθρώπινο, γλυκό, ερωτικό, με όλες αυτές τις μικρές συνήθειες που σε χαρακτηρίζουν.

Απόψε, νύχτα Πανσελήνου, με το φεγγάρι απέναντι να μας βγάζει την απολογητική μας διάθεση, πάλι τραγούδια γέμισαν το μυαλό μου, πάλι πλημμύρισα από αυτά τα συναισθήματα που όταν τα μοιράζεσαι γίνονται γέφυρες επικοινωνίας και όταν τα βιώνεις μόνος σου, μοιάζουν να φτάνουν ως την κορυφή του κεφαλιού και θέλουν να ξεπηδήσουν σαν πίδακας από μέσα σου. Απόψε, σχηματίζω τις λέξεις και τις ντύνω με αγάπη, σαν κούκλες παιδικές που τις φροντίζεις, για να κρατήσεις αναμμένο το καντήλι των αναμνήσεων.



Ώρα για ύπνο, ώρα για να κλείσουν τα μάτια και να αναλάβει ο Μορφέας το ταξίδι στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού για απόψε. Μετά από τόσο καιρό, θέλω απόψε να ονειρευτώ ένα όμορφο όνειρο, που δεν θα κάνει το κορμί μου να διπλωθεί στα δυο και όταν ξυπνήσω το πρωί, αν το θυμάμαι, να ξυπνήσω έτοιμη για μιαν ακόμα μέρα μπροστά μου.

Καληνύχτα καρδιά μου και όνειρα γλυκά, αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα…

Marialena, 18/5/2011