Back in 1990

Ήταν το καλοκαίρι του 1990, όταν ερωτεύτηκα στην Αγγλία όπου βρισκόμουν, δυο τραγούδια που έχω συνδέσει με εκείνη την εποχή και μου θυμίζουν τόσα...

Το πρώτο ήταν το Close to you του Maxie Priest, ένα drum & bass κομμάτι της μουσικής σχολής που δημιούργησε τότε ο Jazzy B, που μπήκε στη καρδιά μου με τον ρυθμό και τη χαρακτηριστική ερμηνεία του τραγουδιστή και με ξεσήκωνε, κάθε φορά που το άκουγα από το ραδιόφωνο.



Την μετεφηβική μου και απροσδόκητη μετάβαση προς τον κόσμο των ενηλίκων, χαρακτήρισε μια συγκλονιστική μελωδία, που ακόμα και τώρα με κάνει να ανατριχιάζω, το Still got the blues του Gary Moore. Η βραχνή φωνή του που συνόδευε την κιθάρα που κεντούσε μοναδικά τις νότες και τις εξέπεμπε σαν ηλεκτρικά κύματα μέσα στα κύτταρα μου, έκανε αυτό το τραγούδι μοναδικό!



Στη πορεία θέλησα να ανακαλύψω περισσότερο τον καλλιτέχνη Moore και έτσι μυήθηκα στα τραγούδια του κιθαρωδού Ιρλανδού από το Μπέλφαστ. Empty rooms, Walking by myself, Separate ways κά.







Τραγούδια ενός μοναχικού bluesman, ενός γνήσιου τέκνου του ροκ που εμπνεύστηκε από τη μαύρη παράδοση για να δημιουργήσει αυτά τα αριστουργήματα με την ηλεκτρική χροιά της κιθάρας του και που ακόμα και τώρα που τα απολαμβάνουμε αποσπασματικά στο βίντεο, μας μεταφέρουν την ένταση και τη μαγεία των συναισθημάτων που ξεχύνονται από το παίξιμο και την ερμηνεία του επί σκηνής.

Το άκουσμα της αναγγελίας του αιφνίδιου θανάτου του Gary Moore σε ηλικία 59 ετών λίγες μέρες πριν, με γέμισε θλίψη, γιατί μαζί με τους Jimi Hendrix, BB King, Eric Clapton, Slash, Carlos Santana, The Edge, George Harrison, Marc Knopfler κλπ, αποτελούν τις χαρακτηριστικά σημεία αναφοράς που συνδέουν το σήμερα με τις απαρχές της ροκ μουσικής, όλοι εκείνοι που κατάφεραν με τις προσωπικές τους ερμηνείες να καθιερώσουν την ηλεκτρική κιθάρα, ως αναπόσπαστο κομμάτι της μουσικής μας κουλτούρας.

Ελάτε να ταξιδέψουμε καταμεσής μιας νύχτας σαν κι αυτή, στις μελωδίες αυτές, με τα μάτια κλειστά, γυρίζοντας πίσω στο 1990 και όσα νιώσαμε τότε με τα συγκεκριμένα ακούσματα παρέα. Ελπίζω Gary, εκεί στη γειτονιά των αγγέλων που τώρα τριγυρνά η ψυχή σου, να έχεις τη κιθάρα σου παρέα, γιατί τα ουράνια θα είναι πολύ πιο βαρετά χωρίς τη μουσική σου...

Marialena, 10/2/2011