Χριστούγεννα σαν κάποτε...

Καθώς πλησιάζουμε στο επίκεντρο των εορτασμών των Χριστουγέννων, σκέψεις διάφορες περνούν απ' το μυαλό μου που έχουν να κάνουν με την εποχή και την αίσθηση που μου αφήνει. Ομολογώ πως καθώς "έρχονται" οι άγιες τούτες ημέρες (ίσως τώρα πια κατ' ευφημισμόν), αν δεν στραφείς στα βαθύτερα νοήματα της παράδοσης και της ιστορίας και τα διδάγματά τους, για ό,τι συνέβη 2000+ χρόνια πριν, τότε μένεις μονάχα στα σύμβολα μιας ξενόφερτης τάσης, με πολλά λαμπιόνια μα καθόλου νόημα.

Θα αφήσω πίσω μου την γνωστή μας ιστορία του Θείου Βρέφους που γεννήθηκε κυνηγημένο σε μια σπηλιά της Ναζαρέτ και των γεγονότων που ακολούθησαν κατά τας γραφάς, θα σταθώ μόνον πως για τους οπαδούς της πίστης του Χριστού, η γέννησή Του ήταν η αφορμή να γιορτάζουν κάθε χρόνο την σημαντικότητα της ύπαρξής Του στις 25 Δεκεμβρίου, καταμεσής του χειμώνα, λίγο μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο.

Να θυμίσω πως στο πέρασμα των αιώνων, οι πρόγονοί μας είχαν μάθει να ζουν με τα λίγα και φτωχικά να γιορτάζουν το Δωδεκαήμερο, με τοπικά γλυκά, με κάλαντα, με στολισμό των καραβιών για τους ναυτικούς και τον Άγιο Βασίλειο, να είναι ο άγιος των διδαγμάτων από την Καισάρεια και όχι ο γνωστός και μη εξαιρετέος παχουλός, κοκκινοφορεμένος γενειοφόρος με τον σάκο στη πλάτη και τον Ρούντολφ το ελαφάκι να σέρνει το έλκηθρο από τη Λαπωνία.

Αναλογιστείτε λίγο, τι στο καλό γιορτάζουμε αυτή τη περίοδο. Τα στολισμένα δέντρα μπροστά από καταστήματα μήπως, τα παγοδρόμια που μας έσκασαν σαν άλλη μόδα μπροστά από διάφορα εμπορικά κέντρα, λες και είμαστε Βορειοευρωπαίοι, τις εξόδους μας για ρεβεγιόν Χριστουγέννων ή Πρωτοχρονιάς με νταμπλ ντοτ χρέωση? Τις αγορές για τα ανηψούδια, βαφτιστήρια, κουμπάρους και δεν συμμαζεύεται? Το φαγητό σε αφθονία? Τα όρη και τα άγρια βουνά που καταφεύγουμε για να κάνουμε γιορτές σε κάποιο σαλέ ακριβοπληρώνοντας την διαμονή μας χρονιάρες μέρες?

Έχουμε ξεφύγει κατά πολύ από ό,τι αποκαλούμε "Χριστούγεννα". Δεν είναι τυχαίο πως όλη αυτή η αναμπουμπούλα, προκαλεί σε ανθρώπους με ευαίσθητο ψυχισμό, ειδικά όταν είναι εσωστρεφείς και μοναχικοί από τη φύση τους, μεγάλη μελαγχολία. Πως να βάλεις σαν τον γελωτοποιό ένα χαμόγελο στα χείλη, όταν μέσα σου το σκοτάδι σε πλημμυρίζει, κόντρα στα φωτάκια που αναβοσβήνουν? Πως να ξαναζήσεις σαν παιδί την αθωότητα του να μετατρέπεται η καθημερινότητά σου σε κάτι το μαγικό, από ένα στολισμένο σπίτι, ειδικά τα βράδυα, από ένα απρόσμενο δώρο που σου έφερε ο Άη Βασίλης, που ζωντάνευε στον ύπνο και στον ξύπνιο σου με τη μορφή ενός πλαστικού φουσκωτού πλάσματος καβάλα σε ένα ελαφάκι.

Έχουμε μετατρέψει εαυτούς σε κακέκτυπα των Αγγλοσαξώνων, που με την ηθική αλλά και την ιδεοληψία τους πως μόνον εκείνοι είναι "πολιτισμένοι" στον Δυτικό Κόσμο, μας έκαναν και εμάς τους Μεσόγειους, να θέλουμε να τους μοιάσουμε όπως και να έχει. Τύφλα να έχει η πλύση εγκεφάλου που μας κάνουν χρόνια τώρα με τα πρότυπά τους. Όχι, δεν με χαλάει η υπέροχη μουσική που έχει γραφτεί με αφορμή τα Χριστούγεννα από συνθέτες αυτής της κουλτούρας, ίσα ίσα που λατρεύω ερμηνείες σαν κι αυτή που σας αφιερώνω και όσα χρόνια και αν περάσουν διατηρεί τη λάμψη της. Και η ανταλλαγή ευρετηρίων καρτών με προσωπικές ευχές και όμορφα σχέδια είναι έθιμο που σπάει ευχάριστα τη μονοτονία μας και μας φέρνει νοητά κοντά σε ανθρώπους που σκεφτόμαστε και μας σκέπτονται. Ακόμα και η προσφορά δώρων, πέραν του συμβολικού χαρακτήρα, είναι μια ευκαιρία για να δώσεις χαρά μέσα από την αγάπη που στην ουσία, προσφέρεις στους άλλους.


Diana Krall - Let it snow, LP Christmas, 2005

Ακούω συχνά να λένε πως τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά, αλλά θα διαφωνήσω. Αυτές οι στιγμές είναι για να θυμάσαι πως μόνο με γαλήνη στη ψυχή μπορείς να αφουγκραστείς, για να δεχθείς τη σημαντικότητα των αλλαγών στη ζωή μας. Ο Χριστός γεννάται θεωρητικά κάθε χρόνο, όμως τι μένει όταν τα λαμπιόνια σβήσουν και τα στολίδια ξαναμπούν στη θέση τους?

Καλές Γιορτές, Καλά Χριστούγεννα με αγάπη, με πίστη και καρδιά σαν των μικρών παιδιών εύχομαι για όλους μας!

Μαριαλένα, 22/12/2010