Ωραίος ως Έλλην?

Πότε ήταν η τελευταία φορά που αισθάνθηκες εθνικά υπερήφανος? Πότε η λέξη Ελλάδα σου έφερε στον νου αυτό το "κάτι" που νιώθεις όταν σκιρτάς μέσα σου? Όταν ήσουν μήπως σχολιαρόπαιδο και έκανες παρέλαση στις εθνικές επετείους? Ή μήπως όταν για μια και μοναδική φορά η Ελλάδα μπόρεσε να χαμογελάσει στη σύγχρονη ιστορία της, φιλοξενώντας στον τόπο μας τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004 ή στη Λισσαβόνα την ίδια χρονιά?

Πότε είδες ξανά τη πόλη σου καθαρή και περιποιημένη? Πότε μπόρεσες να περπατάς βράδυ στο ιστορικό της κέντρο, δίχως να έχεις πλάι σου προσωπικούς φύλακες ή μπράβους?Πότε με τα λίγα που έπαιρνες σου έφταναν για να πας κάπου διακοπές και ίσως να μαζεύεις λεφτά για να πάρεις κάτι, σαν αυτό που κάποτε είχες βάλει στο μάτι και ταίριαζε στο όνειρο του Νεοέλληνα, "ζω στην εποχή της ευημερίας και γουστάρω να ζω καλά"...

Πότε δεν ανήκες πια στην Ψωροκώσταινα και δεν σε έβλεπαν οι Δυτικοευρωπαίοι με μισό μάτι, λόγω ότι κατάγεσαι από τον Νότο και τα υποβαθμισμένα Βαλκάνια? Πότε η Πόλη εάλω, όταν άρχισες να αντιλαμβάνεσαι πως τα πράγματα δεν είναι όπως δείχνουν? Πότε άρχισαν οι καλόγεροι να διεκδικούν δημόσια γη για την πάρτη και τον πλουτισμό τους? Πότε αυτά που ψιθυριζόταν ότι οι πολιτικοί είναι "μούφες", άρχισες να συνειδητοποιείς ότι είναι αλήθεια και ότι τόσα χρόνια σε τάιζαν κουτόχορτο, εκβιάζοντας σε για την ψήφο σου στις εκλογές?

Πότε άρχισες να μετράς και να ξαναμετράς τα χρήματά σου γιατί πλέον δεν σε φτάνουν ούτε για τα βασικά? Πότε έπαψες να χαζεύεις τις βιτρίνες και να πηγαίνεις στα μαγαζιά κάθε σεζόν, γιατί λεφτά για παραπάνω δεν περισσεύουν? Πότε άκουσες ότι αν θα πάρεις σύνταξη θα έχεις περάσει τα 65 και πως εν τω μεταξύ θα πρέπει να μάθεις να ζεις με ψίχουλα για τη κάλυψη της κακοδιαχείρισης του δημόσιου χρήματος εις το διηνεκές?

Πότε ένιωσες πως ότι υπήρχε στον εύθραυστο σου κόσμο, ήταν μια σαπουνόφουσκα που τα χρόνια της ευμάρειας ήταν μονάχα μια παρένθεση στο τι πρόκειται να επακολουθήσει? Πότε ξανασκέφτεσαι ότι αν ξαναγυρίσουμε στο εθνικό μας νόμισμα, τη δραχμή, η αγοραστική μας δύναμη δεν θα είναι η ίδια, αφού εννέα χρόνια μετά έχουμε ξεσκιστεί στις ανατιμήσεις και αυθαίρετες αυξήσεις λόγω αλλαγής μετρικής ισοτιμίας?

Πότε ξύπνησες ένα πρωί κατακλυσμένος από τα παιχνίδια των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που ψάχνουν για μ@λάκες σαν και εμάς, για να συνεχίσουν τα υπερκέρδη τους και είπες μέσα σου "δεν αντέχω άλλο εδώ, πρέπει να φύγω" κι ας μην μπορείς να πας πουθενά? Πότε αισθάνθηκες την επιθυμία να αρπάξεις μια πέτρα ή ένα γιαούρτι και να τα κατευθύνεις προς όσους σφυρίζουν αδιάφορα κοιτάζοντας τον εαυτούλη τους μονάχα, ενώ είναι ηθικοί αλλά και πραγματικοί υπαίτιοι για την κατάσταση που ζούμε?

Πότε δεν ευχήθηκες όσοι ξεφτίλες είχαν μακρύ χέρι, να δημευτεί με συνοπτικές διαδικασίες η παράνομα αποκτηθείσα περιουσία τους και τα χρήματα να πάνε για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους? Πότε αγανάκτησες όταν οι δικές σου "3 & 60" από τον μισθουλάκο σου περικόπτονται, ενώ στα ψηλά κλιμάκια, το σκέφτονται ακόμα να πάρουν μισθούς αξιοπρεπείς και όχι σκανδαλώδεις? Αλλά είπαμε θέλει μαγκιά και αλητεία μεγάλη για να "κατσικώνεσαι" στο σβέρκο του λαού, με οποιαδήποτε δικαιολογία, βολική ή όχι!

Πότε ήταν που παιδί άκουγες στα χρόνια της Αλλαγής το περίφημο "Τσοβόλα δώστα όλα" από τον πατέρα, ενώ τώρα ο διάδοχος υιός τρέχει και δεν φτάνει με το "Λεφτά υπάρχουν"? Πότε ξυπνάς και κοιμάσαι με την ίδια αίσθηση, αυτή του πλακώματος στο στήθος εξαιτίας της τρομολαγνείας? Πότε άρχισες να μονολογείς ότι "πως θα την βγάλουμε βρε αδέλφια?" Πότε συνειδητοποίησες ότι η ψήφος σου πια πάει χαμένη, είτε είσαι πολιτικοποιημένος είτε όχι, πολίτης?

Πότε θα αγανακτήσεις επιτέλους και θα πεις το "αϊ σιχτίρ" σε όλους αυτούς τους επιβουλευτές της εθνικής σου υπόστασης? Πότε θα πεις "φτάνει πια αυτή η κοροϊδία", ή σε βολεύει και εσένα αυτή η κατάσταση για να λουφάρεις κι εσύ, όσο προλαβαίνεις?


Τσολιάδες, image by Isidoros @ Flickr.com

Πότε ντράπηκες διαβάζοντας ετούτες εδώ τις γραμμές για τη κατάντια μας? Πότε προβληματίστηκες για το τι στο καλό ψυχή θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές, αποκαΐδια ή το απόλυτο τίποτα που δεν μπορέσαμε να διαχειριστούμε ως λαός, ως κοινωνία, ως άτομα?

Πότε θα πάμε παρακάτω με την παρακμή μας, μου λες? Πότε...?

Marialena, 9/6/2010