Requiem for a dream

Lux Aeterna By Clint Mansell - Requiem for a dream

Θέλεις να γράψεις για τα ωραία αυτής της ζωής, για όσα "καθαγιάζονται" μέσα από το πουργκατόριο των σκέψεων και των οικτιρμών, το πέπλο των ονείρων και τη μαγεία της Συμπαντικής Αλήθειας που εν αγνοία μας, συχνά μένουμε άφωνοι, όταν γινόμαστε μάρτυρες του Μεγαλείου της Νομοτέλειάς της. Να υμνήσεις τον Έρωτα, από την πιο αγνή μορφή του, ως εκεί που μας ξεπερνάει σαν ανθρώπους ως συναίσθημα, ως πάθος και πόθος. Να αφουγκραστείς την Αγάπη που κείτεται στα μύχια της ψυχής και ξεπηδά από τις άκρες των δακτύλων προς τα πάντα γύρω σου. Να προβάλλεις φωτογραφίες με τα στιγμιότυπα που απαθανάτισες μέσα από εικόνες αιώνιας ομορφιάς της Φύσης που αντίκρισες στις αποδράσεις σου. Να μοιραστείς ένα αγαπημένο τραγούδι για να μιλήσεις μέσα από αυτό αλλά και τόσα άλλα, προσωπικά και πανανθρώπινα...

Όχι σήμερα όμως, όχι... γιατί σήμερα, όπως και χθες, κατεβάζεις το βλέμμα και μέσα στη μικρότητά σου, αναρωτιέσαι γιατί ο τόπος σου καταστρέφεται από τα δικά μας χέρια, τα δικά μας νοσηρά μυαλά, που παίρνουν το στουπί, το γκαζάκι, το πετρέλαιο και καίνε τα δάση, τις περιουσίες και το οξυγόνο που μας θρέφει.

Που χρόνο με το χρόνο, ο τόπος μας, μας αποδιώχνει πληγωμένος από τα λάθη και τις καταστροφικές συμπεριφορές απέναντι στο Περιβάλλον, είτε αυτό λέγεται μόλυνση των υδάτινων πόρων με εναποθέσεις μετάλλων στις κοίτες των ποταμών, ρίψη αποβλήτων λυμάτων στις θάλασσες, αυθαίρετες χωματερές λόγω μη ορθολογικής διαχείρισης των απορριμάτων, υγρών και στερεών και περαιτέρω αξιοποίησής τους στο μέγιστο δυνατό. Κοπή δέντρων, αποψίλωση εκτάσεων για εκμετάλλευση, πολιτικές ίντριγκες, κοντόφθαλμες επιδιώξεις απατεωνίσκων και ευυπόληπτων εκμεταλλευτών, που θα βρεθούν με τίτλους γης μετά από μια καταστροφή, τσιμέντο παντού, αυθαίρετη δόμηση, αυθαιρεσία εις βάρος της κοινωνίας που διψά "να πιάσει τη καλή" μέσα από τον βιασμό της Φύσης και "τι με νοιάζει εμένα βρε αδελφέ, εγώ θα σώσω την Ελλάδα?"


Ντροπή σας! Εικόνα διαμαρτυρίας δανεισμένη από τον φίλο Μάρκο Φωτεινό

Σήμερα δεν μπορείς να μιλήσεις για όσα αφήνεις το στίγμα σου περιγράφοντάς τα, γιατί σήμερα είναι μέρα περισυλλογής και θρήνου που αφήνουμε τη Φύση να αφανίζεται σε αυτή τη γωνιά της Μεσογείου, γιατί είμαστε υπάνθρωποι και κτήνη που σκυλεύουμε το κομμένο της κορμί, ως άλλοι Νέρωνες βλέποντας τη Ρώμη να καίγεται γεμάτοι ηδονή για το αποτέλεσμα, καταστροφή ανυπολόγιστη που εμείς οι ίδιοι προκαλέσαμε με τις πράξεις και τις παραλήψεις μας.

Πειράζει που θερίζουν οι αρρώστιες και πεθαίνουμε σαν τα κουνέλια από καρκίνους και μεταλλαγμένες ιώσεις? Πειράζει που αναπνέουμε αποκαΐδια και υποφέρουμε από αλλεργίες του αναπνευστικού, μέσα στις μολυσμένες από το διοξείδιο του άνθρακα πόλεις μας? Τι να πειράξει, αφού έχουμε τη σπιταρώνα εκεί που κάποτε υπήρχε Ζωή, υπήρχε Δάσος και ήταν πνεύμονας οξυγόνου για όλο το οικοσύστημα που φιλοξενούσε στα σπλάχνα του.

Ρέκβιεμ για ένα Όνειρο λοιπόν, το Όνειρο πως παρά την αρρωστημένη νοοτροπία μας της άναρχης ανάπτυξης, θα καταφέρουμε να ανατρέψουμε τα δεδομένα της αυτοκαταστροφικής μας συμπεριφοράς και θα παραδώσουμε στην επόμενη γενιά το Περιβάλλον που αποδεκατισμένο, βαρυανασαίνει και βογκά από την κακομεταχείριση που του έχουμε κάνει συνειδητά και ασυνείδητα, εμείς οι σύγχρονοι Νεοέλληνες.

Ας μην αφήσουμε αυτό το Όνειρο, να χαθεί, εξαιτίας της εγκληματικής αδιαφορίας μας και της μισάνθρωπης συμπεριφοράς μας...

Link: Fires rage through Athens suburbs-BBC News

Μαριαλένα, 23/8/2009