Μάλτα - Το Νησί της Καλυψούς

Gozo, Malta

Η Μάλτα δεν είναι μόνον το ομώνυμο νησί από το οποίο πήρε το όνομά της και όλη η χώρα, αλλά ένα σύμπλεγμα επτά νησιών που από τα οποία κατοικούνται τα τρία μεγαλύτερα, η Μάλτα, το Γκότζο και το Κομίνο (με τις παραδεισένιες παραλίες για ερημίτες).

Αυτή τη φορά, σειρά στην περιήγησή μας είχε το δεύτερο σε μέγεθος νησί, το Γκότζο, στο οποίο πήγαμε παίρνοντας το φέρρυ από τη Μάλτα και μετά από περίπλου λιγότερο από μιαν ώρα, είχαμε φτάσει στο περίφημο "Νησί της Καλυψώς". Ξερός τόπος, άνυδρος, με λιγοστές καλλιέργειες και τα σπίτια να ξεφυτρώνουν στην απόχρωση της ανοιχτής κίτρινης χαρακτηριστικής ασβεστολιθικής πέτρας, που αφθονεί στη Μάλτα και που αποτελεί το κύριο υλικό κατασκευής των κτιρίων τους, μιας και είναι εύκολη στην χάραξη και την επεξεργασία.

Πρώτος σταθμός μας ήταν το περίφημο μεγαληθικό μνημείο της Μνάιντρα, ναός που χρονολογείται από το 3500 π.Χ. και που εντυπωσιάζει με το μέγεθος και την κατασκευή του. Στον δρόμο που μας οδηγούσε προς τα ερείπια, οι Μαλτέζοι είχαν στήσει το μνημείο της Παγκόσμιας Ειρήνης, έναν οβελίσκο με την λέξη Ειρήνη γραμμένη σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, κίνηση ιδιαίτερα συγκινητική, όπως θα δείτε και στη σχετική φωτό.

Έξω από τον αρχαιολογικό χώρο της Mnajdra, βρισκόταν ένα περίπτερο με γυναίκες που έπλεκαν με το βελονάκι πανέμορφα ρουχαλάκια, όπως ζακέτες, μπλούζες κλπ, φτιαγμένα όπως θα έκανε η γιαγιά μας κάποτε στα εγγόνια της.

Συνεχίσαμε προς τη περίφημη Σπηλιά της Καλυψώς, εκεί όπου λέγεται σύμφωνα με τον Ομήρειο Μύθο, ότι η θελκτική Καλυψώ αιχμαλώτισε για επτά χρόνια τον Οδυσσέα, όταν βρέθηκε ναυαγός στη Μάλτα! Κατεβαίνοντας μέσα από απόκρυμνα βράχια, βρεθήκαμε κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας μέσα σε έναν δροσερό χώρο, σκαμμένο μέσα στα φυσικά πετρώματα, που λέγεται πως η Καλυψώ είχε το άνδρο της στην άκρη του κόσμου και κράτησε αιχμάλωτό της τον Οδυσσέα. (Τότε φαίνεται πως η χρονία αποχή από το σεξ των δύο Ομηρικών ηρώων ερμηνεύονταν σύμφωνα με τις πιο αθώες, εκδοχές της εξιστόρισης της ιστορίας!)

Λίγο μετά επιβιβαστήκαμε σε μικρές βαρκούλες που έκαναν τον περίπλου της περιοχής, χαρίζοντάς μας εκτός από ομαδική "ώρα του παιδιού εν πλω" και υπέροχες εικόνες από σμαραγδένια νερά που έπαιζαν κρυφτούλι με τον ήλιο και τα βράχια, αλλάζοντας συχνά χρώματα!

Το μεσημέρι είχε ήδη φτάσει και κατευθυνθήκαμε προς τη Ραμπάτ, τη πρωτεύουσα του Γκότζο, μια πόλη που συνδίαζε την τοπική αρχιτεκτονική με μνημεία του παρελθόντος σπαρμένα σε δρόμους και πλατείες που περίμεναν να τα ανακαλύψουμε. Εκεί είδα την Όπερα της Ραμπάτ, δείγμα της κουλτούρας των Μαλτέζων και της αγάπης τους προς την μουσική, αλλά και μπήκα σε μικρά μαγαζάκια με καλλιτεχνικές δημιουργίες από φυσητό γυαλί που τράβηξαν την προσοχή μου!

Όμως, κάτι που πραγματικά δεν σε αφήνει να στρέψεις το βλέμμα σου αλλού στη Μάλτα, είναι τα λεωφορεία που καθημερινά κάνουν τα δρομολόγια, που είναι τόσο ξεχωριστά. Μοντέλα της δεκαετίας του 50 και του 60, βαμμένα σε χαρούμενα χρώματα και χωρίς κλιματισμό, είναι εμπειρία να ανεβείς και να κατευθυνθείς στον προορισμό σου, μιας και είναι όντως γραφική η ατμόσφαιρα μέσα στα οχήματα αυτά!

Και φυσικά, μην ξεχνάμε πως όπως η Κύπρος, η Μάλτα ήταν και εκείνη κομμάτι της Βρεταννικής Κοινοπολιτείας, οπότε οδηγούν ανάποδα ακόμα και μέχρι τώρα, γι' αυτό προσοχή!

all images by Marialena, 2006


Σύνδεσμοι: Η Μάλτα στη Wikipedia
Η σπηλιά της Καλυψώς


Μαριαλένα, 1-4/7/2009