Για σένα...

ΝΑΜΑ - Θάλασσες

Στίχοι: ΝΑΜΑ
Μουσική: ΝΑΜΑ
Πρώτη εκτέλεση: ΝΑΜΑ

Θα θυμάμαι με τον ήλιο το πρωί
Πως ήσουν κάποτε για μένα της μέρας το φως

Θα θυμάμαι με τον ήχο της βροχής
Πως όταν έφυγες μια μέρα έκλαψε κι ο ουρανός

Μη ρωτάς, λοιπόν, για μένα
Μη γυρνάς στα περασμένα
Εγώ για σένα

Κι αν τραγούδια θα γράψω
Κι αν θάλασσες κλάψω
Για σένα

Πίσω δε θα γυρίσω
Φιλιά να ζητήσω
Χαμένα

Θα θυμάμαι πως οι όμορφες στιγμές
Έχουν χαθεί για μας στο χθες
Και δε θα ‘ρθουν ξανά

Θα θυμάμαι πως οι αγάπες οι παλιές
Είναι καράβια που γυρίζουν
Απ' το πουθενά

Μη ρωτάς, λοιπόν, για μένα
Μη γυρνάς στα περασμένα
Εγώ για σένα

Κι αν τραγούδια θα γράψω
Κι αν θάλασσες κλάψω
Για σένα

Πίσω δε θα γυρίσω
Φιλιά να ζητήσω
Χαμένα

Λίγο πριν το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα της 14ης Φεβρουαρίου, μια ανατριχίλα με διαπερνά και αυτό το τραγούδι έρχεται και φεύγει στο μυαλό μου καθώς ετοιμάζομαι να παραδοθώ στην αγκαλιά του Μορφέα.

"Κι αν τραγούδια θα γράψω
Κι αν θάλασσες κλάψω
Για σένα..."

Έξω ο αγέρας λυσσομανά και εγώ πέφτω στο κρεββάτι σκεπασμένη με τρεις κουβέρτες από το κρύο του βουνού. "Κι αν τραγούδια θα γράψω... για σένα..." Άραγε θα το θυμηθείς πως ξημερώνει η γιορτή των Ερωτευμένων? Θα με πάρεις στην αγκαλιά σου για να χαθώ μέσα της, μέσα μου στον κόσμο εκείνο που κλείνω τα μάτια και με ρωτάς "τι έχεις?", ενώ εγώ κλείνω τα μάτια ξανά και ξανά στη σιωπή μου και σε ακουμπώ για να κουρνιάσω δίπλα σου.

Το βράδυ βλέπω όνειρα που ούτε που θυμάμαι τι έπλασε η φαντασία μου όσο εγώ κοιμόμουν. Σε ψάχνω στα σεντόνια να σε ακουμπήσω, να σε ζεστάνω, να σε αγγίξω όσο κοιμάσαι ήσυχα στο πλάι μου. "Κι αν τραγούδια θα γράψω... για σένα..." Ξυπνάμε το πρωί με τον αέρα να λυσσομανά στο παράθυρο. Βρέχει μαλακά και κάνει κρύο έξω από τη θαλπωρή των σκεπασμάτων.

"Καλημέρα μωρό μου" μου λες και εγώ τεντώνομαι και γουργουρίζω σαν γατούλα πριν ανοίξω τα μάτια μου να αντικρύσω για τα καλά το φως της μέρας. Με παίρνεις στην αγκαλιά σου ενώ είμαστε ακόμα ξαπλωμένοι και αγουροξυπνημένοι και με χαϊδεύεις στη πλάτη. Ένα τρυφερό φιλί, τα χέρια μου ιχνηλατούν το κορμί σου ξανά και ξανά, έξω η βροχή δίνει τον ρυθμό σε εκείνο το φιλί που δεν λέει να τελειώσει σαν να χορεύουμε σε βαλς.

Παραδίνομαι, εγώ το αγριοκάτσικο, παραδίνομαι με τη θέλησή μου στη γλύκα των στιγμών και σε ακολουθώ στο κρεσέντο του έρωτά σου. Παίρνω τη σκυτάλη και ύστερα αφήνομαι στο να βιώσω αυτό που ζούμε μαζί και χώρια, αυτό το κάθε φορά μοναδικό και ανεπανάληπτο.

Κι ύστερα, η λάμψη που νιώθω να με τυλίγει και το ταξίδι μέσα στη δική σου ματιά. Πάντα σε ρωτώ τι ένιωσες, πάντα θέλω να μάθω τι βλέπουν τα δικά σου μάτια μέσα στα δικά μου, πως διαβάζεις τις σιωπές και τα σινιάλα μου, τις ονειροπολήσεις και τον ψυχικό μου κόσμο... "Κι αν τραγούδια θα γράψω... για σένα..."

"Χρόνια μας πολλά μωρό μου" μου λες ύστερα και μου προσφέρεις ένα δώρο που μου το φύλαγες για έκπληξη. Το σεντούκι του Αλή Μπαμπά αποκαλύπτει αυτό που μου φοράς στον λαιμό μου, δεν έχω λόγια, σηκώνομαι και σου δίνω και το δικό σου δωράκι, κάτι που ήξερα πως από καιρό ήθελες για να με νιώθεις κοντά σου σαν σου λείπω.

Τόση τρυφερότητα, τόσο σημαντικές στιγμές είναι αυτές που ζούμε. Όχι γιατί κάνουμε ό,τι κάνουν όλοι οι άλλοι, αλλά γιατί χτίζουμε γέφυρες και ανοίγουμε δρόμους για να ρεύσει αυτό που νιώθουμε ο ένας για τον άλλον.

"Κι αν τραγούδια θα γράψω
Κι αν θάλασσες κλάψω
Για σένα..."

Αυτό το τραγούδι μου ήλθε στο νου και σιγοψιθυρίζω εδώ και λίγες μέρες. Μη με ρωτήσεις το γιατί, αλλά αυτό το τραγούδι ένιωσα πως ήταν ο τρόπος να σου πω: Για σένα...

Marialena, 17/2/2010