Ο χρόνος επηρεάζει με πολλούς τρόπους τον άνθρωπο, αλλά φοβάται μόνον ένα πpάγμα. Δεν τολμά ν'αγγίξει την αγάπη που είναι απλή κι αληθινή. Την κάνει ν'ανθίζει περισσότερο, όχι λιγότερο...
Prem Rawat
Μια εβδομάδα μας έμεινε από σήμερα για να ησυχάσουμε στη κυριολεξία, από τον βομβαρδισμό των μηνυμάτων υπέρ ενός ή άλλου υποψηφίου ή κόμματος εν όψει των βουλετικών εκλογών της 4ης Οκτωβρίου!
Το ΚΚΕ κατά τη προσφιλή του συνήθεια, όποιον στύλο της ΔΕΗ δει, αναρτά τα γνωστά πανό του, να τολμήσω και να πω πως θα μας βρομίσει πάλι τους δρόμους παραμονές της ψηφοφορίας, με τα φέιγ βολάν του "αντισταθείτε" κλπ και βάφοντας με αντιαισθητικά συνθήματα τοίχους μεγάλης επιφάνειας που θα παραμείνουν έτσι μέχρι τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου!
Ο κ. Πρωθυπουργός ποζάρει με το βλέμμα στο κενό στις γιγαντοαφίσες που σου δίνουν το μήνυμα για "ψήφο ευθύνης". Δηλαδή κύριε Καραμανλή μου, αν σας ψηφίσω, θα πληρώσω εγώ τη νύφη για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης της ΝΔ? Αν δεν σας ψηφίσω, πάλι τι ευθύνη θα έχω?
image by files.opensuse.org/opensuse/en/e/ee/Geeko_vote.jpg
Ο Γιωργάκης μας μιλά για την Πράσινη Ανάπτυξη και στο μυαλό μου έρχονται τα "πράσσειν άλογα" ή και τα πράσινα άλογα, όπως θα το πάρει κανείς το ερμηνεύει. Κύριε Παπανδρέου να σας αφιερώσω το "Με τι δεκάρα, πως θα παντρευτούμε Μανωλιό μου" γνωστό τραγούδι της δεκαετίας του '70 που μου ήλθε στο νου περί του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ για την επόμενη μέρα των εκλογών. Θα σας ψηφίσουν οι απελπισμένοι, οι δυσαρεστημένοι, όσοι έχουν επενδύσει ότι εσείς και η κυβέρνησή σας θα τους "βολέψετε" γιατί οι άλλοι δεν τους τακτοποίησαν. Το σκεφθήκατε καλά τι ευθύνη αναλαμβάνετε απέναντί τους?
Ο κ. Τσίπρας από την άλλη, φέρει με εξαιρετική ευκολία τον ρόλο του Ρομπέν των Πολιτών, όπου κατατρεγμένος, τσουπ! ο Αλέξης μπροστά του με τη λύση στο τσεπάκι... Η Ριζοσπαστική Αριστερά σε ρόλο ψηφοσυλλέκτη, μεταξύ Κέντρο-Αριστεράς και πολωτικού Κομμουνισμού, σε διαρκή αναζήτηση ταυτότητας και υποστηρικτών που στηρίζουν αυτό το ετερόκλητο οικοδόμημα του Συνασπισμού.
Ο δε κ. Καρατζαχέρης (σωστά το διαβάσατε, λογοπαίγνιο κάνω!), είναι η αλογόμυγα που τσιμπάει και ενοχλεί τα δύο κόμματα εξουσίας. Σου λέει, κλυδωνίζεται η ΝΔ? Θα της πάρω τους δυσαρεστημένους μη Πασοκοκλίνοντες, δεν αρέσει η πολιτική του ΠΑΣΟΚ στους Κεντρώους? Θα τους προσεταιριστώ, αν δεν θέλουν να πάνε στη ΝΔ! Εκ του ασφαλούς προβάλλει ως ρυθμιστής της πολιτικής κατάστασης, σε ένα κοινό που αποτελείται από παλιούς Νεοδημοκράτες, Βασιλικούς, Χουντικούς έως και ακροδεξιούς που στο πρόσωπό του βλέπουν τον "Γιωργάρα", τον μάγκα τον καραμπουζουκλή, που με τον σταυρό στο χέρι θα αποδείξει "πόσα απίδια βάνει ο σάκος", στους επίδοξους σφετεριστές της εξουσίας.
Όσο για τους Οικολόγους, το νέο "τρέντυ" κόμμα που από κίνηση εξελίσσεται σε "θέλω ψήφους και τις θέλω τώρα!" με ένδυμα την Οικολογία και την ευαισθητοποίηση των πολιτών προς αυτή τη κατεύθυνση, ήδη έχει διαπράξει τα πρώτα του πολιτικά ολισθήματα, καθώς οι Ανθελληνικές θέσεις κάποιων εκπροσώπων του, έχουν δυσαρεστήσει μεγάλη μερίδα κόσμου, που εκτός από περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένοι, δεν βρίσκουν λόγο να εκφέρουν τέτοιες ανυπόστατες απόψεις για το μέλλον της χώρας στη διεθνή πολιτική σκηνή. Άλλο το να εμφυσήσουμε στη συνείδηση του πολίτη αυτής της χώρας, την οικολογική και περιβαλλοντικά ευμενή διαχείρισή των φυσικών πόρων της Ελλάδας και άλλο πίσω από το ένδυμα της προστασίας και ανάδειξης του περιβάλλοντος, να κρύβονται γκρίζοι λύκοι με αντιπατριωτικά ένστικτα, με δισχιδή προσωπικότητα και ανάλογες απόψεις.
Μια εβδομάδα μας έμεινε ακόμα, να σβήνουμε μηνύματα γραπτά από το κινητό μας από ασχέτους που τώρα μας θυμήθηκαν και μας ενημερώνουν πότε θα πάνε ακόμα και στη τουαλέτα και θα γλυτώσουμε αρκετά κλικ, για να διαγράφουμε τα ενημερωτικά δήθεν ηλεκτρονικά τους μηνύματα, όπου ως άλλοι εθνοσωτήρες, μας κάνουν πλύση εγκεφάλου με τα σχεδόν πάντα -αποτυχημένα- στο νόημα τσιτάτα τους και τις δράσεις που θα κάνουν, αν και εφόσον, εκλεγούν στη περιφέρειά μας.
Image by campaignaudio.prx.org/wp-content/uploads/2008/11/go-vote.jpg
Προσωπικά με ενδιαφέρει, την επαύριο η Ελλαδίτσα μας, που την έχουμε καταντήσει σαν τα μούτρα μας, να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που προέρχονται από τις εσωτερικές ζυμώσεις και διεθνείς συγκυρίες γιατί λειτουργούν οι νόμοι και το πολίτευμά της και να μην αναλωνόμαστε στην ακατάσχετη συνθηματολογία που τόσο αρέσει στον Νεοέλληνα, ως άξιος εκπρόσωπος του χαρακτήρα του Μαυρογιαλούρου, εμβληματικής μορφής του ελληνικού κινηματογράφου που ως τώρα, δεν έχει χάσει την σημασία της.
Τώρα το τι θα ψηφίσει ο καθένας μας και αν θα ψηφίσει ή θα αφήσει τη τύχη της χώρας στους άλλους, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, αλλά ευελπιστώ πως θα επικρατήσει η λογική στο κίνητρο για συμμετοχή όλων μας στην εκλογική διαδικασία, ως ψηφοφόρων με άποψη (λέμε τώρα, αλλά ας το ελπίσουμε για να μην φτάσουμε στο τέλος στη δημοκρατία του "ωχ! αδελφέ τώρα..." όλοι ίδιοι είναι! Είναι?
Όταν ήμουν παιδί, θυμάμαι πως είχα πλάσει με μεγάλη μαεστρία στη φαντασία μου έναν ψηλό γυάλινο πύργο από όπου περνούσε το φως, αλλά οι "κακοί" δεν μπορούσαν να με βρουν και να με πειράξουν. Στο γυάλινο αυτό κάστρο κατέφευγα συχνά, όταν η μαμά μου φώναζε ή ο μπαμπάς είχε νεύρα και τα ξεσπούσε πάνω μου γυρίζοντας από τη δουλειά κι εγώ δεν ήξερα το γιατί, παρά μόνον ότι κάτι είχα κάνει ή δεν είχα κάνει και τους προκαλούσα με αυτές τις συμπεριφορές απέναντί μου.
Μεγαλώνοντας τον κράτησα ζωντανό αυτόν τον πύργο και στην εφηβεία μου, αφού μέσα στο μυαλό μου υπήρχε πάντα το αγκυροβόλι όπου ο κόσμος είναι όμορφος και αρμονικός, οι άνθρωποι ήθελαν το καλό ο ένας του άλλου και το κυριότερο, δεν πονούσαν για ό,τι συνέβαινε, αλλά το αντιμετώπιζαν με χαμόγελο και αισθήματα αγάπης, σε αντίθεση με αυτά που προέκυπταν στην άγαρμπη συχνά περίοδο της εφηβείας και στη καθημερινότητά μου.
Μου δόθηκε η ευκαιρία να σπουδάσω και να δω τον κόσμο με άλλο πρίσμα, καθώς πια ως νεαρή ενήλικη πια, γνώρισα πολύ περισσότερο κόσμο αλλά και έβλεπα και άλλες συμπεριφορές από αυτές που μέχρι τότε υπήρχαν στον μικρόκοσμό μου. Ανάμεσα σ' αυτές ήταν και τα πρώτα μου ερωτικά σκιρτήματα, πλατωνικά ή μη, που από κορίτσι με έκαναν να αρχίσω να αισθάνομαι γυναίκα και να έχω συναίσθηση της γυναικείας μου υπόστασης μέσα από την αλληλεπίδραση με το άλλο φύλο.
Είναι καθοριστική η δεκαετία των 20 για τον άνθρωπο, για τα εφόδια που αποκτά, για την κοινωνικοποίηση που διαμορφώνει, για τον χαρακτήρα που πλάθει σε έναν κόσμο ενηλίκων με υποχρεώσεις και συμπεριφορές, συχνά αντίρροπες και αδικαιολόγητες. Είναι όμως και μια από τις ωραιότερες περιόδους στη ζωή του ανθρώπου, αφού στα χρόνια της νιότης, το σώμα προβάλλει ολοκληρωμένο, το πνεύμα διευρύνεται, η ψυχή λαχταρά και αποκαλύπτει τι εκκολάφτηκε μέσα της, ειδικά στις πιο προσωπικές μας σχέσεις.
Είναι απρόσμενη η νεανική τρέλα, η αίσθηση πως ορίζεις τον κόσμο και είσαι ικανός για τα πάντα, η έλλειψη ερωτικής εμπειρίας δεν σε εμποδίζει να διεκδικήσεις το ιδανικό σου ταίρι και να αφεθείς να ζήσεις το φιλί, το χάδι, την προσέγγιση, το παιχνίδι ανάμεσά σας και την απογοήτευση που έρχεται όταν ξυπνάς μιαν ωραία πρωία στην πραγματικότητα, αλλά και αυτό το αντιμετωπίζεις με τα μαγικά σου "όπλα" και τα φιλαράκια που σου συμπαραστέκονται, αφού έχουν περάσει τα ίδια και εκείνοι.
Και έρχεται η δεκαετία των 30 όπου εκεί είσαι πιο σίγουρος για τον εαυτό σου και ξέρεις πως ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος για να χωράει μέσα του παραμύθια, αλλά κάπου βαθιά μέσα σου συνεχίζεις να πιστεύεις πως εκεί έξω υπάρχει το άλλο σου μισό και σε ψάχνει, όπως το ψάχνεις και εσύ για να σμίξετε. Και περνάς συχνά βραδιές όπου τσαλακώνεις το είδωλό σου στο καθρέπτη μετά από ακόμα ένα test drive με κάποιον που γνώρισες τυχαία και σου άρεσε, ή βλέπεις τις αγαπημένες σου σειρές στη τηλεόραση, όπου όλοι είναι νέοι, ωραίοι, θελκτικοί και ακαταμάχητοι και καταφέρνουν ό,τι βάλουν στο νου τους (αν δεν τους σκοτώσει άξαφνα η πλοκή στο σενάριο) και αναρωτιέσαι από τον καναπέ σου, αν έτσι είναι η ζωή εκεί έξω ή όλα αυτά είναι αποκυήματα της φαντασίας σου και δεν συμβαίνει έτσι στη πραγματικότητα.
Είσαι 30άρης πια και δουλεύεις για να ζήσεις, φλερτάρεις κάποιες φορές ή συχνά ανάλογα τη ψυχοσύνθεση και το "κόλλημα" που έχεις και ενδίδεις σε ερωτικές επαφές και γνωριμίες που συχνά αναρωτιέσαι τι στο καλό τους βρήκες και σου άρεσαν εξαρχής. Και έτσι περνάει ο καιρός, οι μήνες τα χρόνια και μένεις με την απορία τι στο καλό συμβαίνει σε αυτήν την κοινωνία που ζεις μέσα της.
Και βέβαια υπάρχουν άνθρωποι που "κατασταλάζουν" ή βολεύονται σε μια σχέση και έπειτα λογική συνέχεια, καθότι είμαστε κοινωνικά όντα, να έλθει και η συγκατοίκηση και ο γάμος, όπως και το διαζύγιο, αν ξυπνάς και ανακαλύπτεις πως είσαι σε άλλο μήκος κύματος με τον σύντροφό σου. Βαδίζοντας προς το τέλος αυτής της δεκαετίας της ζωής μου, θα πω πως ακόμα και τώρα, μέσα μου υπάρχει αυτός ο "ιδανικός κόσμος" όπου αγαπάς άδολα και δίχως όρους, σε αγαπούν με αποδοχή και σεβασμό, λειτουργείς για το κοινό καλό και όχι εναντίον των συνανθρώπων σου, δημιουργείς εποικοδομητικές σχέσεις και λειτουργείς με συναίσθηση των πράξεων και των λόγων σου κάθε στιγμή.
Αν μου πει κανείς "μα που ζεις?" θα τον κοιτάξω με κατανόηση και θα μειδιάσω. Έλα μου ντε, που ζω? Είναι μεγάλη υπόθεση πως πλέον δεν υπάρχει αυτό το πλέγμα της ενοχής στις σεξουαλικές σχέσεις που χαρακτήριζε τις συμπεριφορές των ανθρώπων πριν από κάποια χρόνια, αλλά για μένα προσωπικά, αυτό το παζάρι λευκής σαρκός, για να διαλέξεις αυτόν ή αυτήν που θα σου πυροδοτήσει τις φαντασιακές εικόνες που έχεις ως απωθημένο, με ενοχλεί μπορώ να πω και πως με σοκάρει ως έναν βαθμό, ακόμα.
Είναι τέχνη ο έρωτας, τέχνη μοναδική να μπεις στο μυαλό του άλλου και να τον ξεκλειδώσεις, για να σου παραδώσει το κλειδί της ικανοποίησής του στα χέρια σου. Αλλά η απελπισία και η μοναξιά και μόνο του σύγχρονου ανθρώπου, δεν αρκεί για να σε φτάσει σε τεχνητά επίπεδα ηδονής και ευχαρίστησης, γιατί ο έρωτας πρώτιστα είναι πνευματικός και μετά ενσαρκώνεται στα κορμιά που είναι οι ενδιάμεσοι για την επαφή δυο ανθρώπων. Είναι μέθεξη, είναι ιδέα, είναι επικοινωνία χωρίς λόγια, πιότερο ουσιαστική και από δηλώσεις αιώνιας αγάπης δίχως αντίκρυσμα, είναι ρίγος και ηλεκτρομαγνητισμός, είναι αφύπνιση και ταξίδι μαγικό προς τη διάσταση όπου οι ψυχές ενώνονται σε κλίμα ευδαιμονίας.
Ο έρωτας αν δεν ξεπηδά από τη καρδιά, πως να εκφραστεί στο σώμα? Μπροστά στα μάτια μας υπάρχουν πια χιλιάδες λόγοι για να στραφείς προς μια ή περισσότερες ερωτικές σκέψεις μέσα στη μέρα, με τα ανάλογα ερεθίσματα να σε βομβαρδίζουν ανά πάσα στιγμή στη καθημερινότητά σου. Γίναμε ως κοινωνία, προέκταση του "κάντε έρωτα και όχι πόλεμο" της δεκαετίας του '60? Φτάσαμε να διάγουμε τον βίο μας αφιερωμένοι στα υψηλά ιδανικά της ανθρωπότητας και η πορεία μας αυτή μας οδηγεί στο να γιορτάζουμε τον έρωτα στο μεγαλείο του? Όχι βέβαια, καμία σχέση το ένα με το άλλο.
Μου λείπει το γεγονός ότι οι άνθρωποι πια δεν φλερτάρουν, δεν χτίζουν τη προσμονή και τα θέλουν όλα στο πιάτο, όσον αφορά το σεξ. Σεξ κάνουμε σαν τα κουνέλια, ή τουλάχιστον νομίζουμε ότι κάνουμε, αφιερώνοντας πολύτιμο χρόνο από τη ζωή μας για να αναλωθούμε σε παράθυρα εικονικών διαλόγων με ψευδώνυμο ευφάνταστο, δημοσιεύοντας ημίγυμνες φωτογραφίες μας για να δείξουμε τα "προσόντα" μας στους υποψήφιους θηρευτές μας, με το να συζητάμε ανερυθρίαστα για τις σεξουαλικές μας επιδόσεις και το τι ψαρέψαμε ανάμεσα σε τόσους συμπολίτες μας που από την ώρα που ξυπνούν μέχρι και που κοιμούνται, αναλώνονται σε νευρωσικές συμπεριφορές γύρω από το σεξ, που τις εκδηλώνουν βολικά σε αγνώστους, με το ίδιο σκεπτικό, συντρόφους της μιας φοράς.
Σημασία έχει να έχεις το τέλειο κορμί, τις καμπύλες, τα μούσκουλα, τις κρυφές χάρες κλπ που θα σε κάνουν περιζήτητο στην αγορά των τυχάρπαστων επαφών? Μετράει να έχεις εγκαταστήσει το msn στον υπολογιστή σου και κάμερα για να προβάλεις τι πλάσμα θεϊκό είσαι στους αδηφάγους θεατές σου?
Όταν ρωτάω έναν άνδρα τι ψάχνει σε μια γυναίκα, ακούω συχνά αυτό το περίφημο "έλα μωρέ, να περάσουμε καλά..." και με πιάνει ανατριχίλα, γιατί την τελευταία φορά που το είπαν σε εμένα, σήμαινε "δεν θα με χάλαγε να πηδηχτούμε και μετά σκασίλα μας", όσον αφορά στα συναισθήματα και την προοπτική μιας ουσιαστικής επαφής και γνωριμίας. Ο ιδανικός μου κόσμος θα ήθελε να έχει μέσα του άνδρες που η σεξουαλικότητά τους δεν θα τους κάνει να κυνηγούν σαν πεινασμένοι λύκοι το πρόβατο για να το κατασπαράξουν και γυναίκες που δεν θα γινόταν υποχείρια για να τις αγαπήσει κάποιος ή έτσι να θέλουν να πιστεύουν ή και το αντίθετο φυσικά στην εναλλαγή των ρόλων. Θα είχε μέσα τον καλό μας εαυτό, την συναισθηματική μας πλευρά, την ανάγκη για συντροφικότητα και επαφή, την αντίληψη για τις ανάγκες και τον χρονισμό του καθενός μας, την ελευθερία να εκφραστείς όπως νιώθεις χωρίς όμως να "βιάσεις" πολλαπλώς τον σύντροφό σου και τόσα άλλα.
Είναι μεγάλο στοίχημα να βάλεις τον ιδανικό αυτό κόσμο των ιδεών και επιδιώξεων να λειτουργήσει αποτελεσματικά στην πραγματικότητα που έχεις πλάσει, ειδικά αν αυτή περιτριγυρίζεται ακόμα, από τις καυτές ανάσες των δράκων και των θεριών που κάποτε τους κρατούσαν μακριά οι καλά χτισμένοι τοίχοι του γυάλινου πύργου μου. Είναι ακόμα μεγαλύτερη η πρόκληση, να ομολογήσεις στον εαυτό σου πρώτα και μετά στους υπόλοιπους, πως ακόμα τρέμει το φυλλοκάρδι σου κάθε φορά που σε προσεγγίζει ένας άνδρας με σκοπό την σεξουαλική του απόλαυση κατ' αρχήν, ενώ εσύ μέσα σου σπαρταράς να νιώσεις τη συναισθηματική εκείνη βάση που θα σε κάνει να σταθείς συνειδητοποιημένη απέναντί του, αντί να υποδειθείς το σκεύος ηδονής που ο εραστής σου θα χρησιμοποιήσει προς ευχαρίστησή του.
Ανάλογες και οι μέχρι τώρα επιλογές, τα λάθη στις εκτιμήσεις κυρίως και οι εμπειρίες που με έφεραν εδώ σήμερα και όλα τους καλά καμωμένα εν κατακλείδι. Όμως μέσα μου, εκείνο το μικρό κοριτσάκι που έβλεπε το φως έξω από τον πύργο της όπου προστατευόταν από την κακία των μεγάλων κάποτε, θέλει όσο τίποτε άλλο να διαψευστεί από τη μέχρι τώρα θέαση των πραγμάτων και να αποδείξει στον εαυτό της ότι η αγάπη δεν πονάει, αλλά έρχεται και σε τυλίγει σε μια μεγάλη, υπαρκτή αγκαλιά που σου δείχνει το δρόμο για να προχωρήσεις μπροστά. Μόνον που δεν έχει βρει τον τρόπο για να κάνει πραγματικότητα κάτι τέτοιο στη ζωή της ακόμα... για να δούμε!
Κάθε μέρα είναι μία ευκαιρία να είστε δημιουργικοί ο μουσαμάς είναι ο νους σας, τα πινέλα και τα χρώματα είναι οι σκέψεις και τα αισθήματά σας, το πανόραμα είναι η ιστορία σας, η ολοκληρωμένη εικόνα είναι ένα έργο τέχνης που ονομάζεται, «η ζωή μου».
Krina by artstore.gr
Προσέξτε τι βάζετε πάνω στον μουσαμά του νου σας σήμερα, έχει σημασία.
> - ΓΙΑΤΙ Ο ΑΝΔΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ; > Μπρος, πίσω, μπρος, πίσω, eject! > > - ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ; > Γιατί λένε ότι είναι έξυπνοι, αλλά κανένας δεν έχει > καταφέρει να το αποδείξει... > > - ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΑ; > Γιατί έχουν κέρατα, τους τρέχουν τα σάλια και νομίζουν > ότι το σπίτι είναι δικό τους. > > - ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΦΟΥΡΝΟΥΣ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΩΝ; > Γιατί ζεσταίνονται σε 15 δευτερόλεπτα. > > - ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΣΠΕΡΜΑΤΟΖΩΑΡΙΑ; > Γιατί μόνο ένας στο εκατομμύριο είναι χρήσιμος.... > > - ΓΙΑΤΙ ΕΝΑΣ ΑΝΔΡΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΥΠΝΟΣ ΚΑΙ >ΌΜΟΡΦΟΣ ΤΑΥΤΌΧΡΟΝΑ; > Γιατί θα ήταν γυναίκα. > > - ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΜΠΑΤΑΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ; > Γιατί έχουν τουλάχιστον ένα θετικό μέρος. > > - ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΕΝ ΠΑΝΤΡΕΥΟΝΤΑΙ ΠΙΑ; > Γιατί προτιμούν το χοιρινό στο ψυγείο από το γουρούνι στο > σαλόνι.... > > - ΠΟΙΑ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΦΕ; > Καμία διαφορά, και τα δύο σου κάνουν τα νεύρα χάλια. > > - ΓΙΑΤΙ Ο ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ > ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ; > Γιατί είναι πολύ πιο σπάνιος...."
Η Joss Stone, είναι από τις περιπτώσεις εκείνες των ερμηνευτριών που από τη πρώτη στιγμή που θα τις ακούσεις, θα σε κάνουν να μην μπορείς να στρέψεις το ενδιαφέρον σου αλλού, μιας και η χροιά της φωνής της αλλά και η ερμηνεία της στα τραγούδια που τραγουδά, την κάνει να ξεχωρίζει.
Την Αγγλιδούλα, τώρα 22 ετών, την "ανακάλυψα" το 2004 όταν κυκλοφόρησε τη δεύτερη δισκογραφική της δουλειά το "Mind, Body and Soul" και άρχισε να γίνεται γνωστή μέσω του ελληνικού ραδιοφώνου. Η μεστή, "μαύρη" φωνή της, προέρχονταν από ένα κοριτσόπουλο, που με τον τρόπο της σε τύλιγε στο μαύρο βελούδο που μεγάλες ντίβες της σόουλ όπως η Aretha Franklin & Dione Warwick, ήξεραν να το κάνουν από τη δεκαετία του '60 στην Αμερική.
All images and videos by Marialena, 2009
Είχε προηγηθεί η πρώτη της δισκογραφική δουλειά με τίτλο "The Soul Sessions", στην οποία η 16χρονη τότε Joss, ερμήνευε διασκευές γνωστών κομματιών από την soul & rnb, της δεκαετίας του 60 και 70, με τον δικό της μοναδικό τρόπο, που ηχούσε τόσο ώριμος, ακόμα και σε αυτήν την ηλικία.
Ακολούθησε το άλμπουμ "Introducing Joss Stone" και το αστέρι της εκτινάχθηκε όταν γνωστοί και καταξιωμένοι δημιουργοί της ροκ, όπως η Melissa Etheridge & Carlos Santana, την συμπεριέλαβαν σε δικά τους ντουέτα.
2 Σεπτεμβρίου 2009 και η Joss έρχεται στην Αθήνα για το πρώτο της κονσέρτο στο θέατρο Παλλάς στη Βουκουρεστίου. Κλείνω το εισιτήριό μου έγκαιρα και με ανυπομονησία περιμένω να έλθει εκείνο το βράδυ για να την δω από κοντά επιτέλους, σε αναμονή του νέου της δίσκου ονόματι "Colour me free". Το θέατρο είναι σχεδόν γεμάτο και ευτυχώς κάθομαι κοντά στη σκηνή για καλύτερη θέα.
Joss Stone live in Athens 2009 - Music
Με το που εμφανίστηκε στη σκηνή ντυμένη εκείνη και η ορχήστρα της στα λευκά, περπάτησε όπως συνηθίζει, ξυπόλητη και κατέβηκε τα σκαλιά, ενώ μας προσκαλούσε να σηκωθούμε και να πλησιάσουμε τη σκηνή, για να είμαστε κοντά της! Τα μέτρα ασφαλείας πήγαν περίπατο, οπότε βγάλαμε τα κινητά μας και ξεκινήσαμε να φωτογραφίζουμε και να βιντεοσκοπούμε τη παράσταση. Θα την πω την διαπίστωσή μου, πως εκτός από τη μαγική της φωνή, το κορίτσι αυτό, έχει και το λεγόμενο star quality, που σε μαγνητίζει, χωρίς να είναι ψώνιο ή δήθεν. Οι ερμηνείες της ήταν εφάμιλλες των δίσκων της και τα χαμόγελα και τα παιχνίδια της με το κοινό, όταν μας μιλούσε, έδειχναν ένα πλάσμα με φυσική χάρη και ομορφιά!
Joss Stone Live in Athens 2009 - Tell me bout it jamming session
Για μιάμιση ώρα, σηκωμένοι από τις θέσεις μας, χορεύαμε, τραγουδούσαμε και συμμετείχαμε στη συναυλία, με το χαμόγελο σχηματισμένο στα χείλη μας για το αγγελούδι που τραγουδούσε επί σκηνής. Στο τέλος, μετά το ανκόρ, έκλεισε τη συναυλία τραγουδώντας το "No woman, no cry" του Bob Marley και μοιράζοντας στους θεατές λευκά τριαντάφυλλα, με το μήνυμα της αγάπης να ίπταται στην ατμόσφαιρα και εμείς να νιώθουμε ευτυχισμένοι που ζήσαμε μια τέτοια μοναδική εμπειρία ένα ακόμα καλοκαιριάτικο βράδυ στο κέντρο της πόλης...
Να μας ξανάλθεις δροσοσταλίδα μου, να γεμίσεις τις καρδιές μας με τις υπέροχες μουσικές σου!
Στην εποχή της κοινωνικής δικτύωσης που ζούμε την άνθισή της εδώ στην Ελλάδα, τα τελευταία δύο ή και περισσότερα χρόνια, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στον τρόπο που επικοινωνούμε ασύρματα και απρόσωπα, πια.
Ανάμεσα στα άλλα, είναι της μόδας να κάνεις "φίλους" ανθρώπους που δεν ξέρεις καν, ούτε έχεις διανοηθεί γιατί σε προσθέτουν στις λίστες των επαφών τους, έστω και αν δεν ανταλλάσσεις ποτέ μαζί τους πληροφορίες ή οτιδήποτε που σας αφορά από κοινού. Σε βομβαρδίζουν ή τους βομβαρδίζεις με άχρηστες εφαρμογές που και χρονοβόρες είναι και χωρίς ουσιαστικό όφελος, παρά μόνον ότι παραμένεις κολλημένος στην οθόνη του υπολογιστή σου για ώρες, παίζοντας ποιος θα μαζέψει τα περισσότερα βατόμουρα από το δάσος, ή θα επιτεθεί στους εξωγήινους, προσπαθώντας να μην σε πάρουν χαμπάρι, ειδικά όταν είσαι ενήλικος, σε δημόσιους χώρους ή εν ώρα εργασίας.
Βάζεις φωτογραφίες τραβηγμένες βιαστικά ή με μαστοριά, με σένα, τα σκυλιά, τα γατιά και τα παιδιά σου σε ανέμελες ή στημένες πόζες, βρίσκεις τραγούδια και αφιερώνεις βίντεο από το You Tube και "ενημερώνεις" τους "φίλους" σου εκεί, ότι περνάς καταπληκτικά, τέλεια, φοβερά, ή βαριέσαι απίστευτα π.χ. για να φανεί πως είσαι και εσύ εδώ στο τεράστιο διαδικτυακό χωριό. Ειδικά αν είσαι οπαδός του ρητού "η πουτάνα θέλει να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει", τότε πετάς και κανένα υπονοούμενο περί υπέρτατης ευτυχίας και καψούρας δίχως τέλος και πάρε κόσμε να' χεις!
Όμως, ο Έλληνας χρήστης του ίντερνετ, πέραν όλων των άλλων, είναι και άσσος στο φλερτ/καμάκι/κωλοβάρεμα που τον αναδεικνύουν σε μάχημο παίχτη της ιντερνετικής σαγήνης! Παντρεμένοι και ανύπαντροι, σε σχέση ή όχι, φλερτάρουν ασύστολα και άμα λάχει, κάνουν και καμιά αρπαχτή για να δείξουν στην κούκλα πόσα απίδια βάζει ο σάκος με την αντροσύνη τους!
Ψάχνουν για παρτενέρ σόλο, ντουέτο ή τρίο καντσόνε και όποια πάρει ο χάρος που θα είναι και αυτή μια από τα ίδια, μπαϊλντισμένη νοικοκυρά, αγάμητη αειπάρθενος, κακογαμημένη σύζυγος, ταμένη χήρα και πάει λέγοντας. Ο "καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς" τιμημένος απόγονος του Κουσγκούνη, βρίσκει πεδίον δόξης λαμπρόν στις σελίδες όπου όλη την ημέρα, μπαίνουν και βγαίνουν άνθρωποι που δεν έχουν τίποτε άλλο να κάνουν.
Γιατί να το κρύψομεν άλλωστε (γκούτου-γκούτου), είμαι και εγώ μέλος της γνωστής και δημοφιλέστατης σελίδας κοινωνικής δικτύωσης, του Facebook. Μπήκα πριν από 2μιση περίπου χρόνια, με την παραίνεση μιας παλιάς μου συμφοιτήτριας και φίλης που με έβαλε στον μαγικό κόσμο του "βρίσκω φίλους, γνωστούς και αγνώστους" και κάνω το παρεάκι μου. Με πληθώρα γνωριμιών από τον χώρο των ιστολογίων, των ενώσεων διαβήτη, της λέσχης μοτοσυκλετών και αυτοκινήτου, συγγενείς, συμμαθητές, συμφοιτητές, συναδέλφους πρώην και νυν, γνωστοί, φίλοι φίλων και πάει λέγοντας, υποδέχεσαι στη σελίδα σου ανθρώπους που έμμεσα ή άμεσα αρχίζουν να μαθαίνουν τι κάνεις, πως είσαι και με τι ασχολείσαι, εφόσον το κοινοποιείς στα μέλη του προφίλ σου. Αν είσαι μέλος δε και σε ομάδες και ή σκοπούς, τότε εύκολα μπορεί κάποιος να σε βρει και να διαβάσει για το ποιόν και τις δραστηριότητές σου που καμαρωτά αραδιάζεις στην καινούργια διαδικτυακή σου ταυτότητα.
Όμως μεταξύ σοβαρού και αστείου, σήμερα το απόγευμα μου έκανε εντύπωση που ένα νεαρό παιδί που έχουμε κοινό ενδιαφέρον τη μοτοκίνηση, μου έστειλε ένα μήνυμα λέγοντάς μου τα γνωστά τυπικά, προφανώς αναζητώντας κουβέντα, αλλά η στάση του δεν με έκανε να αποφύγω να ανταλλάξουμε κάποια κοινωνικά αναγνωριστικά, έστω μηνύματα μεταξύ μας περί ανέμων και υδάτων, μέχρι που έξαφνα εκεί που αναφερόμαστε στα μουσικά μας γούστα (κουβέντα να γίνεται δηλαδή), μου ανακοινώνει έντρομος πως πρόσεξε στο προφίλ σου ότι είμαι Ελληνίδα Χριστιανή Ορθόδοξος και δεν θα με ξαναενοχλήσει!!!
Προσπαθώντας να μάθω τι συμβαίνει και αντέδρασε έτσι, μου είπε πως εκείνος δεν έχει βρει τον Θεό και εγώ φαίνομαι "κοπέλα" που φροντίζει περισσότερο τη ψυχή παρά το σώμα της κατά τα λεγόμενά του και με αποχαιρέτησε αποσβολωμένη για την αντίδρασή του. Σε αυτήν την περίπτωση μπορείς να πεις τα εξής γνωστά και μη εξαιρετέα, αφού μια τέτοια στιχομυθία εκτυλίσσεται μεταξύ αγνώστων:
α. Α, τον μαλάκα! β. Τώρα τι τον έπιασε δαύτον, μύγα τον τσίμπησε ξαφνικά? γ. Υπονοεί πως είμαι χοντρή ή κάτι τέτοιο???
Δεν έχει σημασία ότι κάποιος επιλέγει να "μιλήσει" ή όχι με κάποιον σε διαδυκτιακό επίπεδο, αρκεί να ξέρουμε τι μας γίνεται κιόλας. Δεν έχω δημοσιοποιήσει πρόσωπα και καταστάσεις που αφορούν στη προσωπική και ιδιωτική μου ζωή, για τον λόγο ότι δεν αφορά κανέναν άλλον εκτός από εμένα και τα πρόσωπα που εμπλέκονται σε αυτήν, γι' αυτό και το τι κάνω στο κρεβάτι μου είναι δική μου υπόθεση και μόνον.
Εδώ είναι που αντιλαμβάνομαι όμως πως ο υποτιθέμενος δημοκρατικός χώρος του ίντερνετ, βρίθει διακρίσεων και νοοτροπιών που τις εφαρμόζουμε καθημερινά και στην πραγματικότητά μας. Επειδή δεν είμαι 1,85 και 55 κιλά π.χ. ξανθιά αλά Τζούλια Αλεξανδράτου με σιλικονούχο βυζί και ρετουσαρισμένο κώλο και δεν παίρνω πίπες για χόμπυ, συγνώμη βρε παιδιά, δεν σας κάνω. Επειδή γουστάρω να την βρίσκω με το μεταφυσικό, να παίζω με τις εμπνεύσεις μου, το να βοηθώ τους συνανθρώπους μου και να μην γίνομαι λιώμα από τα ξύδια που ποτίζετε τις γλάστρες που σας συνοδεύουν στις μπαρότσαρκές σας, συγνώμη βρε παιδιά, πάλι δεν σας κάνω. Επειδή οδηγώ μοτοσυκλέτα και παίρνω τα όρη και βουνά όταν μου τη βιδώσει ή πιάνω τη φωτογραφική μηχανή και απαθανατίζω αυτά που μου αρέσουν, σας δυσκολεύω μωρέ, γι' αυτό μακρυά, δαγκώνει ο Τζακ!
Γελάστε ελεύθερα με την αθυροστομία μου σε αυτό το σημείωμα, μιας και εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω. Όλοι μας λίγο ή πολύ, αναλωνόμαστε σε κρίσεις και επικρίσεις εκ του ασφαλούς για τον περίγυρο και όχι μόνον. Αυτό το "δεν θα σε ξαναενοχλήσω" που εισέπραξα από κάποιον που κατά τα άλλα, διεξήγαγε μια συζήτηση σε φιλικό στυλ μέχρις να φρικάρει από ότι νόμιζε ότι βρήκε μπροστά του και τον απείλησε, είναι ένας υπέροχος φοβικός κόσμος που χτίζουμε πλήκτρο το πλήκτρο και κλικ στο κλικ που κάνουμε κάθε φορά που πατάμε έναν σύνδεσμο ή απαντάμε σε ένα μήνυμα προς άγνωστο παραλήπτη για να σπάσουμε την ανία μας και εμείς οι γυναίκες, με την αίσθηση πως αυτό που βλέπεις σε μια φωτογραφία και πέντε λέξεις είναι καλύτερο και από ότι φαίνεται για να ξεκινήσεις μια γνωριμία με αμφίβολη εξέλιξη.
Δεν είμαι η "Ζαχαρομπουμπού", ούτε η "Κλεοπάτρα", για να κρύβομαι πίσω από το δάκτυλό μου με τις περσόνες που θα μπορούσα να υποδύομαι τόσο πειστικά. Είμαι μια γυναίκα που νεότερη δεν πρόκειται να γίνω, ούτε θα μετασχηματιστώ σε μια σεξοβόμβα που στο διάβα της αφήνει τον ανδρικό πληθυσμό χωρίς ανάσα, ειδικά στη προβολή της δημόσιας εικόνας της ή αλλιώς "αχχχχ, τι σου κάνω Μήτρουμ, τι σου κάνω η Γκόλφω!" Επειδή όμως, άλλο το ένα και άλλο το άλλο, μην παραμυθιαζόμαστε, αλλού και αλλιώς είναι η ζωή, γι' αυτό σε όποιον αρέσουμε, για τους πολλούς άλλους χασομέρηδες, δεν θα μπορέσουμε...
My truth is yet to be revealed to the eyes of those who dare to seek it!
Join me in one of the most thought provoking adventures of discovering what lies beneath the lines of my self-driven but not necessarily self-centered blogs! What does "Marialena" mean?
Click here!
Αναρτήσεις
