Νομίζω πως τις τελευταίες μέρες με αφορμή τη Γιορτή των
Ερωτευμένων, βιώνω μέσα μου έναν ακόμα καταναγκασμό, (δεν ξέρω αν έχω πολλούς ή
λίγους, αυτό εξαρτάται), αυτόν της θλίψης. Θλίψη για το γεγονός ότι παρότι έχω
έναν ρομαντικό προσανατολισμό στο να βλέπω τα θέματα της καρδιάς, για μια ακόμη
φορά θα προσγειωθώ στη πραγματικότητα, με τον δικό μου, σκληρό και άπονο τρόπο.
Τη συγκεκριμένη μέρα, κανόνισα το απόγευμα να πάω στον
οφθαλμίατρο μου για να κάνω μια ακόμη μικροεπέμβαση στο μάτι μου, που είναι
απαραίτητη και έπρεπε να γίνει ούτως ή άλλως αυτές τις ημέρες. Η διαδικασία
αυτή από μόνη της, με βάζει σε φάση που έχω να φροντίσω το ματάκι,
μετεγχειρητικά για να εξελιχθεί δίχως επιπλοκές, γι’ αυτό και μοιραία, στρέφω
το ενδιαφέρον μου στο να πάνε όλα καλά.
Θα μου πει τώρα κανείς: «Μα καλά χριστιανή μου, βρήκες και
εσύ την ημέρα να κάνεις την επέμβαση, αφού καίγεσαι και καλά για τον Άγιο
Βαλεντίνο…» Έλα μου ντε, τι να ανταπαντήσω, ό,τι αν είχα αντιστάθμισμα, δεν θα
καθόμουν να με τρώει προκαταβολικά και μετά φόβου Θεού θα έκανα τον
καταναγκασμό μου λιγότερο φοβικό?
Επειδή δυστυχώς η χαρά στη ζωή μου συνδέεται με υπέρβαση
δύσκολων και επίπονων καταστάσεων, σε κάθε περίπτωση που απαιτεί συνειδητή
μετατόπιση στην επίγνωση της στιγμής, η πρώτη μου αντίδραση είναι φόβος και
κρύψιμο από τον ίδιο μου τον εαυτό. Όχι, ότι δεν χαίρομαι, στιγμές και πράγματα
που έρχονται, δεν επικροτώ ανθρώπους που χαίρονται ή εκδηλώνουν τα συναισθήματά
τους με ανάλογο τρόπο, αλίμονο, δεν είμαι αρνητική σε αυτό, απλά όσον αφορά
εμένα, κρύβω το κεφάλι μου στην άμμο.
Το να έχει κανείς όρεξη, διάθεση, κίνητρο εσωτερικό και
εξωτερικό, να γιορτάσει, να χαρεί τις μικροχαρές της ζωής, για μένα αυτό είναι
ανεκτίμητο! Είναι εκ φύσεως πλούσιοι άνθρωποι και δεν μιλώ για απόκτηση χρημάτων
και υλικών αγαθών, αλλά για τη ψυχή που αντί να έχει έλλειμμα, έχει πλεόνασμα γιατί
το νιώθει, έτσι απλά!
Ο σύντροφός μου κάποια στιγμή το προηγούμενο σαββατοκύριακο
μου πρότεινε να με συνοδεύσει εκείνος στον οφθαλμίατρο και να πω την αμαρτία
μου, χάρηκα για τη προθυμία του να το κάνει. Αν θα το κάνει ή όχι τελικά,
εξαρτάται από τη δική του διάθεση, γι’ αυτό και χθες το βράδυ που συνάντησα τη
νύφη μου και με ρώτησε σχετικά, μου πρότεινε να με πάνε με τον αδελφό μου στο
γιατρό και ομολογώ πως και μόνο στη σκέψη, τους χρωστώ ευγνωμοσύνη για τη
πρόθεσή τους!
Να σταθώ στη σχέση του αδελφού μου με τη γυναίκα του που
γιορτάζουν τις επετείους τους με τρυφερότητα. Κάθε χρόνο της γνωριμίας τους,
ανταλλάσσουν ένα μικρό δωράκι αγάπης μεταξύ τους, πράγμα που με συγκινεί
αφάνταστα, γιατί εγώ το φοβάμαι σαν το διάολο να το έχω. Κι όπως μου είπε η νύφη
μου τις προάλλες, όταν με ρώτησε πως θα γιορτάσω τον Βαλεντίνο και εγώ το έκανα
γαργάρα, απαντώντας ότι χαίρομαι που το γιορτάζουν εκείνοι, μου ανταπάντησε πως
φυσικά και δεν περιμένουν τη 14η Φεβρουαρίου για να γιορτάσουν την
αγάπη τους και έχει απόλυτο δίκιο! Για όνομα αν δεν ίσχυε στη σχέση τους κάτι
τέτοιο…
Ψεύτικη ή ψευδεπίγραφη αφορμή για τόνωση της αγοράς, με την
προσφορά γλυκών, λουλουδιών και δώρων, η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, έχει
καθιερωθεί να θυμίζει ότι είναι μια ακόμα ευκαιρία να εκφράσουμε στους
σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μας αυτά που νιώθουμε, για εκείνους. Με λόγια
απλά, με μια χειρονομία, με τον δικό μας μοναδικό τρόπο, να δείξουμε την αγάπη
μας, γιατί αυταπόδεικτο δεν είναι τίποτα. Λουλούδι είναι η αγάπη που τη θρέφει
ο έρωτας, τη θεριεύει το πάθος, τη ποτίζει η συντροφικότητα και το μοίρασμα
μέχρι τα κατάβαθα της ψυχής.
Γι’ αυτό λοιπόν, σαν θα ξημερώσει η 14 Φεβρουαρίου, κάντε τη
διαφορά στη σχέση σας. Πείτε ένα «Σ´ αγαπώ» στον άνθρωπό σας, δώστε του ένα
λουλούδι, κάντε του μια έκπληξη, μοιραστείτε μαζί του μια στιγμή ευτυχίας,
ξεφύγετε από τα καθημερινά και τα τετριμμένα, γιατί αυτό που δίνεις στον άλλον
γυρίζει πολλαπλάσια σε εσένα! Φιληθείτε τρυφερά, κάντε σωματική επαφή
αγγίζοντας τον άλλον, κάντε έρωτα, κάνετε όμορφα μωρά, χορέψτε κάπου οι δυο
σας, ακόμα και με μουσική από το ραδιόφωνο στο καθιστικό του σπιτιού σας ή
βάζοντας το αγαπημένο σας τραγούδι να παίζει. Αφήστε του ένα μήνυμα να το βρει
όταν γυρίσει από τη δουλειά, φτιάξτε του μια κάρτα μόνο για εκείνον. Πάρτε του
μια καρδουλάτη σοκολάτα και φάτε τη μισή μισή, χαζογελώντας σαν παιδιά, πείτε
σ’ αγαπώ και εννοήστε το, φίλες και φίλοι, σαν να μην υπάρχει αύριο ή αν
υπάρχει αύριο, να είναι όλο δικό σας!
Και εμείς, όλοι οι υπόλοιποι, θεατές στην ευτυχία σας, θα
ακούμε αφιερώσεις που χτυπούν κατευθείαν στη καρδιά και συνοδεύονται από
τραγούδια αγάπης που ντύνουν την αγάπη σας και τη δική μας μοναξιά κι ανάγκη να
αγαπηθούμε δίχως να πονάμε, γλυκά και βασανιστικά, σαν το μαρτύριο του
Ταντάλου. Στιγμές σαν κι αυτές, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να τις κρατήσετε
στη μνήμη σας, να τις προσθέσετε στο καλαντάρι της σχέσης σας, να έχετε να λέτε
κάτι, σαν θα περάσουν τα χρόνια και θα αναπολείτε αυτά που σας έφεραν μαζί! Σαν
να σας βλέπω να χαμογελάτε ήδη…
Να είναι η Αγάπη οδηγός σας, χρόνια πολλά σε όλους τους
Ερωτευμένους!
© Marialena, 13/2/2013
Αναρτήσεις
